De Kamer van Hoge Nood

Een kwetterend uiltje fladderde in paniek een paar keer tegen het raam aan. Die jongens moesten opschieten zodat het beestje zijn briefje kon afleveren. Het dier had goed aangevoeld dat het niet goed was wat er aan de hand was.

Nathan draaide zich om toen hij iets tegen het raam aan hoorde knallen. Hij liep naar het raam toe en liep de uil binnen. Zwijgend las hij het briefje, zijn ogen werden groot en zonder verder nog iets te zeggen draaide hij zich om en rende de kamer van Hoge Nood uit.

jesse had staan luisteren en was nathan gevolgt

-----

Winter ging de kamer van hoge nood in en trok Nathan met zich mee. Ze glimlachte en keek hem aan. "Dat is beter." zei ze tevreden en ze sloeg haar armen weer om zijn hals.

"Wauw, iemand is enthousiast," zei Nathan grinnikend en sloeg zijn armen om Winter's middel.

Winter en keek hem lachend aan. "Is dat erg?" vroeg ze glimlachend terwijl ze met haar vinger langs zijn kaaklijn streek.

"Nee, maar het maakt mij ook wel erg enthousiast," zei Nathan en zoende Winter. Hij tilde haar van de grond en draaide een rondje.

Winter glimlachte en zoende hem terug. "Gelukkig maar." zei ze en ze streek hem door zijn haar en zoende hem verder terwijl ze in het rond werd gedraaid. Ze had nooit verwacht dat verliefd zijn, samen zijn zo heerlijk zou zijn.

Nathan zoende Winter en zette haar voorzichtig weer neer.

Winter ging dicht tegen hem aan staan terwijl ze hem wat heviger begon te zoenen.

Nathan ging met zijn handen door Winter's haren en zoende haar.

Winter glimlachte tussen het zoenen door en ze trok hem zandt mee naar de bank.

Nathan liep met Winter mee en plofte neer op de bank. Hij trok haar naar zich toe en zoende haar weer.

Winter glimlachtte en ging bij hem op schoot zitten en zoende weer verder.

Nathan stopte heel eventjes. "Ik hou van je," zei hij zacht met zijn lippen een paar centimeter van die van Winter verwijdert voordat hij haar weer zoende.

Winter glimlachte en ze streek door zijn haar. "ik ook van jou" zei ze zacht terwijl ze haar gezicht dicht bij dat van hem hield. "ik wil altijd bij je zijn."

Nathan glimlachte. "Dat kan geregeld worden"

"Gelukkig maar." glimlachtte ze en ze pakte zijn hand vast. Dit alles was bijna te perfect, maar je zou haar er niet over horen klagen, ze vond het prima zo.

Nath zuchtte gelukkig. "Ik wou dat het altijd zo was," mompelde hij terwijl hij met zijn lippen lichtjes haar wang en neus raakte en haar vervolgens in haar hals kustte.

Winter glimlachte. "Ik ook." zei ze zacht terwijl ze met zijn hand speelde. Ze wist dat het niet altijd zo zou kunnen zijn in deze onzekere tijd.

Nathan aarzelde even, maar zette toen zijn lippen aan Winter's hals en gaf haar een zuigzoen. Hij grijnsde.

Winter liet hem zijn gang gaan en ze streelde met haar vinger over zijn borst. Ze had een glimlach om haar lippen, het was heerlijk om zo samen met hem te zijn. Sinds ze samen waren hadden ze nog nooit echt veel tijd gehad met elkaar. Toen zijn lippen haar hals weer hadden verlaten drukte ze haar lippen opnieuw op die van hem. Haar kus zat vol met liefde, passie en verlangen.

Nathan zoende Winter terug. "Je wordt zo nog eens een keer mijn dood," mompelde hij tegen haar lippen aan voordat hij de zijne weer tegen die van haar aan drukte.

Winter grinnikte zachtjes en liet haar vingers over zijn wang glijden. "Dat hoop ik toch niet." zei ze zacht. "Ik zou nooit zonder jou willen leven, ik sterf nog liever zelf."

Nathan lachte zacht. "Oke fijn, misschien niet dood, maar wel gek."