De tussenbrug

"Tuurlijk pas je ergens bij. Waarschijnlijk pas je overal beter bij dan bij waar je nu zit. Ben je slim, moedig, trouw?" vroeg Darren.

"Ik twijfel er niet aan, ik weet dat ik fout zit. Maar zoals ik al zei. Ik pas bij de anderen ook niet. Ik ben niet erg slim, trouw of enigzinds moedig."

"Volgens mij moet jij jezelf nog leren kennen." zei Darren kalm. "Ik weet zeker dat je meer in je hebt dan je denkt."

"Vast. En trouwens ik zal toch wel bij de zwadderaars moeten blijven. Ik denk niet dat ze dat gaan veranderen." Zelfs mijn ouders hadden geklaagd, jaren geleden, maar dat had niets uitgemaakt.

Darren keek haar aan. "Ik weet zeker dat je opnieuw die sorteerhoed op je hoofd mag zetten als je daar naar vraagt." zei hij kalm.

"En dan nog heeft iedereen van die afdeling een zwadderaar beeld bij mij." Ik zucht. Waarom kan ik nooit zo rustig blijven onder dit soort onderwerpen. "Maar ik zal het dan gaan vragen."

Darren keek haar aan. "Alleen als je er zelf achter staat hoor." zei hij. "Maar ik denk dat je als je niks doet het meisje van zwadderich blijft, als je dat wel doet zullen ze je niet zo zien, dat weet ik zeker."

"Jij kent ze beter dan ik ze ken." zei Stella en ze glimlachte even. Ze mocht hem wel. Hij was aardiger dan de meeste jongens die ze kende, maar dat was niet moeilijk als je wist dat die jongens voornamelijk Zwadderaars waren. Met haar familie als enige uitzondering eigenlijk.

Darren glimlachte. "Ik mag je in ieder geval wel." zei hij vriendelijk en hij keek haar aan. "Dat zegt al genoeg denk ik."

Stella knikte. "Ik mag je ook wel, meer dan ik sommigen van mijn groep mag." zei ze heel zachtjes en ze keek hem ook even aan.

Darren glimlachte warm naar haar. "Gelukkig maar, dan doe ik toch nog iets goed." zei hij. "Misschien kunnen we een keer wat gaan doen samen."

Stella glimlachte even, deze soort mensen waren aardig, nog meer bewijs dat ze verkeerd ingedeeld was. "Klinkt wel goed."

Darren glimlachte. "Oke." zei hij tevreden. "Van het weekend mogen we weer naar Zweinsveld, misschien kunnen we samen gaan." stelde hij voor.

Stella knikte naar Darren. Ze kon toch met niemand anders gaan. "Is goed." En ze vond dat het geen kwaad kon om haar sociale contacten te verlengen naar andere afdelingen.

"Leuk" zei Darren grijnzend. "Dan zie ik je die dag om 10 uur bij de marmeren trap."

"Oké." Stella glimlachte, dit voelde wel goed. Toen bedacht ze zich dat ze nog iets moest regelen met haar broer, alleen wist ze niet waar die uithing dus ging dat niet werken.

Darren glimlachte. "Dat is dan afgesproken." zei hij.

Stella knikte weer en zag in de verte haar broer lopen. "Ik moet nog iets regelen. Ik zie je nog wel." zei ze en ze liep daarna naar haar broer toe.

"Oke, tot ziens" zei Darren glimlachend en hij keek dan weer naar het uitzicht.