Lounge room

'Jaloers.' mompelde Silver nog voordat ze de leerlingenkamer verliet. Ze had een tas met een handdoek en warme kleren mee. Zelf droeg ze nu een trainingspak waarin ze wel zou kunnen zwemmen, deed ze vaker als het koud is thuis. Ze verdween door de gangen.

Silver liep de leerlingenkamer binnen. Ze ging voor de spiegel staan en keek naar haar voorhoofd. Die wond daar zag er niet al te best uit. Ze slaakte ene diepe zucht. Als ze Jesse te pakken zou krijgen zou hij dood zijn. Daar zorgde ze wel voor. Voorzichtig zette ze haar staf tegen de wond aan en liet hem verdwijnen met een genezingsspreuk. Er bevonden zich nog wel een aantal bloedspetters op haar gewaad maar die negeerde ze. Zou ze er later wel uit halen. Ze plofte op de bank neer en haalde de enveloppe met haar naam uit haar binnenzak van haar gewaad.

Denahi lag te slapen op de bank. En hij had niet door tot silver binnen was gekomen. En hij lag wat onrusti ge draaien. En hij mompelde lichtjes. En hij droomde wat silver net had mee gemaakt maar dan door de ogen van jesse...

Silver voelde aan haar schouderblad. Deze voelde de hele tijd dat ze de brief aan het lezen was koud aan en niet fijn. Toen ze haar hand terug haalde en ernaar keek zag ze dat er bloed op zat. Waarschijnlijk van de harde knal tegen de muur aan die haar het bewustzijn deed verliezen. Ze had geen zin om naar de ziekenzaal te gaan en de enige die in de leerlingenkamer was was de slapende Denahi... Ze kam overeind en gaf hem een zachte mep op zijn wang om hem wakker te maken (A)

Denahi was nog aant dromen en beweegde lichtjes en in de droom knalde silver tegen de muur. En in het echt kreeg hij de klap op zijn wang. Hij greep de pols van silver vast en zijn ogen schoten wijd open en hij keek Silver aan. ´Heb je pijn.´ Was het eerste wat uit zijn mond kwam en hij liet haar pols los terwijl hij langzaam recht komt.

Silver haar ogen werden groot toen Denahi haar pols greep. 'Waarom zou het niet gaan...??' vroeg ze langzaam en iets wat argwanend. Hoe kon hij weten dat er wat aan de hand was geweest als hij de hele tijd had geslapen terwijl Silver binnen was gekomen, haar wond had genezen en er achter was gekomen dat ze nog bloedde op haar schouder? Ze keek hem aan. 'Ik wil je alleen even vragen wat schoon te maken en te verbinden...' zei ze langzaam. Ze wist dat hij niet goed was in het helen van wonden dus zou ze de wond op haar schouder normaal laten genezen al had ze er dan langer last van. Niemand maar dan ook niemand op Jesse en Denahi na mocht weten dat ze gewond was....

Denahi kwam recht en knikte en stond op en gaf nog niet direct antwoord op haar vraag. En hij haalde uit de kast verband dingetjes en zo. En hij haalde een vochtig doekje. en hij ging bij haar staan. En bekeek haar schouder.´Jesse heeft je goed te pakken gehad. ik hoop tot je hem ook wat cado hebt gegeven.´Zegt hij emotiloos. Hij kreeg zijn broertje nog wel, volgende week was vakantie dan had hij thuis vrijspel. En hij deed het shirt van silver wat aan de kant en hij ging langzaam en voorzichtig de wond schoonmaken.

Silver verstijfde zo ongeveer toen ze Denahi hoorde praten over Jesse. Had ze zijn naam genoemt?? Nee toch. Ze had geen woord gesproken over wat er gebeurt was of over wie haar dit aan gedaan had. Hoe kon hij dan weten wat er gebeurt is? Hoe kan hij weten dat Jesse haar dit aan had gedaan? 'Denahi?' vroeg Silver langzaam. 'Ik heb je halfbroertje's naam niet genoemt.' begon ze langzaam. 'Hoe weet je dat hij het was?' Ze draaide zich om en keek hem vragend aan.

