Kamer van de Spiegel van Neregeb

Denahi zat op de grond voor de spiegel van neregeb. Hij kwam hier niet vaak maar nu wilde hij zijn moeder gewoon weer even zien zoals ze was voordat jesse haar gedood had en hij keek naar de vrouw achterhem in de spiegel, die er nooit meer zou zijn en dat zou jesse berauwen hoe dan ook

Winter ging stilletjes de maken van de spiegel in. Ze had de kamer al een aantal jaar terug ontdekt, soms had ze steun nodig van de spiegel. Dan zag ze zichzelf als een normale heks, zonder problemen, met liefhebbende ouders. Ze was zo in gedachten verzonken dat z niet doorhad dat de kamer al bezet was.

Denahi merkte meteen tot er iemand binnen kwam en hij ging staan en toen hij winter zag, veranderde zijn blik van kil en afwachtent, naar gemeen en medogeloos. en en door de gangen aant sluipen en zo alleen, dat is geen goed idee voor een bloedveraadster.'zegt hij ijzig en hij had zijn toverstok al getrokken, en het was overduidelijk tot hij iets wilde doen, hij wilde jesse pijndoen hier mee

"Waarom ben je overal waar ik ben?" vroeg WInter ongelovig en ze greep haar toverstok en hield deze gereed. Ze was niet van plan gewond te raken maar ze zag aan Denahi's blik dat hij dat wel in gedachten had. Ze mocht van zichzelf niet bang voor hem zijn.

Denahi keek winter aan.'misschien licht de fout bij jou en kom jij waar ik kom'zegt hij verniettigent en met een paar zwaaien na elkaar stuurde hij riptuseptra op haar af en een die je door de lucht liet zweven en ergens tegen aan liet knallen.

Winter riep razendsnel een schildvloek uit en ze stuurde Paralitus op hem af. Ze moest er dit keer zonder kleerscheuren vanaf zien te komen.

Denahi maakte ook snel een schild en hij begon allerlei spreuken op winter af te sturen

Winter deed van alles met haar toverstok om de boel te blokkeren, maar het was haast onmogelijk doordat Denahi een meester was in non°verbale vervloekingen. Door de laatste werd ze geraakt en ze knalde tegen de harde muur aan en zakte op de grond.

Denahi keek winter aan en stond voor haar nu, nou winter geef jij de boodschap maar eens door aan je goede vriend jesse, zegt hij en hij richte de stok en siste riptuseptra....

Doordat de spreuk zo dicht bij was kwam hij veel harder aan en ze werd met een belachelijke kracht opnieuw tegen de muur aan geslingerd. Haar lichaam deed pijn en voelde broos aan. Ze wist dat dit nog maar het begin was. Ze zweeg en probeerde naar haar toverstok te grijpen die een halve meter bij haar vandaan lag.

Denahi grinnikte en zag hoe ze haar stok probeerde te pakken en hij schopte hem verder weg, dacht het niet schoonheid,'zegt hij dan vals en hij richte zijn toverstok. crucio'sist hij en hij liet dat even door gaan, en toen hij hem op hefde knielde hij bij haar neet en glimlachte naar haar. en streelde haar wang.'ik ben benieuwt hoe kwaad mijn broertje zal zijn. zegt hij dan en hij ging recht staan en vuurde nog een vloek af die wonden zou veroorzaken

Winter voelde de snijdende pijn door haar lijf heen gaan en ze krijste het uit. De tranen stroomde over haar wangen van de pijn. Maar ze weigerde te smeken of hij wou stoppen. "Je zal niet winnen" schreeuwde ze door de pijn heen.

denahi grinikte en vuurde nog een spreuk af en keek winter aan.'ik hoef nu nog niet te winnen alleen krijgen wat ikke wil zegt hij dan tegen winter en hij pakte de armband die ze omhad af en keek er na er zat wat bloed aan perfect dacht hij. nou deze stuur ik jesse wel dan weet die wat gaande ik zegt hij en hij liep de kamer uit en wiste allen sporen uit tot hij het was en ging toen terug naar de leerlingenkamer van griffoendor.

Winter wilde hem tegenhouden maar het kon niet, ze was te zwak. Alles draaide en gonsde door haar heen, ze begon langzaam haar besef te verliezen en raakte bewusteloos.

na een uurtje of zo vond een leerling winter en bracht haar na de ziekenzaal

morgen komt jesse daar reageren ben nu op en moet echt gaan slapen doeixxx