De Ziekenzaal

Darren werd naar de ziekenzaal gebracht en op een leeg bed gelegd. Hij was versteend.. Hij dacht niet, hij voelde niet, hij was er niet.

Winter werd door de leerling naar de ziekenzaal gebracht waar de zuster zich meteen over haar ontfermde. Denahi had haar goed te pakken gehad dit keer, het zou wel een tijdje duren voor ze er weer bovenop zou komen.

Nathan liep de ziekenzaal in en keek rond of hij de zuster zag. Toen hij haar zich over Winter zag ontfermen haastte hij zich er geschrokken heen. "Ze ziet er verschrikkelijk uit.." zei hij zacht.

"Ik weet niet wat er gebeurt is maar dit is geen ongeluk geweest." zei de zuster terwijl ze helende spreuken gebruikte en wonden insmeerde met een speciaal zalfje.

Nathan keek stilletjes naar Winter. Hij kon niet geloven dat ze zo toegetakeld was. Pas toen viel zijn blik op Darren. "Is hij versteend?" vroeg hij aan de zuster.

De zuster knikte. "Ze hebben hem gister op de gang gevonden." zei ze. Je kon zien dat ze zich zorgen maakte om wat er gebeurde. "Er gebeuren vreemde dingen hier." Ze haalde een fles en deed wat van een drankje in een beker en zette die op Winters nachtkastje. "Zou je dit aan haar kunnen geven als ze wakker word? Dan helen de verwondingen een stuk sneller, ik gok dat ze elk moment kan bijkomen."

Nathan knikte. "Jahoor," zei hij en ging op een stoel zitten naast Winter's bed. In gedachten verzonken veegde hij een lok haar weg van haar voorhoofd.

Arianna kwam de ziekenzaal in, ze had net gehoord van Winter. "Wat is er gebeurd!' riep ze geschrokken uit..

"Fijn." zei de zuster en ze maakte nog een rondje door de zaal en verdween toen in haar kantoor waar hard gewerkt werd aan een drankje om de versteende slachtoffers weer te leven te wekken.

Winter lag stilletjes op het bed. Af en toe maakte ze wat bewegingen in haar diepe slaap.

Nathan keek op naar Arianna. "Ik weet niet," zei hij hopeloos. Hij richtte zijn aandacht weer op Winter en streek met zijn hand zachtjes over haar wang.

Arianna's blik werd kil. 'Drie keer raden wie hier achter zit.' mompelde ze. Ze keek opzij en zag Darren liggen, ze schrok ze had met hem gepraat, en zwerkbal geoefend. Het werd steeds gevaarlijker op zweinstein, en ze kreeg een naar gevoel in haar maag, voor het zelfde geld zou zij daar liggen.. Maar het ging nu om Winter. 'Het komt wel weer goed met haar toch?' vroeg ze zacht.

Winter voelde pijn. Haar lichaam brandde en voelde moe en broos aan. Ze probeerde voor zichzelf terug te halen waar ze was en waarom ze zo'n pijn had. Maar ook haar hoofd deed zeer en het koste haar de grootste moeite om daar over na te denken. Door de pijn heen hoorde ze stemmen.

"Ik hoop het," zei Nathan met een zucht. "Wordt alsjeblieft snel wakker," zei hij zachtjes tegen Winter en trok zijn hand terug.

Arianna keek naar Winter en beet op haar lip. "Natuurlijk wordt ze snel wakker.' zei ze zacht, maar in haar stem klonk verdriet en angst. Waarom gebeurde dit allemaal? Ze maakte zich zo vreselijk zorgen om al haar vrienden, en nu ze winter zag liggen besefte ze dat dat gewoon terecht was.

Nathan balde zijn handen tot vuisten in zijn schoot. Hij wilde de persoon die dit gedaan had pijn laten voelen, nog erger als de pijn die Winter waarschijnlijk had gevoeld.

Arianna legde haar hand op Nate's schouder. 'Het komt goed, hij zal er voor boeten.' zei ze zacht, of zij want het kon ook Silver zijn. Silver en Denahi.. niemand anders.

Winter ving de laatste zinnen van Nathan en Arianna op. Ze herkende de stemmen, het waren haar vrienden. Ze waren bezorgd. Voorzichtig opende ze haar ogen, eerst zag ze alleen maar wit, maar toen ze aan het licht gewend was herkende ze Nathan en Arianna.

'Winter!' zei Arianna opgelucht en ze haalde diep adem, dat was al een zorg minder.

Nathan knikte langzaam. Hij stond langzaam op en liep richting de deur. "Ik ga even.." mompelde hij en liep de gang op. Hij had niet eens gemerkt dat Winter was geworden. Zodra hij buiten gehoorsafstand was haalde hij keihard uit tegen de muur. Een steek van pijn schoot door zijn hand maar het gaf hem toch een opgelucht gevoel. Tranen van frustratie en woede brandden in zijn ogen.

Arianna keek Nathan na, hij zou toch geen stomme dingen gaan doen? Ze zuchtte en richtte zich op Winter, ze kon zich nu niet op meerdere vrienden tegelijk gaan concentreren, eerst moest het goedkomen met Winter.

Winter keek naar Arianna en glimlachte moeizaam naar haar. "Hej." zei ze zacht. Ze wilde overeind gaan zitten maar bij de kleinste beweging deed het al te veel pijn. Waarschijnlijk had ze wat botten gebroken. Ze had Nathan zien weglopen, ze wist zeker dat hij er net nog was. "Waar is Nathan heen?" vroeg ze zacht.

Arianna legde haar hand op haar schouder, niet echt drukkend ofzo maar gewoon heel zachtjes als teken dat ze moest blijven zitten. 'Blijf maar liggen.' zei ze, en ze glimlachte lichtjes. 'Hoe voel je je, afgezien van het feit dat je waarschijnlijk wel pijn hebt?' Toen keek ze ook even naar de deur. 'Ik weet het niet, maar hij komt wel weer terug.' zei ze geruststellend.

Nathan wachtte tot hij gekalmeerd was en liep toen de ziekenzaal terug in met zijn handen diep in zijn zakken zodat Arianna zijn bebloede vuist niet zo opmerken. Toen hij zag dat Winter wakker was lichtte zijn ogen een beetje op. "Winter," zei hij opgelucht en liep naar ze toe.

Arianna keek onderzoekend naar Nathan maar zei verder maar niks, ze keek weer naar Winter.