De Uilenvleugel

Winter keek glimlachend terug. "We zullen nog wel van Denahi horen, maar voorlopig hebben we het rustig." zei ze en ze hield haar handen in zijn hals en ze drukte haar lippen zacht op de zijne.

alsjeblieft niet kussen waar ik bij ben .zegt jesse net alsof walgend en keek met een grijns naar de 2 hij straalde van geluk hij was vrij om te gaan en staan waar hij wilde. en heel erg bedankt zegt hij dan en hij vloog de 2 om de hals

Nathan keek grijnzend om naar Jesse en sloeg een arm om hem heen. "Je verpest het moment, dat zal ik je later betaald zetten," mompelde hij en keek zijn vriend geamuseerd aan.

jesse grijnsde alleen. ooh ik doe geen oog meer dicht, zegt hij en hij gaf hem een speelse duw en hij liet hen los. echt jongens bedankt..ik sta in jullie krijt. zegt hij dan

Winter grijnsde en knuffelde Jesse terug. "Dat doen vrienden nou eenmaal voor elkaar." glimlachte ze. "Bovendien was ik het zat om je 3 keer per dag eten te geven." zei ze plagend.

Nathan lachtte. "Van je vrienden moet je het maar hebben," zei hij met opgetrokken wenkbrauwen tegen Winter.

Winter rolde met haar ogen en gaf Nathan een zacht duwtje. "Zo is het wel weer goed." zei ze lachend.

Nathan grijnsde. Hij greep Winter bij haar middel en begon haar te kietelen.

Winter moest lachen en probeerde zichzelf los te wurmen. "nate je weet dat ik daar niet tegen kan" riep ze lachend.

"Weet ik, dat is precies waarom ik het doe," zei Nathan grijnzend terwijl hij door kietelde.

Winter kon het niet voor elkaar krijgen ok zichzelf los te wurmen. "hou op" riep ze lachend uit. "ik kietel jou toch ook niet zonder reden!?"

"Oh maar ik heb een hele goede reden," zei Nathan en stopte heel even met kietelen. Hij duwde haar zachtjes tegen de muur aan en zoende haar.

Winter voelde hoe haar rug zacht de muur raakte en ze sloot haar ogen en kuste hem terug. Haar armen liet ze om zijn middel rusten. Dat soort dingen waren redenen waarom ze zo gek op hem was.

Nathan sloot zijn ogen en zoende Winter. Hij was zich er heel goed van bewust dat hij tegenwoordig constant bij haar in de buurt wilde zijn, haar wilde omhelzen of zoenen. Het leek wel een soort verslaving waar hij niet meer vanaf kon komen.

Winter stopte na een tijdje langzaam en ze keek hem aan. "Ik hou van je." zei ze zacht en ze glimlachte liefdevol. Ze legde haar hand in zijn hals en speelde wat met zijn nekhaar.

Nathan keek Winter glimlachend aan. "Ik ook van jou," fluisterde hij en leunde met zijn voorhoofd tegen haar schouder aan.

Winter glimlachte en ze bleef met haar vingers zijn hals strelen. Zo hoopte dat het voor altijd zo zou kunnen blijven. Woorden waren niet eens nodig op dit soort momenten. Ze kuste hem zachtjes op zijn kruin.

Nathan hief zijn hoofd weer op en ging met zijn vingers door Winter's haar. "Je mag nooit je haar verven," zei hij en grijnsde.

Winter grinnikte. "Hou je dan niet meer van me?" vroeg ze grijnzend en ze keek hem aan.

"Nee, ik zou nog steeds van je houden, maar wel ietsje minder," zei Nathan lachend.

Winter moest lachen om zijn opmerking. "Maak je dan maar geen zorgen, ik ben al lang niet meer van plan het te verven." zei ze toen en ze keek hem aan.

"Mooi, ik vind je haar leuk," zei Nathan glimlachend en pakte een lok haar vast.

Winter keek hem glimlachend aan. "Bedankt" zei ze. Als klein kind haatte ze rood haar, iedereen lachte haar altijd erom uit. Maar ze kon het tegenwoordig wel waarderen en was er op sommige momenten zelfs trots op. "Dus gaan we hier de hele dag nog tussen de uilenpoep staan?"

Nathan schudde zijn hoofd. "Nou nee, van alle plekken die ik kan bedenken om een meisje te zoenen staat deze niet in de top tien," zie hij geamuseerd. Hij pakte haar hand vast en trok haar de uilenvleugel uit.

Winter grijnsde en ging met hem mee. "Welke staat wel in je top tien, dan kunnen we daar verder." zei ze terwijl ze hand in hand met hem de trap af ging.