Gedaanteveranderingen

Hier is het gedaanteveranderingen lokaal

Winter ging het lokaal in en nam vrij ver naar voren in het lokaal plaats. Dit was haar lievelingsles en ze wilde altijd zoveel mogelijk uit de les halen. Bovendien was het handig voor als ze eindelijk een plek had gevonden waar ze kon oefenen om faunaat te worden.

Camiël liep het lokaal in. Hij had zijn tas over zijn schouder en liep naar voor. Hij keek rond. Het lokaal was nog vrij leeg maar dat zou dadelijk wel veranderen. Het leuke van dit jaar was dat meerdere klassen door elkaar zaten omdat niet iedereen elk vak nog had. Alleen mensen met interesse zaten nog in dit lokaal. Hij nam plaats ergens voor en zette zijn tas op de grond. Hij dacht aan zij laatste keer dat hij had geprobeerd faunaat te worden (en ja dat staat in mijn rol ) Het was half gelukt. Alleen was hij geen volwassen hond geweest maar een puppy van een golden retriever. Hij had er best om kunnen lachen.

Haha ze hebben iets gemeen, misschien kunnen we meeten op een plaats waar een van de twee aan het oefenen isxD Dat ze elkaar betrappen.
--------------------------


Winter streek met haar vingers door haar rode haar en wachtte geduldig tot de klas compleet was en de les zou gaan beginnen. Ze had al een rol perkament gepakt om aantekeningen op te maken.

Daw een puppy!


Arianna kwam het lokaal in en zette haar spullen neer op het tafeltje naast Winter. Ze glimlachte en pakte haar boeken .Ze had eigenlijk wel zin in de les.

Winter glimlachte naar Arianna. "Hej" zei ze. "Heb je er een beetje zin in?"

Arianna knikte. 'Ja eigenlijk wel.' zei ze glimlachend. 'En ik ben voornamelijk benieuwd of het harde leren geholpen heeft. Anders doe ik mijn huiswerk voor niks.' zei ze lachend. Ze hoopte dat ze de opdracht nu wél uit kon voeren.

ben je aan het typen polpt ineens je laptop uit :O
is goed, Camiël oefend altijd in het VB
-----------------------------------------
Camiël slaakte een zucht een wachtte tot de docent gedaanteverwisseling het lokaal binnen zou komen. Hij ging altijd vol plezier naar de les en irriteerde zich mateloos aan mensen en de docent als die te laat kwamen. Zonde van de tijd vond hij dat.

"Vast wel" zei Winter glimlachend. Ze zag hoe de docent het kantoor uitkwam en voor de klas plaatsnam.
"Goedemiddag allemaal, fijn dat jullie er weer zijn." zei hij. "Vandaag gaan we verder met het hoofdstuk over faunaten. Heeft iemand vragen over de vorige les?"

Camiël dacht even na en stak toen zijn hand op. 'Ik ken iemand die probeert een faunaat te worden. Het enige probleem is dat ze niet een volwassen dier word maar een jong. Hoe kan dat?' vroeg hij rustig. Het zou een beetje raar over komen als hij zo voor de raap ging vragen hoe hij het anders moest doen. Nee hij wilde het zelf doen maar wilde hier toch wel wat hulp bij hebben zonder hem te verraden. Zijn vrienden hadden het zinloos gevonden toen hij erover begonnen was.

Arianna keek naar Camiël die een vraag had gesteld, kende hij iemand die een faunaat wou worden? Haar ogen gleden even naar Winter en toen weer naar Camiël en de docent, ze wachtte af op het antwoord.

De docent glimlachte naar Camiël. "Dan is het waarschijnlijk zo dat de tovenaar in kwestie het karakter van een jong dier heeft." beantwoorde ze de vraag.

Winter luisterde geamuseerd. Ze hoopte niet dat dat ook voor haar zou gelden.

Je zag het gezicht van Camiël duidelijk veranderen van uitdrukking. 'Dat meent u niet echt he?' vroeg hij hoopvol. Sommige mensen maakte wel eens een grapje. Met een beetje geluk hun docent nu ook. Maar dat zou wel niet. Men hoe kon hij nu ooit een fatsoenlijke faunaat worden?

"Dat meen ik wel degelijk, we zijn niet in de les om grapjes te maken." zei de docent. "Waarschijnlijk is de tovenaar van binnen nog een kind. Misschien dat zijn dierenvorm volwassen wordt als de tovenaar dat zelf ook zou worden."

Winter keek geamuseerd naar Camiël en het viel haar op dat hij het antwoord niet zo leuk vond. Ze vroeg zich af waarom niet.

Arianna kreeg een kleine grijns op haar gezicht, ze zag de helft van de jongens op zweinstein al rondlopen als puppy's of andere babydieren.

Camiël knikte. 'Dank u.' zei hij beleefd waarna hij haastig wat aantekeningen op zijn perkament begon te krabbelen. Van binnen nog een kind? Hoe wilde je dat gaan verklaren? Hij was altijd zo volwassen als maar kon, of toch niet? Nee blijkbaar niet anders lukte het hem wel in een hond te veranderen of niet dan?

Winter vond het allemaal ook erg amusant.

"Als er verder geen vragen meer zijn begin ik met de les." zei de docent en ze deelde wat blaadjes uit en begon te vertellen over de transformatie van faunaten.

Arianna maakte wat aantekeningen terwijl ze luisterde.

Camiël was druk bezig aantekeningen te maken in de hoop dat hij wat zou vinden dat zou helpen een volwassen dier te worden. Hij was er echter bang voor. Maar niet geschoten was altijd mis. Je zag boven zijn hoofd haast een regenwolkje hangen, zo somber stond zijn gezicht.




--------------------------
its alive :O

Arianna verveelde zich na een tijdje, ze was moe. Ze probeerde zichzelf te blijven concentreren en keek even de klas rond

"Is er iets mis Camiel" vroeg de stem van de docent.

Winter keek op en meteen richting Camiel. Hij zag er inderdaad niet vrolijk uit.

Camiël keek op en ging met een hand door zijn haar. 'Jahoor. Zat alleen even te bedenken hoe je dit aan iemand moet uitleggen die, voor zover zij weet, volwassen genoeg is.' Hij haalde zijn schouders op. 'Was me even in haar situatie aan het verplaatsen.' zei hij waarna hij weer een glimlach op zijn gezicht toverde.

"Oke" zei de docent en hij ging verder met zijn les.\

Winter keek nieuwsgierig naar Camiël.

----------------------------------------

Winter kwam in haar kattenvorm het lokaal in, blij dat de deur open stond en ze kwam voor de klas tot stilstand. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op haar mensengedaante. Maar er gebeurde niks. Ze moest geduldig zijn en probeerde het nog een paar keer maar het werkte niet. Ze voelde woede in zich opkomen die ze als kat niet goed kon uiten. Ze slaakte een jammerende mauw uit.

Na het nodige gejammer werd Winter weer rustig en ze begon het opnieuw te proberen, en nog eens. Ze probeerde het gevoel terug te halen van de vorige keer, toen had angst haar geholpen, voor die hond.. Ze keek om zich heen, er moest toch een manier zijn om de mens in haar weer terug te roepen. Ze ging zitten en sloot haar ogen. Ze dacht aan haar lichaam, en nam elk detail in zich op. Toen ze haar ogen weer open deed wist ze dat het gelukt was. Ze haalde opgelucht adem en liep het lokaal weer uit.