De Astronomietoren

Silver leunde over de rand van de astronomietoren en keek uit over het terrein van zweinstein. Het was rustig. De meeste leerlingen hadden les of waren aan het genieten van het heerlijke herfst weer. Het was gestopt met regenen en het waterige zonnetje kwam, wel is waar met moeite, door. Ze had vanaf hier prachtig uitzicht op het meer, het verboden bos en het gigantische met magie beschermde terrein van de school.

Jesse kwam de asteronomie toren in hij had enkel de blouse en de strobdas aan als boven stuk. hij ging verder de toren in hij had de avond profheet vast en ging ergens gemakkelijk zitten en begon er door te bladeren. Hij had silver helemaal niet gezien anders had hij wel rechts om keer gemaakt. Hij leek totaal niet op zijn broer en ze hadden meestal altijd ruzie. en zijn vrienden waren vijanden voor jesse

In de verte hoorde Silver een uil krassen. Een grote zwarte zwarte oehoe landde op de arm die Silver omhoog had gehouden. Het dier streek zijn veren glad en stak toen zijn poot uit waar een zwarte envelop aanzat met het bekende en sierlijke handschrift van haar moeder. Ze aaide het dier even en liet hem toen los. De uil vloog dankbaar weg, richting uilenvleugel. Silver opende de brief en begon te lezen maar toen ze het geritsel van de krant hoorde stopte ze de brief onmiddelijk weg en begon ze rond te kijken van waar het geluid kwam.

Jesse had een uil gehoort en even op gekeken maar zag niet veel op de plaats waar hij zat, En hij bladerde verder en stukjes die intresant was leesde hij vooral als het iets over in de trans van de duistere kant ging. Maar dan hoort hij voetstappen en hij voude de krant op en liep op de voetstappen af de hoek om en stond oog in oog met silver.´Silver´ Zei hij ademloos

Silver haar blik verstrakte in een seconde toen ze Jesse zag. 'Hallo nieuwsgierig snotaap.' siste ze zachtjes. 'Je weet dat het niet slim is om mij in de gate te houden.' Haar stem klonk rustig. Bijna angstanjagend rustig. Ze keek Jesse afkeurend aan. Zo nu en dan vond ze het zo jammer dat hij niet meer op zijn stiefbroer leek. Maar jah het was een smerige halfbloed. Dus wat wilde je ook?

Jesse zijn blik vernouwde en hij nam langzaam maar zeer behoudzaam afstand van haar.´Ik heild je niet in de gaten anders had je mij niet ondekt. En heb je jezelf al eens bekeken tut hola.´Snauwt hij rebels. En hij heild alles goed in de gaten een zwadderaar was niet snel ergens alleen. Meestal waren er meer. En zijn hand ging automaties zijn broekzak in maar hij deed nog niks.

'Ach knullie toch.' zei Silver zoetjes toen ze zag dat hij behoedzaam om zich heen keek. 'Bang dat ik ergens in het donker vrienden verscholen heb die je vervloeken?' Ze schudde haar hoofd. 'Wat jammer. Je kent me toch echt beter dacht ik.' Ze keek hem lachend aan. 'Maar jah. Je bent op dat punt net zo irritant als je broer. Dat zal je wel niet meer geloven van me.' Ze grijnsde nadat ze dat zij.

´Ik ben niet bang voor je zogenaamde vrienden.´Snauwt jesse tegen haar. Hij vertrouwde haar niet.´Weetje een zwadderaar leer je nooit echt kennen, Ze doen zich altijd anders voor namelijk´ sist hij en hij bleef haar en toch nog de omgeving in de gaten houden. Maar dan hoort hij hoe hij haar vergelijkt met zijn broer.´Vergelijk me niet met mijn broer feeks.´ Zegt hij duidelijk kwaad en niet acepterent tegen haar en hij deed nu een paar stappen naar voren en hij haalde nog net niet zijn stok tevoorschijn. Hij haate het als mensen dat deden. Ze hadden ook bijna niks gemeen alleen die nachtmerrie´s en nog een paar kleine puntjes

