Lounge room

Stella keek even om zich heen en zuchtte even. Er werd verwacht dat ze een verslag zou schrijven over een mythisch wezen maar ze kon maar niet op iets goeds komen. Toen ze weer naar haar rol keek bedacht ze zich iets en na even denken begon ze met schrijven. Toen ze klaar was na een tijdje legde ze haar veer neer.

Silver kwam de leerlingenkamer binnen. Ze dumpte haar jas en tas op een bank en ging bij het haardvuur zitten terwijl ze haar tas opende en er een rol perkament uithaalde. Evenals een ganzenveer en een potje gifgroene inkt. Ze schreef niet zoals andere leerlingen met zwarte maar net als haar ouders met gifgroene om Zallazar Zwadderig te vereren. Ze slaakte en kreun toen ze de opdracht las en begon te mopperen op hun docent gedaanteverwisselingen.

Stella draaide zich even om naar de opening van de leerlingenkamer maar besloot om haar spullen in haar tas te stoppen of in elk geval op te bergen voor het geval een potje inkt omviel. Daarna ging ze wat gemakkelijker zitten en keek ze even de leerlingenkamer rond. Het was niet echt heel erg druk maar rustig was het ook niet echt.

Silver keek op naar Stella. 'Heb jij dat verslag van gedaanteverwisseling al af?' riep ze naar haar. Het was een beetje onhandig dat ze naar de andere kant van de leerlingenkamer moest schreeuwen, maar het was zo lekker warm bij de openhaard dat ze eigenlijk niet wilde opstaan. Er was toch bijna niemand en als iemand commetaar ging leveren gaf ze dat net zo hard terug.

Luce?

Ik schrok een beetje op uit mijn gedachten en keek even in de richting van Silver. Ik knikte even omdat ik geen zin had om te moeten gaan schreeuwen. Het klopte. Ik was er niet echt bijzonder in maar ik had er maar het beste van gemaakt met behulp van anderen, na de lessen. Het bleef stom werk, maar nu had ik tenminste voor morgen alles af.

ander standaard naam laatste tijd
---------------
Silver slaakte een zucht. Fijn dan was zij dus de enige die het nog moest maken zoals het nu leek. Ze keek geïrriteerd terug naar het vel perkament en liet de punt van haar ganzenveer boven het blanko vel zweven. 'Wat zal ik eens schrijven...?' vroeg ze zichzelf af terwijl ze op haar hand leunde en bedenkend naar de opdracht keek.

Stella stond uiteindelijk op en ging wat dichter bij de haard zitten. Het begon daar toch redelijk koud te worden en hier was het al een stuk warmer. Ze zag dat het populaire zwadderaars groepje haar weer eens stom aankeek. Daar kon ze zich soms zo druk om maken, en dat wisten ze dus maakten ze er gebruik van. Ze draaide zich om en keek naar het vuur.

Silver liet een druppel inkt op het perkament vallen en begint dan te schrijven. Waarover wist ze niet precies maar voorzover ze wel wist had het met de opdracht te maken. Dus ze schreef gewoon rustig door zonder dat ze doorhad wat. Na een klein kwartiertje was ze klaar en zette ze haar naam onderop het perkament. Ze rolde het op en stopte het zorgvuldig weg zodat ze het niet kwijt kon raken. Al die moeite die ze ervoor gedaan had. Geen zin om het opnieuw te maken. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar Stella en bestudeerde haar aandachtig. Ze merkte dat ze zich ergens aan ergerde maar dat was haar zaak dus liet ze het zo.

Op dit soort momenten wou Stella ook wel eens minder opvliegend zijn. Het frusteerde haar dat ze zo makkelijk boos of woedend werd. Vooral omdat bleek dat ze erg lachwekkend was als ze eenmaal boos was. Ze wist dat ze nu niet zo gek veel meer kon hebben en dat ze beter even weg kon gaan. Maar daar had ze ook niet zoveel behoefte in, dan had ze liever een uitbarsting. Er ontglipte Stella een onhoorbare zucht en ze concentreerde zich nog meer op het flakkerende vuur.

Ook Silver keek naar het groene vuur dat vrolijk knetterde in de haard. Ze voelde zich prettig als ze er naar keek. Keek hoe de vlammen met het hout speelde en aan diens randen likte. Het ontspande haar. Thuis zat ze ook altijd uren voor het haardvuur. Had ze altijd al gedaan. Ze hoorde iemand iets over haar mompelen en wierp die een dodelijke blik toe.

Denahi kwam binnen gelopen. Zijn blik was dodelijk en een teken voor de gibbelende eersten jaars om niks tegen hem te zeggen. En hij ging verder de woonkamer in en hij keek even zoekent rond en zag silver en liep naar haar toe. en hij ging bij haar zitten. ´Hoi´zei hij even kort ter begroeting en dan keek hij naar de andere leerlingen.´Weg wezen hier allenmaal` zegt hij dan heel nadrukkelijk en niemand dacht lang na en gingen de kamer uit. Dan keek hij silver aan.´Wil je me helpen Sil´vraagt hij dan een heel stuk rustiger en aardiger aan haar, En hij liet zijn mantel zakken en je zag tot zijn hemd op de schouder en zijn zei rood was van bloed.

Silver slaakte een ergerlijke zucht. 'Je weet je ook wel altijd in de problemen te brengen he?' zei ze terwijl ze haar toverstaf tevoorschijn haalde. 'Wat heb je nu weer gedaan? Verboden bos betreden? Met een trol gevochten? Wat?' Ze ging achter hem staan en deed zijn shirt omhoog waarna ze de wond bekeek. Ze mompelde iets en legde de punt van haar staf tegen de wond. Deze begon zachtjes te gloeien.

