De Uilenvleugel

Zelfs Silver was momenteel sprakeloos. Ze had op het punt gestaan de crusiatusvloek op Nathan af te vuren. Ze was blij dat ze dat niet gedaan had anders waren helemaal de rapen gaar. 'Oefen?' vroeg ze schouder op halend in de hoop dat het een beetje op een oefen duel geleken zou hebben, wat natuurlijk niet zo was geweest. 'Mijn kantoor! Vanavond na het eten! En wees geen 5 minuten later dan 6 uur!' riep hij kwaad maar met een amusant piepstemmetje.

Nathan knikte langzaam. "Oke," mompelde hij terwijl hij zijn toverstok in zijn gewaad stak. Hij keek Silver even kwaad aan en liep richting de uitgang van de uilenvleugel uit. Wat had hij in godsnaam gedaan, ze zouden hem vast schorsen.

Silver knikte braaf. Ze keek Nathan na. Mooi dan. En dit keer was niet eens zij degene die begonnen was met spreuken afvuren. Ze liep mokkend de uilenvleugel uit. In het voorbij gaan duwde ze nog even expres met haar schouder hard tegen Nathan aan waarna ze doorliep richting de meiden toiletten op de 2de verdieping.

Nathan keek Silver geirriteerd na toen ze hem een schouderduw gaf, maar wist zich deze keer te beheersen. Hij liep de trap af richting de leerlingenkamer van Griffoendor.

Denahi had net een brief terug ge stuurt na zijn vader tot hij hier op school goed zou op letten of jesse hier rond hing aangezien hij gehooort had tot hij ontsnapt was. en hij keek de uil na. maar hij wist ook tot hij op school was door zijn dromen die ze smaen deelde

Winter ging naar de uilenvleugel. Ze had een briefje voor de eerste de beste vriend die de uil zou kunnen vinden. Met daarin een waarschuwing dat ze zou worden aangevallen door Denahi. Ze liep naar de uilen en zocht er eentje uit. Dom dat ze was besefte ze niet dat Denahi al hier was.

Denahi zag winter en hij grijsde vals, zo winter...kom je me vertellen waar mijn voortvluchtige broertje is. zegt hij vals en ijzig. en hij blokkeerde de deur door er een spreuk op te zetten

Winter draaide zich met een ruk om en keek naar Denahi. Dat had ze natuurlijk kunnen weten. "Voor zover ik weet zit hij in Azkaban.. Waar heb je het over?" ze gaf de uil een tik zodat het dier razendsnel wegvloeg opzoek naar iemand die hulp kon halen/

doe niet zo schijnheilig winter ik weet tot hij hier in het kasteel is en jij weet dat zelfs nog beter dan mij. sist denahi en het was duidelijk in zijn ogen te lezen tot hij jesse wou vinden. en hij liep nog wat dichter bij en hij stuurde een ontwapenings spreuk op haar af

Winter riep razendsnel een schildspreuk op en ze keek Denahi aan. "Als hij hier zou zijn zou hij het me wel verteld hebben, maar hij is hier niet! Ik heb hem niet gezien" beet ze hem toe.

kom op winter ik ben dan wel blond maar niet dom. snauwt denahi en hij stuurde een vloek op haar af, ik heb gezien in mijn dromen tot hij in het kasteel is, sist hij dan nog veller en hij stuurde weer een spreuk op haar af.

Winter slaagde erin beide spreuken te blokkeren en ze keek Denahi kalm aan. "Heb je dan niet in je dromen gezien waar hij was? Volgens mij werken je dromen niet zo goed meer als je denkt." zei ze spottend.

Denahi was winter zat en hij vuurde een aantal spreuken op haar af. hij was nog niet heer veraadster hij was in zweinsveld. sist hij dan en bleef dingen vuren en het was duidelijk tot hij kwaad was

Helaas voor Winter werden de spreuken teveel en knalde ze keihard tegen de muur van de uilenvleugel. Ze kreunde zacht van de pijn en krabbelde weer moeizaam overeind en keek hem vernietigend aan. "Waarom moet je altijd mij hebben?"

jesse heeft geenvriiendin waar hij veel omgeeft maar hij ziet jou als een zusje en tja daarom moet ik jou hebben als ik hem uit zijn schuilplaats wil hebben schoonheid zegt denahi vals en hij richte zijn stok op haar en zij vol kracht,crucio. en zette er vlink wat energie achter hij wilde tot ze hard zou schreeuwen heel hart.

Winter knalde opnieuw op de grond en deed haar best om niet te schreeuwen. In de hoop zichzelf af te lijden zette ze haar nagels in haar hand. Ze kronkelde over de grond, de pijn was ondragelijk, ze zou zich niet heel lang kunnen inhouden en hopelijk zou hij bijna gaan stoppen met de marteling.

denahi stoopte niet en hij bleef door gaan

Na een lange tijd lukte het niet meer en Winter krijste het uit van de pijn. Het was hem alweer gelukt, al wilde ze dat niet toegeven. Ze kronkelde gillend over de grond en de tranen van pijn stroomde over haar wangen.

Denahi hefte het nu op en pakte winters tover stok weg en hij grinnikte zachtjes. zal ik je nog eens zo laten schreeuwen...wie weet komt hij dan, zegt hij vals tegen haar, en speelde wat met zijn toverstok

Winter keek hem woedend aan. "Wie weet komt er een docent die je meteen in azkaban opsluit." beet ze hem woedend toe. "En geef mijn toverstok terug, nu!"

hmmm daar heb je een punt....en nee je toverstok krijg je niet, zegt denahi zals en hij liep een rondje rond haar heen en je zag hem na denken hij wilde jesse te pakken krijgen maar geeen leerkracht op zijn nek hebben.

Winter kwam langzaam weer overeind en keek naar Denahi. "MOeilijk hea? Valsspelen?"

Nathan rende de uilenvleugel in en kwam hijgend tot stilstand en richtte zijn toverstok op Denahi. Hij had onderweg een leerkracht gewaarschuwd die op weg was naar de uilenvleugel.

Winter zuchtte opgelucht toen Nathan binnen kwam. Ze was even bang geweest dat het uiltje het niet begrepen had in de haast en paniek. Ze wist dat Nathan hier niet echt blij mee zou zijn, maar als ze Denahi hiermee te pakken konden krijgen was ze al meer dan tevreden. Ze keek afwachtend naar Denahi.

Stef moest even iets regelen ofzo.. komt zo terug.

Denahi keek winter kwaat aan maar toen hij nathan zag keek hij hem aan en grinnikte, nee dit is pas vals spelen zegt hij dan