De jongensslaapzaal

Hier slapen de jongens

Jesse lag met kleren en al te slapen in bed terwijl hij droomde, Hij had vaker last van dromen. Hij draaide wat heen en weer terwijl hij zag in de droom hoe hij of beter gezegt hij keek door denahi´s ogen. En zag hoe hij winter der van langs gaf. Hij zag de crusio vloek en hij zelf schreeuwde keihart NEEEEEEEEEEEEE....

Jesse liep de jongens slaap kamer op en ging op zijn bed liggen en hij schuifde de kleren van het gevecht onder zijn bed en hij keek winter aan.´je mag blij zijn tot jij van huis kan weg blijven.´zegt hij ineens. Hij wist tot winter het oook moeilijk had. maar toch was hij jaloers op haar want zij kon van thuis weg blijven en hij niet. En hij trok langzaam zijn blouse uit en je zag op zijn schouder een wond die slecht verbonden was. en op de rug zaten 3 grote kompressen met pleisters vast geplakt.´Goed ge daan he´Vraagt hij dan met een speelse ondertoon er in.

"Dat was niet zonder prijs hoor, het heeft me duur gestaan, maar ik heb het gewonnen. Ik ging gewoon niet naar huis hoe hard ze me daar dan ook voor strafte." zei ze en ze bekeek zijn verwondingen. "Dat ziet er niet best uit." zei ze en ze begon het verband eraf te halen. Ze pakte haar toverstok en richtte deze op de wond en ze begon dingen te mompelen die de wond kleiner en minder diep maakte. Hetzelfde deed ze bij de compressen. Toen ze klaar was verbond ze de nu al half geheelde wonden opnieuw. "Dat is beter dacht ik zo." zei ze.

Jesse luisterde naar winter.´Dat geloof ik, ik wou tot ik het kon. maar als ik het doe voor mijn 17e word het mijn dood.´zucht hij en hij keek winter aan en hij was blij voor haar, hij had een eed moeten afleggen. En hij voelde hoe zijn wonden werden genezen en dat voelde een stuk beterder aan.´Dankjewel, en je hebt gelijkt dat voelt veel beter...maar ik wilde niemand tot last zijn met mijn problemen´zegt hij en hij smapte ook wel waarom winter het alleen tegen denahi wilde op nemen

"We zitten een beetje in hetzelfde schuitje he?" zei Winter en ze maakte met een tik van haar toverstok ook zijn blouse weer schoon. "Je hoeft niet bang te zijn me om hulp te vragen."

'jah dat zeg je goed'zegt jesse en hij keek winter aan en pakte haar hand vast,'dat weet ik, maar ik wil je er niet bij betrekken dadelijk doen ze je nog meer dingen aan, en je weet hoe denahi is.'zucht jesse dan en hij laat haar hand weer los

Winter keek hem aan. "Ik denk oprecht dat het niet veel uitmaakt of ik je help. Ze vinden anders toch wel weer een andere reden om te pakken te krijgen." zei ze kalm. "Ik meen het Jesse, ik ben er voor je."

Jesse lag te slapen op zijn bed hij had de kleren uit gedaan en alleen een korte trainings broek aan. anders schuurde alles tegen de wonden aan. hij lag op zijn buik de helft zijn zijn rug zat onder de wonden of blauwe plekken net als zijn armen en benen. en de wonden plaagde hem niet als enigen...ook dromen de zelfde als de dag tot het gebeurde. en hij woelde lichtjes heen en weer in bed. maar zijn longen schreeuwde het uit van wanhoop en pijn

Nathan liep de jongenslaapzaal in en keek naar Jesse. Stilletjes liep hij naar hem toe en vroeg zich af of hij hem wakker moest maken of niet. "He Jesse,"zei hij zacht terwijl hij aan zijn schouder schudde. "Wordt wakker."

Jesse draaide zich met een ruk om greep die gene bij de kraag die hem wakker maakte en hij richte de toverstok op hem, en zijn ogen waren groot van angst. maar toen zag hij tot het nathan was en hij liet hem los.´sorry...maak me nooit meer wakker onder een droom.´zegt hij hijgent en hij ging langzaam recht zitten

Nathan keek Jesse geschrokken aan. Met een zucht ging hij op zijn eigen bed zitten. "Misschien moet je naar de ziekenzaal om iets te krijgen zodat je rustig slaapt," stelde hij voor. "En misschien kan ze dan ook even naar die wonden kijken," voegde hij er aan toe.

