Lounge room

Winter knikte en keek voor zich uit. Dan was het dus maar goed dat zij het gezegd had.

Nathan ging met zijn hand door Winter's haar. Hij begon een beetje in te dommelen.

Winter pakte zijn andere hand vast en streek met haar duim over de rug van zijn hand. Langzaam slopen er weer gedachten en zorgen bij haar naar binnen. Over Jesse, Arianna en natuurlijk over Nathan die zich steeds vrij groot hield terwijl ze voelde dat dat er toch wel veel in hem om moest gaan.

Nathan's ogen vielen langzaam dicht en zijn ademhaling ging langzamer. Hij was in slaap gevallen.

Winter keek op en ze zag dat hij in slaap was gevallen. Ze glimlachte, dat werd wel eens tijd want ze wist dat hij niet veel geslapen had. Ze liet haar hoofd weer op zijn borst rusten en hield zijn hand vast. Ze voelde zichzelf ook weer moe worden en ze liet het maar gaan, ze sloot haar ogen en viel al vrij snel ook in slaap.

Nathan had een nachtmerrie en bewoog onrustig heen en weer in zijn slaap. Zijn grip om Winter heen versterkte.

Winter sliep niet erg dicht en ze opende langzaam haar ogen. Ze keek naar Nathan die onrustig bewoog, ze ging wat rechter zitten en ze kneep geruststellend in zijn hand in een poging hem wat te kalmeren.

Nathan werd steeds onrustiger en maakte angstige geluiden. Hij bewoog heen en weer.

"rustig nou maar" zei Winter zachtjes tegen hem in de hoop dat het tot hem door zou dringen. Ze twijfelde of ze hem moest wakker maken, ze had wel eens gehoort dat je mensen met nacht Eddie's niet moest wekken.

Nathan kalmeerde wat toen hij Winter's stem hoorde, maar uiteindelijk werd hij met een luide schreeuw wakker en ging overeind zitten. Verdwaasd keek hij om zich heen, zich niet helemaal bewust van waar hij was.

Winter was geschrokken van zijn schreeuw maar ze herstelde zichzelf meteen weer. Ze keek hem bezorgt aan. "gaat het een beetje?" vroeg ze zacht en ze streek zacht en geruststellend met haar hand over zijn wang.

Nathan veegde het zweet van zijn voorhoofd en knikte langzaam. "Ik denk het wel," zei hij schor.

"oké" zei Winter. "waar droomde je over??"

"Wat er gebeurde toen ik naar huis ging.." zei Nathan en er liep een rilling over zijn rug. Hij keek op toen hij een uil voor het raam zag zitten met een brief in zijn bek. Hij deed het raam open en pakte de brief aan.

Winter zuchtte somber, het avontuur bij hem thuis zou haar nog lang bij blijven. Ze keek hoe hij opstond en volgde hem. Er was een brief voor hem, hopelijk geen slecht nieuws..

Nathan opende de brief en las hem vluchtig door. Een opgelucht zucht onstnapte zijn mond. "Mijn ouders zijn veilig. Een paar schouwers hebben ze bevrijd van waar ze waren," zei hij en keek Winter met een brede glimlach aan.

Winter glimlachte opgelucht. Ze liep naar hem toe en sloot haar armen om zijn hals. "Gelukkig maar." zei ze terwijl ze hem aankeek. "Misschien komt alles uiteindelijk wel goed, dit is een mooi begin."

Nathan tilde Winter op en draaide een rondje. "Misschien wel," zei hij op een opgeluchte toon terwijl hij haar weer neerzette. Hij had het gevoel alsof er een zwaar gewicht van zijn schouders af was gekomen.

Winter glimlachte en gaf hem een kus. "Nu nog Jesse uit Azkaban zien te krijgen.. Het is jammer dat ze mij niet hebben, ik had in een kat kunnen veranderen en zo kunnen ontsnappen.."

Nathan knikte. "Oh, dat was ik vergeten te vragen, hoe ben je eigenlijk een faunaat geworden?" vroeg hij verbaasd.

"Het heeft me de nodige jaren gekost. Ik ben begonnen met informatie zoeken, heel veel oefenen en uiteindelijk lukte het me.. Al was het nog niet helemaal perfect aangezien ik mezelf pas na een hele lange tijd weer kon terug veranderen." vertelde ze hem.

jesse was via de geheime gangen stiekem naar binnen gekomen hij had een paar zware dagen achter de rug maar hij had het gehaalt. en hij zei het wachtwoord terwijl hij de mantel goed over zich heen had getrokken en hij ging langzaam de leerlingen kamer in en keek de ruimeten rond er was niemand op nathan en winter na en hij kwam langzaam verder naar binnen en hij bleef naar hen kijken niet weten tot ze zijn gezicht niet konden zien door de zwarte mantel.

"Ik zou het ook wel graag willen kunnen," zei Nathan bedachtzaam. Hij draaide zich om toen hij iemand binnen hoorde komen en trok gelijk zijn toverstok toen hij een donker figuur binnen zag komen. "Wie ben jij!" riep hij wantrouwend.

"Als je echt wil kan je het." zei Winter glimlachend en ze draaide zich geschrokken om toen Nathan zijn stok trok. Ze krulde haar vingers om haar eigen toverstok die in haar mantal zat en ze wachtte af.

jesse glimlachte onder zijn mantel en deed de kap af. sorry maar ik moest zeker weten tot alleen jullie hier waren. gijnst hij en hij zag lijk bleek, hij vond het vreselijk die dementors en hij kon niet slapen toen hij ontsnapt was had hij dat dat ook niet meer gedaan.