De Ziekenzaal

Winter keek naar Nathan. "Hej" zei ze en ze keek weer naar Arianna, ze moest nog antwoord geven op haar vraag. "Ik voel me letterlijk gebroken.. maar ik ben blij dat jullie er zijn en dat ik nog leef." zei ze schor. "Ik dacht dat hij me dood zou maken.."

"Denahi?" vroeg Nathan aarzelend. Hij pakte het drankje wat de zuster voor Winter had klaar gezet. "Hier, je moet dit opdrinken."

Camiël kwam de ziekenzaal binnen lopen. Hij keek even rond en toen hij Darren zag liggen verstijfde hij midden op het pad. De kleur uit zijn gezicht liep weg toen hij zijn beste vriend roerloos op het bed zag liggen. Hoe kon dit gebeuren? Hij was geen kind van dreuzel ouders. Daar ging die slang toch juist achter aan...?

Winter knikte bij het horen van Denahi en ze pakte de beker van hem aan. Het was onhandig dat ze niet recht kon gaan zitten maar heel voorzichtig met kleine slokjes kon ze het drankje zonder te morsen binnen krijgen. "Hopelijk werkt het snel." zei ze toen ze het op had. Ze was niet van plan hier heel lang te gaan liggen.

Arianna keek naar Nathan, als hij bevestiging kreeg zou hij naar Denahi toegaan, en eigenlijk wou ze mee, hem laten boeten maar het was gevaarlijk. Ze keek om en zag Camiël binnenkomen. 'Ja hopelijk.'

Nathan pakte de beker van Winter aan en zette hem op het tafeltje naast het bed. Hij wreef afwezig over zijn gewonde hand. "Dat dacht ik al," mompelde hij bij Winter's confirmatie dat het Denahi was. "Wat gebeurde er?" vroeg hij.

Camiël liep naar Darren toe en ging op de stoel naast het bed zitten. Hij keek naar Darren. Hij wist niet wie de dader hiervan was maar die zou dood zijn als hij met hem klaar was.


zo Darren heeft vrienden

Iedereen haat de zwadderaars straks nog meer hahha


Arianna keek naar Nathan en fronste, ze zei niks.

Jeah:) en Darren was van steenxD


Winter keek naar Nathan. "Het was dom van me.. ik kwam op een plek waar hij zat maar dat had ik niet door. Ik denk dat hij aan het rouwen was om zijn moeder.. toen hij me binnen hoorde komen wist ik dat het mis was, hij viel me aan, ik kon lang weerstand bieden maar ik was niet sterk genoeg.." ze slikte. "Het spijt me dat ik jullie heb laten schrikken.."

Arianna trok haar wenkbrauwen op. 'Het spijt JOU? Het is zijn schuld!' zei ze.

Nathan had een brok in zijn keel. "Je moet je niet verontschuldigen," zei hij snel. "Ik ben alang blij dat je.. nog leeft."

Winter knikte langzaam en keek haar vrienden aan. "Ik ben ook blij dat ik nog leef.. en dat ik niet van steen ben.. heb liever dit." zei ze zacht.

Camiël keek even, met een lichte irritatie in zijn ogen op naar Winter. Alsof Darren het wel leuk vond dat hij versteend was. Hij verdiende dit niet? Wat had Darren misdaan dat dit moest gebeuren? Hij was altijd aardig tegen iedereen. Zelfs tegen de zwadderaars.

Winter zuchtte en sloot even haar ogen. Ze voelde dat het drankje begon te werken en daar was ze blij om. "Jullie moeten me iets beloven." zei ze toen zacht.

"Wat dan?" vroeg Nathan verbaasd.

Winter keek hem aan. "Ga alsjeblieft niet op oorlogspad.." zei ze zacht. Ze meende het, Denahi was gevaarlijker dan ooit, dat had ze wel ervaren. Ze wilde niet dat Nathan en Arianna de bedden naast haar zouden vullen..

Nathan was even stil. Uiteindelijk schudde hij zijn hoofd." Dat kan ik je niet beloven, sorry," zei hij kalm. Hij was ineens heel geïnteresseerd in zijn handen. Zijn ene vuist begon blauw te worden en er zaten rode schrammen op.

Winter slikte. Dat had ze kunnen weten. "Wacht dan in ieder geval tot ik je helpen kan." zei ze toen. Ze volgde met haar ogen zijn blik en keek naar zijn handen die ze eerst nog niet kon zien. Toen ze zijn gewonde hand zag schrok ze. "Wat heb je gedaan?" vroeg ze bezorgd.

"Ik kan echt niks beloven Winter. Ik zal zelf niet naar hem op zoek gaan, maar als ik hem tegenkom dan hou ik me ook niet in. Met of zonder jou erbij," zei hij en keek haar verontschuldigend aan. Toen ze naar zijn handen vroeg stak hij ze snel in zijn zakken. "Ongelukje," mompelde hij.

Winter zuchtte. Ze wist dat ze hem niet kon tegenhouden al zou ze dat maar wat graag willen. Ze keek weer naar zijn hand en pakte die toen voorzichtig vast en ze bleef ernaar kijken. "Dat kan ik misschien helpen te helen." zei ze zacht en ze reikte met haar andere hand naar haar toverstok die gelukkig op haar kastje lag. "Vertrouw je me?"

Nathan knikte. Hij keek Winter afwachtend aan.

"Balsemio." fluisterde ze en een gouden straal verliet haar stok en verlichtte Nathans hand. Haar helende spreuken waren de laatste tijd steeds sterker en daar was ze blij mee. Ze keek hem aan. "Hoe voelt het nu?"

Nathan strekte en boog zijn hand. Hij glimlachte. "Veel beter, dankjewel. Maar nu ga je op je eigen gezondheid focussen en proberen op te knappen."

Jesse kwam de ziekenzaal ingelopen. zijn houding was nog steeds wat gespannen maar hij liep op een drafje naar winter toe,'Gaat het...hoe voel je je....Begon hij meteen te vragen en hij keek haar bezorgt aan
-----

willen jullie reageren bij griffoendor?

Winter glimlachte terug. "Maak je maar geen zorgen, als het aan mij ligt ben ik morgen weer weg." zei ze, ze wilde hier niet gewond en zwak zijn. Ze keek naar Jesse die binnenkwam. "Ik red me wel." zei ze tegen hem. "Het doet pijn maar het wordt langzaam beter."