De Uilenvleugel

Silver liep de uilenvleugel in. In haar hand had ze een zwarte enveloppe met een gifgroen opschrift en een witte met een groen opschrift. Ze had besloten de vader van Jesse en haar ouders op de hoogte te stellen van het voorval bij de astronomietoren. Ze vloot een gitzwarte oehoe die op haar arm lande en zijn poot braaf uitstak zodat Silver een van de brieven eraan kon vastbinden. Ze aaide het dier en liet hem wegvliegen door het open raam. Dan maakt ze een kleinere witte uil wakker voor de 2de brief.

Nathan liep de uilenvleugel in. Hij was inmiddels wel gedoucht zodat al de modder van de zwerkbaloefening weg was. Hij has gehoopt dat hij de enige in de uilenvleugel zou zijn, zodat hij kon nadenken over de informatie die Winter hem verteld had, maar dat viel hem zwaar tegen toen hij Silver zag. Zwijgend keek hij naar haar.

Silver liet net de 2de uil weg vliegen toen ze voetstappen hoorde achter zich. Ze draaide zich om en keek hem aan. Haar blik nam hem aandachtig op: Nathan. Een Griffoendormietje. En een vriend van Jesse. 'En, is de lafaard al vol energie aan het vertellen wat hij vandaag gedaan heeft bij een volbloed tovenaar?' Vroeg ze wat spottend. Met lafaard bedoelde ze Jesse.

Nathan haalde zijn schouders op. "Ik denk niet dat het jouw zaken zijn, of wel soms?" zei hij spottend en keek haar geirriteerd aan. "Ga aan de kant, je staat in de weg."

'Ik dacht het niet. In iedergeval niet totdat je echt antwoord heb gegeven op de vraag die ik stelde. 'Is die lafaard van een Jesse aan het vertellen wat hij vandaag gedaan heeft?' Als hij dat gedaan had was hij dood, zo niet dan was hij misschien ook wel dood maar minder snel. Ze zou zoiezo in de herfstvakantie wel even kijken wat ze met hem ging doen. Ze liet het in iedergeval niet ongestraft.

Nathan zette een paar stappen naar Silver toe en keek haar doordringend aan. "Ik weet niet waar je het over hebt, of wat er aan de hand is, maar nee, hij heeft niks gezegd. Waarom verlicht jij me niet, vertel me maar wat hij volgens jou gedaan heeft," zei hij op een ijzige toon.

'Als hij je niets gezegd heeft, is hij slim geweest en ga ik je niet ''verlichten over wat hij gezegd heeft''. zei ze rustig. 'Waarom zou ik dan?' Ze haalde haar schouders op. 'Is toch niet leuk als je alles zo voor gekauwd krijgt. Je moet ook zelf achter dingen komen in het leven weet je. Anders haal je het niet.' zei ze met een plagerige ondertoon in haar stem en een speelse grijns op haar gezicht.

"Waarom laat je Jesse niet gewoon met rust?" zei Nathan. Hij begon zijn geduld te verliezen, die stomme Zwadderaar irriteerde hem mateloos.

Silver haar blik vernauwde. 'Dat is simpel. Ten eerste hij daagt me uit, dat laat ik niet gaan. Ten tweede scheld hij volbloed tovenaars uit wat hem een vieze bloedverrader maakt, ook het feit dat hij halfbloed is maakt dat punt een beetje erger. Kortsamengevoegd maakt dat dat hij me irriteerd.'

Nathan fronste zijn wenkbrauwen. "Hij heeft al het recht om je uit te schelden, als ik hem was geweest had ik het ook gedaan, je bent namelijk niks anders dan een stomme trut die denkt dat ze alles is alleen maar omdat ze van een volbloed familie is. Nou weet je wat? Naar mijn mening sta je nog lager in de voedselketen als een zwijn," zei hij. "Oeps, nou heb ik je per ongeluk tot beledigt," voegde hij er op een poeslieve toon aan toe.

Silver schudde afkeurend terug. 'Ga toch terug naar je modderbloed en bloedveraders vriendjes nu die er nog zijn.' zei ze rustig, duidend op Jesse en Winter. Ze wist wat Denahi haar had aangedaan, hij had het haar immers zelf gezegd. Die kwam nog wel tegen waar ze voor gezorgd had.