Denahi acsepteerde alleen van silver zoon soort reacties, en keek haar toen aan.´Je weet tot ik van de ouders van winter haar een lesje moest leren, ze willen haar nog altijd aan hun kant. Nou ik heb het win of meer gedaan en toen ik heel even niet keek. Was ze een valse kat die uit het niets uithaalt, en tja dus zo die verwondingen.´legt hij uit. En hij voelde hoe de wonden langzaam geneesde. Dat kan hij niet tover spreuken om te healen de rest kon hij wel bijna allenmaal.´Ze wilde niet dus...ze zal nog wel merken hoe en wat.´Zucht hij vermoeit. ´Maar hoe was jou dag schoonheid.´Vraagt hij dan

Silver rolde met haar ogen. 'Die feeks krijg je toch niet aan hun kant. Winter houd voet bij stuk. Als ze niet wilt dan wilt ze niet.' Ze borg haar staf op en plofte neer op een bank. 'Zoals normaal.' begon ze langzaam. Ze keek naar het plafond. 'Heb mijn huiswerk gemaakt... Heb eerste jaars bang gemaakt. Herrie geschopt met een spook.' Silver telde de dingen op haar vingers alsof het een lijstje was met dingen die ze dagelijks moest doen. Dan keek ze op. 'Oohja en ik ga vanavond zwemmen met iemand.' Ze grinnikte en keek met schein heilige ogen naar Denahi. 'Of mag dat niet?'

ik weet het sil. Maar het zijn goede kennisen van mijn ouders dus ik moet het proberen.´zucht hij en hij ging met een hant over zijn gezicht heen en dan ging hij liggen met zijn hoofd op de schoot van silver en hij keek haar aan. ´Trouwens nog bedankt.´zegt hij dan en als volgt luistert hij naar haar lijstje en kijkt naar haar vingers. Bij het laatste fronst hij zijn wenkbrouwen.´
als je maar niet te vergaat in het flik vlooien,´zegt hij dan. maar je hoorde aan zijn stem tot hij het niks vond. maar tegen silver ging hij niet snel in dus hij liet het bij deze waarschuwwing.

Stella was naar de slaapkamers gegaan nadat binnen was gekomen. Hij zou haar toch wel weer wegsturen als hij privacy nodig had. Pas na een tijdje merkte ze op dat ze nog iets beneden vergeten was en ze liep weer naar de lounge room toe. Snel pakte ze haar laatste spullen en even later wou ze naar haar kamer toe gaan.

Denahi lag log bij silver en hij hoorde iets...wat eigelijk niet kon hij had net iedereen weg gejaagt en hij zat binnen 1 tel recht en keek naar waar het geluid vandaan kwam.´Wat heb je gehoort.´overvalt hij het meisje dierecht die hij kende bij de naaam stella en zijn ogen vernouwde wat

Stella zuchtte. Ze had even geen zin in geruzie, als het al moest dan zeker niet met hem. "Ik heb niets gehoord. Ik moest alleen even wat pakken. Niet iedereen luistert af."

denahi keek stella aan.´Ik wil gewoon altijd het zekeren voor het onzekeren.´antwoord hij simpel weg terug en hij keek naar wat ze gepakt had.´Maar vele luisteren onbewust.´grijnst hij dan en hij ging weer liggen op de bank met zijn hoofd op de schoot van silver

Stella rolde even met haar ogen maar besloot om er niet tegen in te gaan. Ze draaide zich om en liep de kamer uit en naar haar kamer toe.

Silver gaf Denahi een waarschuwende por in zijn zij. 'Laat haar.' Ze rolde met haar ogen. 'Niet iedereen is zoals je denkt dat ze zijn. En trouwens ik flikflooi met wie ik wil.' Ze stond op en liep naar het haardvuur toe waar ze in het groene vuur porde. Niet dat het veel zin had want het was toch magisch vuur dat zou blijven branden. Ze draaide zich om naar Denahi. 'Doe gewoon voorzichtig en laat Winter even voor wat het is.'

Denahi zuchte en hij keek silver aan terwijl hij op de bank bleef liggen, en hij luisterde naar haar woorden.´misschien maar je weet tot ik recht voor de raab ben sil. en oke winter laat ik wel even rusten, en voorzichtig staat niet in mijn woorden boek.´had hij geantwoord en hij staart naar het plaffon. soms wilde hij van alles tegelijk doen maar dat ging niet en dat vond hij vervelend, maar meestal zocht hij wel een oplossing, en hij zuchte diep en sloot zijn ogen en plaatste zijn handen achter zijn hoofd

Silver liep terug naar de bank en bleef met haar gezicht boven dat van Denahi hangen. 'Moet je toch eens gaan proberen.' ze keek hem aan en grijnsde toen. 'En als je me nu wilt excuseren, ik heb kiewwier te halen en dan moet ik naar het meer.' Ze liep naar de stoel, pakte haar spullen en liep toen naar de deur van de leerlingenkamer.

Denahi deed zijn ogen open en keek Silver aan en rolde met zijn ogen.'wie weet ooit.' Zegt hij dan verveeld en hij bleef haar aan kijken. En toen ze zij tot ze naar het meer ging keek hij haar zuur aan.'Doe de groeten aan de meerminnen.' Zegt hij dan argwanent en je hoorde er duidelijk ook afschuw in. Hij zelf ging niet graag het meer in alleen voor een hele goede en grondige reden. Hij had zich ooit met een meermin ingelaten en was toen bijna verdronken. Dat was in zijn 2e jaar of zo gebeur of 1e zelfs...Dan lolt hij zich op een zij en sluit zijn ogen weer.