Bibliotheek

Catherine liep de bibliotheek in en vertraagde haar pas. Stilletjes liep ze tussen de hoge kasten vol boeken langs en dacht na waar ze gezeten had. Toen ze haar toverdranken boek zag liggen klaarde haar gezicht op en ze pakte het opgelucht op.

Jesse was om 8 uur begonnen met de boeken in de bibitheek af te stoffen. En hij stond op een grote lange ladder om overal bij te kunnen met een stuk waar duns veren op zaten, Dus zo maakte hij allen boeken schoon zonder magie en gewoon met de hand. Hij was nu al bijna een halfuur bezig en hij dacht terug aan waaro hij straf had. inkt op het hoofd van de bibiothekaresse, ze had gewoon niet dat boek moeten op pakken toen hij perongelijk het inktflessje op zijn tafel om stoote...ze was woedent. En hij grijnsde toch bij de gedachten.

Camiël dwaalde zoekend door de bibliotheek. 'Nee niet hier...' Hij ging een paar kasten verder. 'Ook niet hier.' Hij was al een kwartier aan het zoeken naar een boek dat hij van zijn docent kruidenkunde moest lezen. 'Je moet je kennis in kruiden vergroten.' deed hij haar irritante stem na. 'Hoe wil je dat ik dat doe als ik dat vervloekte boek niet kan vinden?' mopperde hij tegen een denkbeeldige professor. Hij ging verder met zoeken maar kon het boek maar niet vinden.

Jesse hoorde een gemopper en moest zachtjes grinniken, maar niet veel later zag hij die gene ook. En hij zag hem zogenaamt praten tegen de proffesor. En hij schoot nu vol in de Slappe lag en hij heild zich stevig vast aan de ladder om niet te vallen van de ladder helemaal naar beneden. Terwijl hij er niet bij nadacht tot de jongen hem nu wel gezien zou hebben en wel degelijk gehoort.

Camiël keek geïrriteerd op toen hij iemand hoorde lachen. 'Oh dus dat vind je grappig?' Hij rolde met zijn ogen. 'Ik vind het veel grappiger dat je alle boeken hier moet afstoffen.' Hij liep mopperend voorbij druk opzoek naar de rij waar het boek te vinden zou moeten zijn. De bibliothecaresse was natuurlijk nergens te vinden dus vragen waar het boek zich bevond kon ook niet. En dan had je nog die jongen die als een aap met de slappe lach aan een ladder hing en officieel boeken moest schoonmaken?

Jesse lachte nog even door.'Jah want ik praat niet tegen mezelf' Legt hij simpel uit en hij laat zich dan snel naar benden glijden en hij land bij camiel in de buurt op de grond. Hij liep dan naar hem toe.'Sorry, welk boek heb je nodig,'Vraagt hij dan met een schuin hoofd.

Camiël haalde een briefje uit zijn gewaad en keek ernaar. 'Duizend en een kruiden en hun werkingen.' las hij hardop voor waarna hij weer zoekend rond begon te kijken. 'Maar ik krijg stevig het gevoel dat dat vervloekte boek is uitgeleend.' Hij keek zoekend rond. Dan trok hij zijn staf. 'Actio Duidend en een kruiden en hun werkingen.' zei hij terwijl hij zijn staf in de lucht hielt. Hij wachtte een moment maar er gebeurde helemaal niets...

Jesse knikte zou kunnen. En hij wilde hem net de toverspreuk accio adviseren toen hij hem al gebruikten.´Die wilde ik je net voorstellen. En zo te zien werkt het niet, dus dat betekent tot hij is uitgeleed. Misschien moet je dan al oefenen op je denkbeeldige proffesor. Voordat je het die morgen of als je geluk hebt niet hoef te vertellen. als je een lange tijd over het boek mag doen.´Grijnst jesse onschuldig, maar zijn stemming was plagent, maar niet kwaadaardig plagen gewoon als vriendelijk.´Sorry van net mijn naam is Jesse. maar het was grappig,´Verklaart hij

Camiël kon er ook wel om lachen. Hij zou er wel als een debiel uit hebben gezien. 'Het zag er vast raar uit. Een jongen die in het niets tegen een denkbeeldig iemand begint te praten of iemand nadoet.' Hij schudde zijn hoofd. 'Les geleerd. Doe dat nooit meer in de bibliotheek. Dan word je uitgelachen.' Hij stak zijn hand uit. 'De naam is Camiël.'

