De Kamer van Hoge Nood

Winter ijsbeerde drie keer voorbij de ingang van de kamer van hoge nood waar ze dacht aan een prettige plek om even te kunnen ontspannen. De deur verscheen en ze ging naar binnen. Ze glimlachte, het was perfect, een ruimte met en prettige sofa, daar had ze behoefte aan en ze ging zitten.

Gabe was al in de kamer, in die kamer om precies te zijn. Hij fronste en liep het hoekje om toen hij opeens Winter zag. 'Oh, hallo.' zei hij.

Winter keek naar Gabe. "Oww, sorry." zei ze snel. "Ik wist niet dat de kamer bezet was.. Het spijt me." zei ze beschaamd. Ze hoopte niet dat hij boos op haar was ofzo.

Gabe haalde zijn schouders op. 'Maakt me niet uit, de kamer is groot genoeg..' zei hij. "Als je het niet erg vind om hier samen te zijn' mompelde hij er achter aan.

"Tuurlijk niet." zei ze glimlachend. "Maar de vraag is of jij het ook niet erg vind.. JIj was hier eerst. Anders ga ik wel." ze dacht aan toen ze de badkamer met Denahi had moeten delen.. Dat was pas een drama, dit vond ze niet erg, Gabe was aardig, en het beste was dat hij geen probleem had van haar ellende.

Gabe glimlachte. 'Ik vind het helemaal niet erg.' zei hij vriendelijk.

"Oke, dan is het goed." zei Winter glimlachte en ze maakte het zichzelf gemakkelijk op de sofa. "Wat brengt jou hier?" vroeg ze nieuwsgierig.

Gabe haalde zijn schouders op. 'Gewoon rust..' zei hij. Hij ging op een stoel zitten en pakte zijn boek.

Winter grinnikte. Ze moest denken aan wat Catherine over het geroddel onder de meisjes had verteld. Waarschijnlijk was dat voor de jongens erg irritant en vermoeiend om aan te horen.

Gabe keek naar haar en lachte. "Wat is er zo grappig?'

"Ik dacht aan iets wat Cahterine me vertelde over het geroddel over mij Airanna Nathan en Jesse." zei ze. "Blijkbaar zijn we een populair onderwerp binnen jullie afdeling en ik kan me goed voorstellen dat je daar gek van wordt en rust zoekt op een andere plek dan de leerlingenkamer"

Gabe knikte. 'Ja de meisjes in onze afdeling zijn... apart.' zei hij. Niet alleen over hun maar ook over hem zelf. Hij werd gewoon gestalkt door 4e jaars.

Winter glimlachte. "Maar daarom moest ik dus lachen." zei ze en ze keek naar hem.

Gabe grinnikte. 'Ok' zei hij.

Winter glimlachte en keek naar het haardvuur wat lichtje brandde.

Gabe keek naar haar. 'Je lijkt nogal gestresst. 'begon hij voorzichtig.

Winter keek verbaast op. Hij had gelijk, ze was gestrest, maar ze had niet door dat ze er zo uit zag aangezien ze glimlachte toen hij het vroeg. "Waaraan zie je dat?" vroeg ze zacht.

Gabe keek haar aan. 'Ik weet niet, ik merk het aan de sfeer, de spanning die er hangt'

"Dat valt toch wel mee?" vroeg Winter verbaast. Ze was redelijk ontspannen nu, vooral omdat Gabe van niks wist.

Gabe keek haar aan. 'Ik weet niet, ik merk het gewoon..' mompelde hij.

Winter beet op haar lip. "Dus het straalt er gewoon vanaf.." concludeerde ze somber. "Ik had gehoopt hier te kunnen zijn zonder bezorgde blikken.."

Gabe's gezicht betrok. 'Sorry sorry!!' zei hij snel. 'Ik zal me nergens mee bemoeien.'

Winter keek hem aan. "Het maakt niet uit, blijkbaar is mijn masker niet zo stevig als ik had verwacht."

Gabe knikte langzaam. 'Ok.. als ik iets voor je kan doen.'