Denahi ging gewoon langzaam door met verzorgen, en voelde hoe de spieren van silver zich spande.´Je weet tot ik heel erg veel droom toch.´degon hij en hij legde een laatste hand op het verband voor het klaar was en hij keek silver aan. ´ik en mijn broertje hebben een band en tja soms zien we dingen door de ander zijn ogen gebeuren in onze dromen.´antwoord hij rustig.´Ik zag wat hij met je deed dus, vandaar weet ik tot hij het was.´zegt hij dan tegen haar. En hij stond op en ruimde alles langzaam weer op.

Silver keek naar de grond. Als dat zo was, dan had hij ook gezien dat ze tegen de muur was aan geknald en het bewustzijn had verloren. Hij had gezien dat ze zwak was geweest. Ze kon niet eens een halfbloed tovernaar aan.... Hoe moest dat nou. Ze was niet zwak, ze wilde niet zwak zijn maar hij had het gezien... Dat kon niet anders.

Denahi keek silver aan en zag tot ze er mee zat tot hij het gezien had. aangezien ze weg keek van hem. ´ik neem je niks kwalijk silver. een kat maakt raare sprongen in hetnouw.´legt hij haar uit en aaide haar over haar hoofd.´je moet in spelen op iemand angsten. laat ze dingen denken waar ze bang voor zijn.´fluistert hij tegen haar en hij keek haar aan toen hij haar kin op tilde zodat hij haar moest aan kijken.´Zal ik het hem betaaldt zetten of wil je het zelf doen. volgende week is hij thuis.´zegt hij dan met een glimlachje

'Dit is niet jou gevecht Denahi.' Silver keek hem aan. 'Hij heeft mij beledigd en ik hem hem aangevallen. Het is mijn gevecht en ik moet het zelf kunnen winnen.' Silver duwde de hand van Denahi weg en stond op. Ze draaide zich naar het haard vuur. 'Hoe moet ik anders ooit bewijzen dat ik het waard ben te zijn wie mijn ouders zijn?-' ze duidde op dooddoeners '-Als ik niet eens een halfbloed in m'n eentje aan kan?' Ze keek in de groene vlammen en gooide er een stuk krant in dat op een tafeltje lag. Ze zag hoe de vlammen de krant omcirkelde en toen vernielde. 'Met hulp zeker niet.'

Denahi knikte.´zoals jij wilt.´zegt hij enkel en hij kon goed begrijpen tot ze zich zelf wilde bewijzen.´als je iets wilt weten vraag je het maar.´Zegt hij en hij ging zelf op de leuning van de bank zitten en hij dacht na en hij gaapte. zijn slaap was verstoort door de droom.

Silver keek om naar Denahi. 'Ik begrijp dat je me wilt helpen, echt waar. Silver legde een hand op zijn wang. 'Maar dit moet ik zelf doen. Van jou weten ze dat je het wel gaat redden. Maar ik moet me nog bewijzen. In iedergeval voor mijn ouders. Die denken nog steeds dat ik te lief ben en het niet aan zou kunnen. Vandaar dat ze veel niet toevertrouwen aan mij. Daar baal ik van.' Ze draaide zich weer om. 'Als ze dit horen keuren ze me zeker af...'

Denahi keek silver aan. ik begrijp je, en laat ze zien tot jij het aan kan. iik weet tot je het kunt. En spoedig jou ouders ook.´zegt hij tegen silver. hij had een hoge dunk van haar, ze kon goed liegen, ze was zelfverzekert en koppig. ze was goed met spreuken. en het belangrijkste een volbloed.´En van mij zullen ze niks horen.´Verzekert hij haar. en hij legde even zijn hand op haar hand

Silver keek Denahi aan. Ze glimlachte toen hij haar bemoedigend toesprak. En toen hij haar hand pakte voelde ze een tinteling doorzichzelf heen gaan. Ze keek hem aan. 'Dankje.' zei ze zacht. 'Die oppepper had ik nodig.' Ze liet zijn hand los en keek hem aan. Hij was altijd al haar beste vriend geweest. Al vanaf het eerste jaar op zweinstein hadden ze dingen gedaan die niet door de ring konden. En dat zouden ze de laatste 2 jaar ook wel blijven doen dat wist ze zeker.

