Verzorging der Fabeldieren [ Les 1 ]

Professor Garett liep naar het veld buiten het kasteel waar hij over een kwartier les zou geven. Eenmaal aangekomen, merkte hij op dat hij zijn lesboek was vergeten, dus moest hij helemaal terug naar de lerarenkamer om die te gaan halen. Op zijn weg daarnaartoe was hij nog eens uitgegleden, dus hij pakte gelijk zijn EHBTO ( Eerste Hulp Bij ToverOngelukken ) box, en ging terug naar het veld. Met zijn box in een hand en zijn lesboek in het andere, was hij toch klaar om les te geven. Er was nog niemand, hij wachtte op zijn leerlingen. Ze zouden het vandaag over Terzielers hebben. Hij zette zijn bril op, en deed net of hij in zij boek las, maar eigenlijk keek hij of hij al iemand zag. Ach wat zou het ook, binnen 5 minuten zouden ze wel komen. Hij keek weer op zijn horloge, met vijf wijzers.

Hij zag dat de eerste leerlingen al naar de plek toekwamen, en hij groette door vrolijk met zijn handjes te wapperen, tot hij zich bedacht dat dat er wellicht stom uit zou zien. Dus hij zette zijn handen in zijn zij, wat voor hem ook een rare manier was om zijn handen te poseren, dus hij liet ze maar hangen.
''Hallo allemaal !'' zei hij. Het boeide hem niks dat hij als een speenvarken klonk. ''Ik ben Professor Garett, jullie leraar Verzorging der fabeldieren !'' hij begon kwiek in zijn handjes te klappen. Hij kon de blikken van de leerlingen lezen. Ze waren waarschijnlijk verbaasd dat het oudje nog zoveel energie had, en zich zo kwiek gedraagde.
''Vandaag gaan we het over Terzielers hebben. Weet iemand wat Terzielers zijn ?'' Vervolgde hij, wachtend op een antwoord.

Winter luisterde naar de inleiding van de prof. Ze stak haar hand op om het antwoord te geven. "Terzielers zijn zwarte uitgemergelde gevleugelde paarden die je alleen kan zijn als je de dood gezien hebt." vertelde ze.

Arianna keek nogal zenuwachtig voor zich uit, ze had het niet zo op terzielers.

Nathan staarde verveeld voor zich uit. Hij gaapte.

Professor Garett zag dat een meisje uit Griffoendor het goede antwoord gaf. ''Tien punten voor Griffoendor !'' slaakte hij opgewekt uit. ''Inderdaad, je kan terzielers alleen zien als je de dood hebt gezien.''
Professor Garett floot op een speciaal fluitje, en de terzielers kwamen al aangerend, alhoewel, voor degene die het zagen natuurlijk. ''Goed klas'' begon hij. ''Sla jullie boeken op pagina vierendertig en kijk naar de illustratie, jullie gaan, of jullie ze kunnen zien of niet, zorgen dat de terzielers tevreden worden gesteld met eten. De benodigde dingen liggen hier op de tafel, maar kijk uit, als je het verkeerde voedsel geeft zijn ze zo bij je weg, dan voelen ze zich beledigd.''

De Professor stuurde een terzieler naar elk groepje van drie leerlingen. ''Niet bang zijn, ze doen niks, en anders ben ik er bij.'' zei hij alsof ze daardoor gerustgesteld zouden worden. Hij begon weer verschillende posities aan te houden, zonder succes. Hij besloot maar langs te gaan bij de groepen, toen hij dat wou doen begon er een terzieler aan zijn lesboek te knagen. Hij reageerde heel snel, en de terzieler stuurde hij naar een groepje toe. Zijn lesboek zat wel onder het kwijl maar hij zou het er maar mee doen.

Winter keek naar de terzieler die bij haar Arianna en Nathan was komen staan. Ze kon hem zien want ze had ook de dood gezien. Ze legde haar hand zacht op de zwarte neus van het dier en streelde die. Ze had ze natuurlijk al veel vaker gezien aangezien ze de koetsen trokken. Maar ze vond het leuk dat ze er nu les over kregen.

Arianna keek naar de terzieler die ze nog niet zo lang kon zien. 'Ze lijken zo.. half dood ofzo' mompelde ze zacht.

Silver, die wat laat was aangekomen en nu achter Arianne stond grinnikte. 'Ze zijn ook een teken voor de dood.' zei ze zachtjes. Ze liep naar de tafel toe en pakte een stuk vlees dat er lag en liep toen terug naar de terzieler die naar haar groepje was gestuurd. Ze gaf het aan het dier die het dankbaar op at.

