De jongensslaapzaal

jesse staarde naar zijn schouenen en toen hij nathan hoorde keek hij hem aan. ik weet het...ik ook wel....zegt hij langzaam. en hij staarde weer naar zijn handen

Nathan knikte langzaam. Hij kwam overeind van zijn bed en ging verder met het inpakken van zijn hutkoffer.

jesse dacht na, kun je echt niet hier blijven. vraagt hij aan hem en hij keek hem aan, hij was bang tot er iets zou gebeuren als hij naar huis ging of zo. want de school was veiliger dan thuis want buiten school gebeurde er ook steeds meer dingen

"Het is wat mijn ouders willen, ik moet wel," zei Nathan hoofdschuddend. "Bovendien hebben ze al geregeld dat ik via de haard van het schoolhoofd naar huis ga," zei hij.

Jesse knikte langzaam. tegen ouders kun je niks doen nee. zegt hij langzaam en hij zuchte diep. en denahi en silver...die liggen nu helemaal op de loer...ze mogen winter en arianna niks doen. zegt hij dan

Nathan fronste zijn wenkbrauwen en stopte waar hij mee bezig was om Jesse aan te kijken. "Je let toch wel goed op ze he? Zolang het maar niet ten koste van jezelf gaat," vroeg hij bezorgd. Hij propte zijn laatste spullen in de hutkoffer en sloeg hem dacht. Met een zwiep van zijn toverstok liet hij hem de trap af zweven.

Jesse keek nathan aan. tuurlijk let ik op ze. en ja ik let ook op mij zelf. zegt hij tegen hem. en let jij ook op jezelf. zegt hij nog tegen hem en hij stond op en liep tot aan de deur met hem mee en hij keek hem na toen die de trap af liep. en niet veel later hoorde hij onder winter en arianna afscheid nemen van hun vriend.