De Geheime Kamer

Denahi pakte de hand van silver vast en kneep er zachtjes in

Silver keek Denahi aan. Ze gaf hem zacht een kusje op de lippen. 'Echt waar ik laat je niet alleen.' Ze keek hem lief aan. 'We komen er samen wel uit. We trekken ons erdoor samen.' Ze streelde zijn wang.

denahi gaf haar een kus terug. je hebt gelijk zegt hij en hij ging weer rechter zitten. sorry ik liet me eventjes gaan zegt hij en hij veegde zijn tranen weg. ik heb het gehoort wat goed gedaan zegt hij dan en glimlacht. het is geweldig jou tallent zegt hij dan trots op haar en streelde met een hand door haar haren

Silver leunde tegen Denahi aan. 'Ik zat te denken. Ik vind dat het tijd word om die griffoendors eens een goed lesje te leren. Ik zit te wachtten op het juiste moment maar zodra ik dat gevonden heb laat ik onze grote vriend een van hen aanvallen. En dan maakt het mij niet uit of hij hen dood of versteend. Ik ben ze zat. Ze moeten weten dat het menens is.' zegt ze rustig.

denahi heild silver vast, ik wil niet tot het ineens voor bij is, en daarbij jesse moet doen wat wij zeggen al is het zijn vrienden negeren of wat dan ook hij moet het doen, anders stuur ik hem naar azkaban antwoord denahi, maar heb jij een leuk idee voor mijn broertje, ik heb er al een hij moet gewoon aan onze tafel komen zitten met eten, grijnst hij

'Het is zo ook niet ineens voorbij.' Silver kwam overeind en keek naar de basilisk die rusteloos rondjes aan het glijden was. 'Het is alleen een waarschuwing voor ze. En ik weet zeker dat Jesse die persoonlijk opvat en anders Winter wel. En daarbij komt-' ze keek naar Denahi. '-Denk je echt dat bij ons eten een straf is? Hij is leerling van griffoendor. Hij mag niet eens bij ons aan tafel zitten. Krijgen wij ook alleen maar gezeur mee... '

Denahi zuchte daar had hij niet aan gedacht hij had ook zo veel aan zijn hoofd gehad.´ik weet tot hij zich dan verschrikkelijk zou hebben gevoelt, maar ik zorg wel voor iets, iets wat hij en zijn vrienden niet snel zullen vergeten.´zegt hij en hij keek silver aan en hij stond ook op en omhelsde haar weer even liefde vol.´wil jij jesse eenlesje leren, ik ga eens met zijn vrieden spreken...´zegt hij dan en je merkte tot hij op oorlogs pad was,

Silver stond voor de reusachtige slang. Het dier hielt zijn grote, gele en vooral dodelijke ogen gesloten zodat hij Silver niets aan kon doen. Die opdracht had ze hem gegeven toen ze de kamer in kwam. Nu had ze haar hand tegen zijn reusachtige, koude kop aan gelegt en praatte zachtjes tegen het dier in sisselspraak. Ze stond met haar rug naar de doorgang, dus als iemand haar gevolg was zou ze die niet opmerken. Gelukkig had de slang een goed reuk en hoor vermogen dus kon die haar waarschuwen. Nog even en ze zou het dier zijn volle vrijheid geven op zweinstein. Zolang hij de kerkers maar zou meiden zodat zwadderaars geen gevaar zouden kennen.

Silver had, de ondertussen versteende basilisk, naar de geheime kamer weten te krijgen. Via camoflagespreuken en krimp speuken en nog meer van die dingen. Het was moeilijk maar het was gelukt. Nu zat ze voor het dier op haar hurken en porde met haar toverstaf tegen de versteende neus van de basilisk. 'Juist. En wat moet ik nu met jou dan?' ze schudde afkeurend haar hoofd. Versteend door zijn eigen ogen. De enige manier om hem terug te krijgen was door aftreksel van mandragorawortel maar hoe kon ze dat on op gemerkt hier krijgen en wat voor een grote hoeveelheid moest ze bij deze reusachtige slang gebruiken??