Lounge room

Jesse keek arianna aan.´Dan vertel ik het je niet.´Zegt hij koppiger dan net en hij bleef haar aan kijken. Hij wist als er helers bij waren zou hij volgende week thuis niet overleven en zijn broer zou alles meteen weten net als silver. En hij keerde zich van haar weg

Arianna stond op. 'Ok, ' zei ze. 'Maar je vrienden zijn er om je te helpen.' zei ze zacht. 'Als je niet wilt dat helers je helen kunnen anderen dat ook doen.' ze haalde haar schouders op en liep de leerlingen kamer uit.

Winter liep de leerlingenkamer in en liet haar tas in een willekeurige hoek vallen, ze was van mening dat ze deze al veel te veel had meegesleept op deze dag en was niet van plan om hem ook nog maar een meter verder te verplaatsen.

Jesse hoorde de woorden van arianne en wilde wat terug zeggen maar ze was de leerlingen kamer al uit. Hij wilde zijn vrienden niet buiten sluiten, hij wilde alleen er voor zorgen tot hen niks gebeurde. En zichzelf tja hij wist tot hij komende week als ze vakantie hadden een hele zware week ging krijgen. En de leerkrachten mochten niks doen anders wist zijn broer het. En hij keurde zich om met hangende schouders en liep langzaam de trap op hij had winter nie gezien

Arianna slenterde door de gangen.

Winter liep naar de sofa en maakte het zichzelf gemakkelijk. Ze pakte de avondprofeet van het bijzettafeltje af en begon deze rustig door te bladeren.

Jesse plofte gewoon op zijn bed neer en deed verder niks meer uit of aan. hij was moe. en al zou hij het niet snel toe geven oook een beetje bang. voor wat ging komen. maar dat waren misschien zorgen voor morgen nu moest hij slapen en weer op krachten komen

ik a nu slapen.xx

Winter verdiepte zich uitgebreid in de avondprofeet. Zouden er nog veel moorden zijn geweest? Zou haar familie erachter zitten. Ze begon zich werkelijk zorgen te maken over de situatie

Nathan slofte de leerlingenkamer in en plofte met een diepe zucht neer in een van de fauteuils. Hij had net een zwerkbaloefening achter de rug, en het was nou niet echt bepaald goed gegaan. Het weer had ook niet echt meegezeten, en nu zat hij hier bedekt in modder met een chagerijnig gezicht.

Winter zuchtte en vouwde de ochtendprofeet weer dicht. Ze kon zich er nou niet bepaald op concentreren. Ze legde de profeet terug op tafel en keek naar het haardvuur. Waarom kon Denahi niet in ieder geval haar gedachten met rust laten? Ze moest echt stoppen met erover denken en een plan gaan maken over wat ze kon doen om zichzelf in veiligheid te houden.

Nathan ging met zijn handen door zijn haren en veegde er wat modder uit. Hij nam nu pas zijn omgeving in zich op en het viel hem op dat Winter er anders uitzag. Hij stond moeizaam op uit zijn stoel en ging naast haar zitten. "Hey Winter, gaat alles goed?" vroeg hij en keek haar onderzoekend aan.

Winter had hem niet eens aan horen komen en ze keek naar hem. "Tuurlijk, waarom zou het niet goed gaan." zei ze ontwijkend en ze keek weer weg. Ze bedacht zich dat ze die snee nog altijd op haar wang had zitten en ze haalde zo onopvallend mogelijk het haar achter haar oor vandaan in de hoop dat het de wond zou verbergen. Ze kon hem moeilijk vertellen wat er gebeurt was. Hij wist niet eens wat haar ouders waren.. Het was beter als niemand het wist.

Arianna kwam de leerlingenkamer in en keek kwaad, ze wou meteen doorlopen maar haar blik viel op Winter en Nathan, Nathan keek nogal bezorgd, of iets anders ze wit niet precies.

Jesse sliep nog altijd boven op zijn bed. En zelfs in zijn slaap voelde hij zich nog elendig

"Je liegt," zei Nathan kalm. Hij pakte een lok haar vast en deed die achter Winter's oor. "Wat is er gebeurd? Waar is die snee van?" vroeg hij.

Winter beet op haar lip. Waarom had hij echt altijd alles door? Ze twijfelde, ze stond nu voor de keuze of het vertellen of een andere leugen verzinnen die Nathan waarschijnlijk ook meteen door zou hebben. Denahi had het er natuurlijk wel een beetje naar gemaakt dat er vragen zouden komen. Ze slikte, misschien kon ze er met een beperkte waarheid vanaf gekomen. "Ik heb gevochten met Denahi." zei ze zacht. "Hij viel me aan toen ik iets ging halen in het verweer tegen de zwarte kunsten lokaal."

Arianna kon het niet horen maar ze kon ze wel zien. Ze zag wat Nathan ook zag en keek bezorgd, ze wou eigenlijk naar Winter lopen maar Nathan was al met haar in gesprek dus ze wou ze ook niet storen.

Nathan veerder overeind en keek Winter geschrokken aan. "Waarom zou hij dat dan?" vroeg hij. Vervolgens veranderde zijn gezichts uitdrukking. "Ik vermoord hem," voegde hij er kwaad aan toe.

Arianna schrok nu echt van Nathan's gezicht uitdrukking. "Wat is er aan de hand!?' vroeg ze geshrokken terwijl ze naar hen toe liep, om in gehoorafstand te zijn.

Nathan keek op nar Arianna. "Denahi heeft Winter aangevallen,' zei hij.

Jesse kwam de trap af gelopen hij had maar even kunnen slapen door de droom. zijn blik was rebels en dodelijk. Hij had in zijn droom gezien wat denahi had gedaan bij winter en hij was alweer kwaad hij had de crusio vloek op haar gebruikt de lafaart. En hij had schone kleren aangetrokken en hij had geprobeert de wonden boven te verbinden. iets wat niet echt geluk was maar hij liet het zo. met kleren aan zag je het nu tenminsten niet. En hij liep naar het groepje toe.´hij moet een lesje geleert krijgen zegt jesse dan tegen nathan

Arianna's blik verkilde. 'Wát!' zei ze. Ze keek Jesse aan. 'Inderdaad.'

je zag jesse na denken. ´Maar hoe gaan we dat doen.´Vraagt hij zich hart op af. zijn broer was sterk en niet bang dingen te doen die niet mochten.

Arianna zuchtte. 'We kunnen hem moeilijk bestormen.''

Winter keek toe hoe iedereen zich langzaam begon te bemoeien met wat ze zojuist aan Nathan verteld had en daar was ze helemaal niet blij mee. Ze wilde niemand hierin betrekken, ze moest het zelf oplossen. Bovendien zouden ze met wraak niks oplossen.. ze zou alleen maar meer gezeik krijgen met haar familie. "Jullie hoeven niks te doen.. Ik kan hem wel aan." zei ze toen. "Het is mijn probleem en ik weiger jullie daarin mee te trekken."