´Je wilt niet weten hoe dat uit zag´Glimlacht hij en hij nam de hand aan.´Aangenaamd´ Zegt hij der nog op. En hij liet de hand los en keek omhoog naar het boeken rek hij had er pas nog 1 af en hij moest er zo veel mogelijk doen.´Nou ik ga zo wel verder met mijn straf anders word de secateresse nog kwader,´grinnikt hij en hij veegde een stofje weg die hij had overgeslagen

'Strafwerk? Dacht dat je het voor de grap deed.' Camiël keek Jesse aan. Een grapje op zijn tijd kon en omdat Jesse hem net belachelijk had gemaakt mocht hij dat nu bij hem doen. Hij had gehoord dat de bibliothecaresse de laatste tijd een enorm slecht humeur had en iedereen die ook maar een dingetje verkeert deed strafwerk gaf. Hij vroeg zich af wat Jesse had gedaan maar vroeg het niet.

jesse grijnsde en keek camiel speels aan.´Mocht je willen. En het was niet mijn fout die inkt op haar hoofd ze pakte het boek van de grond en het ging perongeluk. ik kan niet schrijven en een boek lezen en een inktpotje in de gaten houden.´Grijnst hij tegen hem en hij klom de ladder weer op.´Als je niet erg vind ga ik weer verder, we treffen elkaar nog wel eens.´Zegt hij dan

Camiël grijnsde breed toen Jesse uitlegde wat er gebeurt was. 'Zeker weten.' zei hij waarna hij zwaaide en afscheid nam van Jesse. Dat vervloekte boek van kruidenkunde kon hem gestolen worden. Zou hij morgen wel uitleggen. Had hij nu geen zin meer in. Hij verliet zachtjes fluitend de bieb.

Jesse zwaaide ook naar camiel terwijl hij naar boven klom, en hij keek hem na en toen hij hem niet meer ziet ging hij verder met zijn saaie straf werk en hij begon de boeken verder af te stoffen, als hij hier klaar was kende hij vast vele boeken namen.

Winter zat in de bieb over een dik gedaanteverwisselingen boek heen gebogen. Ze las een hoofdstuk over faunaten, iets wat ze ging proberen te worden als haar plannen werkte. Natuurlijk ging ze dat niet aan de grote klok hangen aangezien ze dan goed voor schut zou staan als ze erin zou falen.

Stella had nog een of ander stom boek nodig over een vreselijk onderwerp en eigenlijk had ze echt geen zin om dat boek te gaan zoeken. Toch ging ze de ruggen van de boeken langs. Het moest toch wel. Zonder dat ze het merktte kwam ze in de buurt van Winter terecht.

Winiter las rustig door uit het veel te dikke boek. Het was een interessant hoofdstuk over de transformatie naar het dier. Ze kon werkelijk niet wachten tot het zo ver was.

Stella had eindelijk het juiste boek gevonden en zonder echt op de personen invidueel te letten opende ze het boek en begon ze te lezen. Ze hield niet echt van lezen en stopte dan ook al snel even. Pas toen ze rondkeek zag ze Winter erg dichtbij zitten.

Winter keek op uit haar boek en ze zag Stella. "Hej." zei ze vriendelijk. "Ook hier?"

Stella knikte even. "Ja." Ze glimlachte. Het was vast vreemd om een Slytherin hier te zien maar ze was niu ook weer niet zo heel erg Slytherins. Alleen tegen mensen die haar iets vervelends hadden aangedaan was ze nogal bitchy. En soms werd ze ook wel snel boos, voor de rest wist ze het ecgt niet.

Winter keek naar haar. "Dus, hoe gaat het met je?" vroeg ze vriendelijk. Ze kwam Stella de laatste tijd wel eens tegen en het zou gewoon asociaal zijn om niet te vragen hoe het ging.

"Oh. Het gaat wel." antwoord Stella. Ze was verrast dat Winter zoiets vroeg maar het was toch ool wel weer aardig. "En met jou?" vroeg ze.

Winter glimlachte. "Met mij gaat het ook." zei ze en ze keek weer naar haar boek.

Stella knikte even en stond op. Dat lezen ging zo ook niet werken, ze kon beter even naar de leerlingenkamer gaan en hopen dat er geen irritant iemand was.