''Kom op, kom op ! De Terzielers hebben honger ! Goedzo Mevrouw Silver !'' zei hij, niet opmerkende dat het meisje te laat was. Hij begon rond te waggelen tussen de Terzielers en de groepjes door, kritiek gevend met zijn droge humor die nooit in de smaak viel. ''Ooh !'' ''Met platte hand geven !'' hoorde je hem zeggen. Hij vond dat zijn les vlekkeloos verliep. Hij zag wel dat er bij een groepje een Terzieler wegliep. ''Ooh jammer, volgende keer puntenaftrek'' zei hij, en hij floor op zijn fluitje om de Terzieler terug te laten komen.

Toen hij zag dat de Terzielers genoeg gevoerd waren, besloot hij dat de leerlingen klaar waren voor een kleine vlucht. ''Goed klas, volgende stap is op een Terzieler vliegen. Eerst voed je hem, daarna aai je hem, vervolgens hoort hij zich te bukken en dan mag je hem berijden. Degene die dat als eerste voor elkaar krijgt en veilig en wel land, krijgt 20 Afdelingspunten. Ik vlieg met jullie mee en hou jullie in de gaten. Goed ?'' gilde hij bijna, waardoor er een piepgeluidje uit zijn mond kwam. Hij steeg op zijn Terzieler en keek hoever de klas al was van boven, hopend dat ze niet bang zouden zijn en gewoon zouden opstijgen.

Arianna keek naar de terzieler die haar wel leuk scheen te vinden, al dacht zij daar anders over. 'Dat lijkt me niet het zelfde als vliegen op een bezemsteel toch?' vroeg ze een beetje nerveus. Ze hoopte dat Nate of Winter zou gaan vliegen, al vroeg ze zich wel af hoe zij het er van af zou brengen.

"Ik ga wel." zei Winter glimlachend. Ze had Arianna's blik herkent en wist dat ze zich er niet prettig bij voelde. Ze streelde het dier over zijn neus en toen het dier bukte ging ze erop zitten. Ze trapte zacht in de flank van het dier en hij begon te rennen en steeg op.

Professor Garett bleef een tijdje in de lucht met zijn Terzieler. Hij wou net naar beneden gaan toen hij zag dat een Meisje uit Griffoendor was opgestegen. ''Ja !'' schreeuwde hij uit. ''20 Punten voor Griffoendor ! Kom op allemaal, als zij het kan, kunnen jullie het ook !'' Hij keek op zijn rare antieke horloge en wendde zich tot Juffrouw Winter. ''Oké, nou maak maar een pretritje dan. Ik zorg wel dat de rest ook naar boven komt !'' zei hij.

Hij landde weer voor de klas. ''Kop op allemaal ! Niet ontmoedigen, ik beloof nog eens 10 punten aan degene die na Juffrouw Winter opstijgt. Denk eraan, eerst aaien, dan moet hij bukken, en dan pas kan je op hem rijden. En voor degene die de Terzielers niet kunnen zien zal ik persoonlijk wel een handje kunnen helpen'' zei hij. Het verbaasde de leraar dat er sowieso veel kinderen de dood al hadden gezien.

Winter vloog hoger een hoger en ze ging met het dier over de bomen van het verboden bos heen. Het was heerlijk om zo te vliegen en het beviel haar goed. Ze kon hier echt van genieten. Ze streelde het dier over zijn hals om hem te belonen voor het prettige samenwerken. Het dier maakte een briesend geluid en draaide af richting het grote meer.

Nathan staarde verveeld voor zich uit. Hij was nooit direct met de dood inraking gekomen en kon de Terzielers dus ook niet zien.

Winter landde na een ritje weer op de grond bij Nathan en Arianna. Ze zag hoe verveeld Nathan keek. "Kom op, je moet het proberen." zei ze glimlachend en ze pakte zijn hand. "Ik laat je wel zien waar hij is." en ze bracht zijn hand naar de neus van het dier.

Nathan keek met een skeptische blik naar de leegte voor hem. "Dit is best raar," zei hij fronsend.

"Dat kan ik me voorstellen." zei Winter zacht. "Maar maak je geen zorgen, hij vind je aardig." ze glimlachte naar hem.

Hij zag dat het meisje uit Griffoendor als eerste de lucht in was en nu ook geland was en probeerde een afdelingskamaraad te helpen. ''That's the spirit !'' zei hij met zijn beroerde accent. Hij klapte in zijn handen, dat een vet geluid liet walmen over het grasveld. Hij steeg weer op met zijn Terzieler, wachtend totdat iemand anders naar boven kwam.