Jesse keek nathan aan en glimlachte waterig. ik zou dat wel willen maar het gaat niet nathan.´zegt hij dan langzaam en hij bekeek de wonden´trouwens heel erg bedankt tot je me zo wilt helpen. maar je kan niks doen.´zegt hij want hij wist tot denahi heel erg deed op letten of hij niet naar de ziekenzaal ging en al, het enige wat hij niet kon bekijken was de leerlingenkamer van griffoendor.´ik moet luisteren....maar ik zal jullie niks doen dat beloof ik...dan ga ik liever naar azkaban.´zegt hij en hij keek nathan aan

Nathan schudde zijn hoofd. "Je gaat niet naar Azkaban Jesse. Als het nodig is dan doe je maar wat van je verwacht wordt, maar je gaat niet naar Azkaban!" zei hij fel.

Jesse keek somber. Ik doe wat ik moet doen voor nu...dus buiten deze kamer mag ik niks meer tegen jullie zeggen en al die dingen. Maar jullie pijndoen dat zal later mijn vader verwachten. Dat kan ik niet. Zegt hij schor en hij keek nathan aan.

"We kunnen doen alsof?" opperde Nathan en keek Jesse vragend aan.

Jesse keek nathan aan. dat zou kunnen. Zegt hij na denkent

de volgende morgen lag jesse te slapen toen hij ineens iets hoorde en hij keek op en zag een uit bij de raam en hij kwam langzaam en slapperich recht en ging het bed uit welliswaar langzaam want zijn wonden deden pijn, een maal bij het raam deed hij hem open en liet de uil binnen en hij pakte de envalop en maakte hem open en haalde eerst een klein briefje er uit.´dit is pas de eerste prijs´stond er op en hij keek in de envalop en zag een armbandje onderhet bloed en hij kreeg een misselijk gevoel van binnen, maar toen hij beter keek herkende hij tot het het armbandje van winter was en hij vloekte luid en kwaad.

Nathan liep de jongensslaapzaal in en plofte neer op zijn bed. Hij baalde ervan dat hij van zijn ouders terug naar huis moest, dat was wel het laatste wat hij op het moment wilde. Na een tijdje voor zich uit te hebben gestaard deed hij zijn hutkoffer open en begon zijn spullen erin te doen.

Jesse stond in de deur opening van de jongens slaap zaal hij voelde de pijn van zijn wonden bijna niet meer aangezien hij wel gewend was wat pijn was, en hij staarde naar nathan hij ging zijn vrioend missen dat wist hij nu al. hij had het net gehiort.ik weet zeker tot je niet lang weg zult blijven, glimlacht hij waterig in de hoop hem en zichzelf wat op te vrolijken

Nathan glimlachte half. "Vast niet, voordat je het weet ben ik weer terug om je het leven zuur te maken," grapte hij. Zijn blik werd wat serieuzer. "Zorg alsjeblieft goed voor jezelf.. En blijf uit de buurt van de zwadderaars."

Jesse grijnst, mooizo kan niet wachten. zegt hij en hij liep naar zijn vriend toe en keek hem aan.´ik zal mijn best doen. zegt hij dan zo eerlijk mogelijk en hij haalde dan een pakketje uit zijn zak, hier het is een kleinigheidje.´zegt hij dan en hij duwde het in zijn handen,

(dat is zoon spiegel die james en sirius ook hadden)
waah ga slape want ik ben doos op sorry tot morge

Nathan pakte het pakketje aan en keek ernaar. "Wat is het?" vroeg hij en keek Jesse nieuwsgierig aan.

Haha me too, welterusten!

jesse keek nathan aan. het zijn 2 spiegeltjes een voor jou en een voor mij, via de spiegels kun je elkaar zien en met elkaar praten. legt hij uit en hij ging bij nayhan op het bed zitten en hij ging hem nu al missen dat wist hij

Nathan draaide het spiegeltje om in zijn hand en keek ernaar. Hij glimlachte naar Jesse. "Handig, bedankt!" Eventjes keek hij zwijgend voor zich uit, "Weet je.. ik heb een slecht gevoel hierover. Over naar huis gaan bedoel ik," zei hij aarzelend.