'Ach stil maar. Ik zal er al over op houden.' Ze veegde een lok uit haar gezicht. 'Daarbij komt. Met hem kan je tenminste plezier maken. Jij neemt altijd alles, hoe zeg je dat? Zo serieus. Ontspan doe wat leuks. Zoek een leven.' Silver lachte erom. 'Nee even zonder gekkigheid. Ik hou er niet van als mensen liegen of me bespioneren. En als ze beide doen ruim ik ze het liefste uit de weg begrijp je?' In haar linkerhand hielt ze haar toverstok. Ze speelde er wat mee.

moet eten nu doei ±c

'Ik ben niet altijd sireus, en daarbij jij kent mij nog niet eens echt'Sist Jesse tegen Silver, Het klopte want hij gedroeg zich anderster als hun in de buurt waren als hun er niet waren deed hij veel anderster, minder waakzaam en alles. 'Ik heb een leven alleen Jullie vallen me steeds lastig.' Volgt hij er op aan maar nu wat rebelser. En hij bleef haar vernietigent aan kijken, maar dan grinnikt hij.'Volgens mij moet je bij mijn broer zijn die liegt en besluipt zonder je ook waar iets in de gaten hebt...en jij weet dat net zo goed want jij doet dat ook.'Zegt hij en hij bleef haar stok in de gaten houden en hij had zijne uit zijn broekzak gehaald.

Silver haar ogen werden groot. 'Ik val jou steeds lastig?' ze slaakte een lach. 'Laat me niet lachen Jesse. Dat is niet goed voor me.' Ze keek hem kwaad aan. 'Weetje als je op Denahi had geleken was het tenminste nog interessant geweest. Misschien had ik je dan gemogen weet je.' Ze schudde haar hoofd. 'Zo jammer. Maar daarbij komt. Je bent het niet waard om op hem te lijken.' Ze keek hem met valste ogen aan. 'Je bent een halfbloed.'

Jesse voelde zich niet veilig meer toen Silver hem kwaad aan keek en hij hoorde haar woorden, en hij maakte een vervelend pff geluidje tusen door. ´Wat ben ik blij tot ik niet op hem lijk die arogante kwast dat hij is. en daarbij een volbloed zijn is niet altijd beter. Somigen halfbloeden of dreuzelkinderen zijn velemale beter dan jullie in vele opzichten.´Zegt hij dan tegen haar aan vallend en hij bleef haar in de gaten houden.´Dus het maakt me totaal niet uit wat ik ben. Want ik zelf weet wie ik ben.´sist hij

'Vieze vuile bloedverrader' siste Silver vel waarna ze haar staf op hem richtte en sictum sempra siste. Ze keek hem kwaad aan. Hoe durfde hij zo te praten over volbloed tovernaars? Hoe durfde hij hen als schande op te schrijven en modderbloedjes en bloedverraders als beter. Dat zou hem duur te staan krijgen.

Jesse hoorde wat Silver zij en zag haar stok zwiepen en hij bukte zich al maar toch voelde hij hoe een stuk van zijn rug werd open gehaalt en hij voelde de pijn en hij kreunde lichtjes. En hij kwam recht en hij riep een spreuk zodat silver naar achteren zou vliegen en hij wist als silver hem te pakken kreeg het hem duur kwam te staan hij had haar en bloedzuivere ten schande gemaakt. En hij wachte niet af en begon richting de deur te rennen. Aangezien hij niet dood wilde. nog niet.

Silver wist de spreuk half te blokkeren waardoor ze niet over de rand van de astronomietoren werd geslingerd. Ze herstelde zich en liep op een behoorlijk tempo achter Jesse aan. Met een zwaai van haar toverstok deed ze de deur opslot die zich aan het einde van de trap bevond. Ze keek Jesse kwaad aan. 'Hoe durf je?' Ze stuurde allemaal spreuken op hem af. 'Waag het niet nog eens om dat nog een keer te zeggen of maar te denken.