Nathan's geduld was op. Hij greep Silver bij haar schouders en duwde haar hardhandig tegen de muur aan. "Nog één slecht woord over mijn vrienden en ik zorg er wel voor dat je nooit meer iets kunt zeggen!" siste hij kwaad met zijn toverstok op haar gericht.

Silver keek Nathan aan. 'Denkje nou echt dat dat slim is?' vroeg ze langzaam. 'Je hebt gezien wat Denahi Winter heeft aangedaan' zei ze gedurfd. Ze keek hem rustig maar ook kwaad aan. 'Er zijn families in deze gemeenschap die een sterke en hechte vriendenband hebben weet je?' Ze keek hem nog altijd aan. 'Die zijn meestal niet zo blij als je wat met de kinderen van andere families doet.' Ze stond tegen de muur aan met de staf op zich gericht maar ze bleef rustig. De meeste grifoendors deden wel stoer maar voerde niets uit. En zeker geen dingen die verboden ware.

Nathan trok een wenkbrauw op. "Ja, en zoals jij misschien wel weet zijn er mensen die niet voor zulk soort dingen terugdeinsen. Ik ben niet bang voor jou en je stomme vriendjes, of je arrogante ouders. Ik ben ool niet bang om de regrls te breken. Maar het hangt allemaal van jou af. Of je zorgt ervoor dat mijn vrienden met rust gelaten worden, of ik ga je nu heel veel pijn doen," zei hij kalm.

'Luister eens Nathan.' Silver schudde afkeurend haar hoofd. 'Ik ben er niet voor om Denahi tegen te houden wanneer hij Winter haar plaats probeert te leren en zij niet wilt luisteren en ik bepaal ook niet wat Jesse tegen mij zegt waardoor ik handel. Dus hoe wil je dat ik dat ga doen?' Ze keek hem uitdagend aan.

"Ik weet zeker dat je wel iets kunt verzinnen," zei Nathan. "Of niet soms? Ik zit te bedenken op welke manieren ik je wel niet pijn kan doen."

'Geloof me er is heel wat voor nodig om mij pijn te doen.' Ze keek Nathan vel aan en tufte voor zijn voeten op de grond. 'Vieze bloedverrader.' siste ze. Ze keek hem dodelijk aan. Het was jammer dat blikken niet konden doden anders was Nathan nu al lang en breed dood geweest.'En de vraag is of ik dat wel wil.' zei ze dan rustig.

Nathan had een paar stappen achteruit gezet, maar het laatste beetje zelfbeheersing wat hij nog had was nu weg.Hij vuurde een vervloeking op Silver af

Silver had vliegensvlug haar staf getrokken en was gebukt waardoor de spreuk kapot kaatste op de muur. Gesteente vloog alle kanten op. Ze bleef gebukt en vuurde een boeispreuk af op Nathan zijn voeten.



het lijkt me wel grappig als ze betrapt worden door een docent

Haha echt he

Nathan maakte net op tijd een schildspreuk. Alle uilen die er hadden gezeten zochten nu buiten hun toevlucht. "Sectumsempra!" riep hij en richtte zijn toverstok op Silver zonder na te denken. Hij was nu echtt kwaad, en dan was hij niet meer te stoppen.

Silver merkte hoe de uilen krassend en kwaad wegvlogen. Eigen schuld hadden ze hier maar niet moeten blijven slapen. Ze zag de rode spreuk op zich afkomen en wist net een schild te maken die ze voor zich hielt. 'Maak het niet erger dan dat het is Nathan. Geloof me dat wil je niet.' riep ze naar hem. Wat ze niet wist was dat op dat moment hun docent bezweringen de trap op liep op weg om een brief naar zijn familie te versturen.

"Je hebt het er zelf naar gebracht!" riep Nathan en vuurde nog een vervloeking op haar af. Ook hij was zich er absoluut niet bewust van dat ze op het punt stonden betrapt te worden.

Silver liet de spreuk van richting wisselen en hem terug vliegen richting Nathan. Ze keek hem kwaad aan en nog net voordat de spreuk Nathan zou raken, verdween hij ineens. Ze keek verbaast op. Dat kon hij niet zelf gedaan hebben. Toen toen ze ze een wit hete docent bezweringen in de deuropening van de uilenvleugel staan. 'Wat heeft dit te betekenen?' blafte hij kwaad.

Nathan keek geschrokken op en staarde naar de leraar. Hij liet zijn toverstok zakken en haalde zwijgend zijn schouders op, zich ervan bewust dat smoesjes het waarschijnlijk toch maar erger zouden maken.