Lounge room

'Slaaplekker' zei Arianna, ze zuchtte eigenlijk moest ze nog gaan douchen, al die blaadjes. Ze keek naar Nathan die er nog zat. Ze zuchtte en keek Winter en Jesse na.

Nathan zat met opgetrokken knieën in zijn stoel. Hij had zijn ogen gesloten en sliep half.

Arianna glimlachte een klein beetje en keek om zich heen, ze had nog zoveel spanning in haar lijf terwijl ze eignelijk ook dood moe was.

volgende morgen(in het weekent rond 10 uur)
jesse kwam naar onder toe gerent en zijn blik stond dodelijk hij durfde denahi aan winter te komen en hij voelde de haat van binnen brokkelen terwijl hij richting de deur liep hij zou hem leren eens heel goed leren tot hij van zijn vrienden moest af blijven en tot het hem niks kon schelen tot hij dan naar azkaban moest.

Nathan had uiteindelijk de hele nacht in de stoel geslapen en werd nu met spierpijn wakker. "Wat is er?" vroeg hij geschrokken aan Jesse en krabbelde overeind.

Arianna keek op, ze had een boek zitten lezen en was al een tijdje wakker, met grote ogen keek ze naar Jesse die nogal zat te flippen.

Jesse keek nathan aan en draaide zich om en gooide het armbandje van winter dat onder het bloed zat naar hem.´Denahi stuurde me een brief, zij is pas de eerste prijs....echt ik maak hem af.´Zegt hij op dreef en hij was niet van plan te gaan in houden en hij liep verder na de deur

Arianna kwam de leerlingenkamer in.

Nathan liep de leerlingenkamer in. "Ik ga denk ik maar mijn spullen pakken," zei hij met een zucht en liep naar de jongensslaapzaal.

Arianna keek hem na en knikte, ze vond het echt vreselijk.

Winter zat op een stoel in de leerlingenkamer en staarde somber voor zich uit. Ze had een haar leren armbandje in haar hand en keek erna. Ze dacht erover om deze aan Nathan te geven, als aandenken. Ze wilde hem namelijk iets persoonlijks, wat hem echt aan haar deed herinneren meegeven, iets wat hij bij zich kon dragen.

Arianna staarde somber voor zich uit, er gebeurde al vreselijke dingen en nu ging Nathan ook nog eens weg, om het nog erger te maken.

Nathan liep de trap van de jongensslaapzaal af met zijn hutkoffer voor hem uitzwevend. Hij liet hem zachtjes op de grond ploffen en keek naar Arianna en Winter. "Ik ga.."

Winter stond op en liep naar hem toe. "Ik wil dat je dit hebt." zei ze zacht en ze pakte zijn hand en schoof het armbandje erom. "Ze glimlachte waterig naar hem. "Ik ga je echt missen."

Arianna had tranen in haar ogen en keek naar Nathan en Winter, ze zweeg.

Nathan keek naar het armbandje en glimlachte. Hij sloot zijn hand eromheen en gaf Winter een kus op haar wang. "Dankje," zei hij zacht. Hij draaide zich om naar Arianna en omhelsde haar.

Arianna sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een knuffel. 'Ik zal je missen, maar hopelijk zie ik je snel weer.' ze glimlachte lichtjes naar hem. 'Pas goed op jezelf' fluisterde ze.

Winter keek naar hem en voelde opnieuw een brok in haar keel.

Nathan liet Arianna los en glimlachte waterig. "Tot snel dan maar," zei hij. Hij gaf een zwiep met zijn toverstok om zijn hutkoffer weer te laten zweven en liep het portretgat uit.

Arianna liep naar Winter en keek hem na, ze moesten nu samen steun vinden, ze zuchtte diep en keek tot hij uit het zicht verdween.

Winter bleef zwijgend staan en staarde naar het portretgat. Ze kon nog steeds niet helemaal bevatten dat hij zou gaan, hij was er altijd geweest en nu liep hij zomaar weg.. Ongelofelijk.

Arianna haalde heel diep adem en ging op de bank zitten.

Een sombere zucht verliet Winters lippen en toen liep ze langzaam naar de Nathans favoriete stoel en ze ging erop zitten.. Gewoon voor het idee.

Het voelde meteen alsof er van alles miste aan zweinstein en Arianna wist niet goed wat te doen.

Winter trok haar benen op en sloeg haar armen daar om heen. Het voelde helemaal niet lekker, ze hoopte maar dat hij al veilig thuis was en kon genieten van de australische zon.