Denahi glimlachte. geen dank. zegt hij dan en hij liet haar hand los en hij ging dan weer op de bank zitten, en hij dacht na over heel veel dingen en hij ging half liggen en half sitten. en hij keek even naar silver en hij glimlachte naar haar.´mijn ouders vroegen of je ook mee gaat naar ons huis in de vakatie´vraagt hij dan

Silver haalde haar schouders op. 'Kan wel. Die van mij zullen er toch de halve vakantie niet zijn, zoals altijd.' Ze keek Denahi aan. 'Dan heb ik tenminste wat gezeldschap. Ik bedoel die huiself van ons is echt niet leuk om de hele dag om je heen te hebben.' Ze grinnikte en ging toen ook zitten. Ze sloot haar ogen om wat te ontspannen.

´Gezellig, anders zit ik daar maar wat,´zegt Denahi en hij keek silver speels aan. en hij leunde wat tegen haar aan.´ik begrijp wat je bedoelt heletijd. meester kan ik nog wat doen. meeter zus en meester zo´klaagt hij en hij legde een hoofd op zijn voorhoofd. ´maar soms komen ze ook goed van pas.´zegt hij en liept zijn hand langzaam zakken, en hij staarde naar de haart

Silver voelde wat gewicht van Denahi die tegen haar aan leunde. Ze moest lachen om zijn immitatie van een huiself. Ze porde hem in zijn zij. 'Je zou zo het werk van de onze kunnen overnemen.' zei ze voor de grap. 'Interesse bij zo een baantje?'

Stella liep de leerlingenkamer in en plofte ergens neer. Ze sloeg haar boek open maar het was niet zo dat ze nu meer concentratie had. Als ze even rond kijkt zucht ze even, soms leek het zo alsof ze er niet bij hoorde. Maar ze wist niet in welke afdeling ze anders zou moeten zitten en de soteerhoed had gekozen.

Silver liep de leerlingenkamer in en plofte uitgeput op een bank neer waar ze languit op bleef liggen. Het boeide haar niet dat het druk was en ze zo 3 zitplaatsen bezet hielt. Ze moest even liggen. Ze moest toegeven de haat die Jesse voor Denahi voelde deed pijn toen hij hem wilde martelen maar zij ervoor sprong.

Denahi kwam ook de leerlingenkamer in en keek silver aan en zijn gezicht was boos maar ook bezorgt.'doe dat nooit meer silver...ik schrok me een ongeluk, zzegt hij, hij gaf om silver, en hij kon zijn broertje wel hebben hij wist hoe hij was en tot hij die crusio wel gebruikte maar nooit lang en hij ging ook zitten

Silver bleef liggen en rolde met haar ogen. 'Ik zal het niet meer doen als jij stopt wanneer er gezegd word dat dat moet.' Silver kwam een beetje overeind en keek naar Denahi. 'Ik begrijp je punt echt waar. Maar het is hier een school. Er hadden mensen gedood kunnen worden en dat heb ik liever niet regelrecht in de hand. Met de Basilisk oke maar niet door spreuken. Je had naar askaban gestuurd kunnen worden als een docent gewaarschuwd werd.' Dat laatste zei ze zacht.

Oke oke. Ik zql het niet meer zo hier in het openbaar doen. Maar hij ging te ver en dat weet jij ook. Nu begint hij steeds meer te permiteren omdat hij bijna 17 word en dan hoeft hij niet meer terug naar huis. Mijn ouders willen hem zien te breken maar het lukt niet. Zucht denahi en hij keek silver aan. Ik zal voortaan luisteren. Zegt hij zachtjes