Verboden bos

Arianna keek verbijsterd naar de hond en zuchtte. 'Kijk me niet zo zielig aan.' mompelde ze en ze draaide zich om.

Camiël gromde zachtjes. Dan blaft hij. Kom op Arrianne! Volg me gewoon! smeekte Camiël bijna. Hij bleef blaffend om haar heen springen en bleef met zijn kop van haar, naar het pad en terug naar haar kijken. Begrijp mijn hints nou!




ben even eten

Silver keek Nathan aan. 'Oke ik vertouw je nu dus ik hoop dat je geen grapje maakt. Dat zal je duur te komen staan namelijk.' Silver bleef rustig staan en verroerde geen vin. Wel ging ze heel langzaam met haar hand naar haar zak voor haar staf. Ze bleef haar ogen op die van Nathan gericht houden voor het geval hij haar iets zou seinen.

Arianna liep nogsteeds stug door. "Als je zo graag wilt helpen loop dan mee..' mompelde ze.

Winter was nog steeds bij Silver en Nathan. Ze had niet het vermoeden dat ze elkaar iets zouden doen. Maar ze had wel het vermoeden dat ze handig van pas zou kunnen komen als ze aangevallen zouden worden en het niet aan zoude kunnen. Deze tijd was gewoon onzeker en ze wilde niemand van haar vrienden in pijn of erger meemaken.

Nathan bleef zo stil mogelijk staan en keek naar de Acromantula die achter Silver stond en gevaarlijk met zijn hoektanden klikte. "Oke.. ik denk dat hij op het punt staat aan te vallen," zei Nathan zachtjes. Precies toen de Acromantula op Silver afsprong vuurde hij een vervloeking op het beest af en greep Silver bij haar arm. Hij zette het op een lopen.

Arianna keek naar de hond. "Anders doe ik je aan de riem ofzo.' mompelde ze nog waarschuwend. Ze liep door.

Winter zette een sprintje in. Haar instinct vertelde haar dat Nathan en Silver recht op het gevaar afgingen. Ze haalde de twee in en sprong voor ze op het pad en blaasde. Ze moesten nu een andere kant op anders zouden ze in het nest terecht komen, en plek waar je beter niet kon zijn.

Silver wist een gil te onderdrukken. Ze liet Nathan haar mee trekken en rende als een gek en zo hard ze kon achter hem aan. Zo nu en dan vuurde ze een spreuk op het reusachtige dier af in de hoop het af te laten haken. Dan ziet ze de kat en keek het dier kwaad aan. 'Aan de kant! Je blokkeert de weg. Dan dood die spin jou ook inplaats van jij hem.' sist ze.

Nathan stopte voor de kat en keek het beest onderzoekend aan. "Niet praten, rennen," zei hij toen tegen Silver en trok haar mee het pad op waar Winter hun heen had willen sturen.

Arianna liep nog steeds de andere kant op dan de hond hen stuurde, de kant waarnaar nathan en silver nu rende. Ze keek behoedzaam om zich heen, zeh oorde iets.

Camiël bleef nu dreigend voor Arianne staan en gromde naar haar. Ze moest de andere kant op. Ze dwaalde zo alleen maar dieper en dieper het bos in, richting de gevaren en het gebied van de spinnen. Daar moest ze niet naar toe maar naar de andere kant!

Arianna keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Wat nou!?' snauwde ze.

Winter keek ze tevreden na en zette toen ook weer een sprint in de struiken in achter ze aan. Ze was blij dat Nathan de subtiele hint wel had begrepen want ze had hem liever niet in de val willen hebben.

Camiël duwde Arianne koppig terug. Hij moest en zou dit winnen. Ze moest en zou luisteren! Hij wilde niet weten wat er anders zou gebeuren. Net als hij haar nog een duw wilt geven ziet hij een spin te grote als een kleine kamer. Hij legde zijn oren in zijn nek en blafte kwaad naar het dier .

Silver rolde met haar ogen. 'Dus nu luisteren we ookal naar katten.' zei ze sarcastisch maar ze bleef doorrennen. Ze wilde niet in haar eentje in het bos achterblijven.

'Ja wat wil je nou van me!' riep ze nu echt een beetje kwaad, toen zag ze opeens die spin, ze stuurde een lamstraal op hem af.

De spin begon uitdagend op Arianne af te lopen en te klikken met zijn kaken. Camiël beukte het dier bij haar weg en blafte naar Arianne dat ze terug moest. Dat ze hier weg moest al begreep ze dat waarschijnlijk niet. Zelf was hij nu druk aan het uithalen naar de joekel van een spin.

Arianna keek geergerd. "maar ik MOET weten dat mijn vrienden in orde zijn.' smeekte ze de hond bijna ,toch draaide ze zich aarzelend om.

Camiël keek Arianne nu echt smekend aan, voorzover dat bij een hond kan. Dan jankt hij luid wanneer een van de hoektanden van de spin zich over zijn snoet schrapen. Fijn... Dacht Camiël. Dat zou wel een mooi litteken worden wanneer hij weer een mens was. Hij begon vel tegen de spin te vechten. Zodra Arianne weg was kon hij terug in een mens veranderen en de spin aanvalllen met spreuken.

david had met grote bewondering een paddenstoel staan bekijken toen hij geblaf hoorde. direct rende hij naar het geluid. hij zag de hond vechten met een spin en arianna die lamstralen op het beest afvuurde. hij wees met zijn stok naar de spin. "lumos solem" mompelde hem. vanuit zijn stok schoot een felle lichtstraal recht in de ogen van de spin, die achteruit deinsde.

Nathan rende door totdat ze veilig aan de rand van het verboden bos waren. Hijgend kwam hij tot stilstand en liet Silver's arm los. "Jezus," mompelde hij.

Camiël schudde zijn kop waarbij er bloedspetters rond spatte. Hij jankte zachtjes en rende toen bij de spin weg, naar David en Arianne. Als ze gewoon hadden geluisterd was dit niet gebeurt...

Ook Silver kwam tot stilstand. 'Oke..' hijgde ze zwaar. 'Dat doe ik nooit meer.' Ze had haar handen op haar knieën leunen en probeerde haar ademhaling wat onder controle te krijgen.

Nathan sprak even niet totdat hij zijn ademhaling op controle onder controle had en kwam toen overeind. "Nou, dat was plezierig," zei hij en keek Silver grijnzend aan. Hij kon er niks aan doen maar hij vond het plotseling heel grappig dat ze zojuist door een gigantische spin achterna waren gezeten.