Jesse rende door en probeerde de deur open te krijgen maar dat lukte niet. en hij draaide zich om. ´Jah ik durf dat.´Snauwt hij vel tegen haar maar dan voelt hij hoe een spreuk hem raakt en hij knalt tegen de deur op en hij maakt een koprol om de volgende te ontwijken. en bij de volgende maakt hij eerst een schild en dan stuurt hij op silver een ripruseptra spreuk af. En hij hoorde haar te keer gaan, Ze was echt kwaad.Wat zou dat geven als hij in de herfst vakantie naar huis moest. dacht hij

Silver liet de spreuk afketsen maar er ontstond toch een diepe snee in haar arm. Ze keek Jesse kwaad aan. 'Denk maar niet dat je hier zo vanaf komt. Wacht maar tot je ouders het horen, je broer. Ik ben niet de enige die zo denkt knul. Dat weet je zelf ook donders goed.' Silver haar hoogte punt van kwaadheid was bereikt. Hij moest ook vooral niet verder gaan want ze stond op het punt een onvergevelijke vloek te gebruiken. Het woord Crusio lag al op haar tong.

Jesse wist tot de rapen gaar waren nu. Als zijn vader dit hoorde was het pas echt prijs. Hij moest er nu helemaal niet aan denken tot hij met de herfst vakantie naar huis toe moest. want hier op school deden hem nog namelijk mensen helpen en thuis stond hij er helemaal alleen voor, rn hij was verplicht opiedere vakantie naar huis te gaan. Door een eed van jaren geleden. En hij zag nu wat bleekjes. Ineens voelde hij zich heel kwetsbaar door die woorden. En hij begon zoveel mogelijk vloeken die hij kende richting silver te sturen en hij liep intussen naar de deur en probeerde hem open te krijgen

Silver werd door een aantal geraakt en knalde daardoor tegen een muur aan. Voordat ze het bewustzijn verloor wist ze hem nog heel kort te raken met de Crusiatus vloek die ze enkele ogenblikken daarvoor uitgesproken had vol haat en vol afschuw voor Jesse.

Jesse probeerde de deur open te krijgen. Maar dan voelt hij een afschuwelijke pijn die erger is dan duizende mesteken, en hij schreeuwt het uit terwijl hij ineenzakt en kronkelent van de pijn op de grond licht, en hij stoot nogsteeds een pijnlijke kreet uit die hij niet kon binnen houden ook al had hij die al zo vaak gevoelt.

en sannie ook star wars aant kijken XD

De staf van Silver was uit haar handen gerold waardoor de crusiatus vloek werd opgeheven. Er druppelde een straaltje bloed vanuit een wond op haar voorhoofd op de grond. Ze was goed geraakt door de vervloekingen van Jesse maar gelukkig had hij ook wat te pakken gekregen.

Jesse bleef even liggen en voelde de na pijn van de crusiatus vloek langzaam weg trekken. Dan stond hij langzaam op en pakte zijn stok en hij keek even naar silver. En dan weer na de deur. ´Alhemora´Sist hij en toen maakte hij de deur open. en hij liep weg. Weg van Silver. Die moest hij een tijdje niet meer alleen tegen komen. Maar de vakantie kwam er aan....

Na een minuut of 20 kwam Silver eindelijk bij. Ze voelde aan de hoofdwond en kreunde zachtjes. Ze keek rond en zag dat Jesse verdwenen was. 'Pas maar op knul ik krijg je nog wel.' Ze kwam overeind, raapte haar toverstaf op en verliet de astronomie toren waarna ze richting de leerlingenkamer van zwadderig liep. Ze zou de brief van haar ouders lezen en een naar de ouders, of in iedergeval vader, van Jesse sturen over wat er gebeurt was.