De Ziekenzaal

Camiel keek op toen hij voetstappen hoorde. Hij begroette de zuster en hoopte dat hij mocht blijven. Snel keek hij op de klok die in de ziekenzaal hing. Het begon al laat te worden en Arianne zou wel slaap nodig hebben in haar situatie...

De zuster vroeg wat dingen aan Arianna en gaf haar een drankje, ze beval Arianna dat ze rust moest hebben en keek naar Camiël. 'Het bezoek uur is allang afgelopen, morgen kan je weer komen.' beet ze hem toe.

Arianna keek smekend naar Camiël, ze kon niet slapen want ze had best veel pijn, en ze voelde zich alleen.

9amiel keek de zuster aan. 'Sorry ik zal er de volgende keer beter op letten.' zei hij rustig. Zodra ze weg was keek hij naar Arianne. Hij boog zich naar haar toe. 'Ik hoop oor haar dat ze niet allergisch voor dieren is.' Hij grinnikte en knipoogde naar Arianne waarna hij overeind kwam en afscheid van haar nam. Hij zou die avond wel terug komen. Nu was het alleen jammer dat hij niet, net als winter, een kat was maar een hond. Met een beetje geluk werd hij een pup en geen volwassen dier. Dan kon hij zich makkelijk verschuilen onder het bed.

Arianna glimlachte naar hem, maar onderdrukte die glimlach meteen weer, want ze moest doen alsof hij weg ging en dat ze dat erg vond. Ze keek hem na toen hij de zaal uitliep en liet zich weer in de kussens vallen.

Een uurtje later ging de deur van de ziekenzaal voorzichtig open en kwam er een kleine haarbal, oftewel hond, de ziekenzaal in geslopen. De hond liep doelgericht op het bed van Arianne af. Hij sprong soepel op het bed en duwde zachtjes met zijn neus tegen haar hand.

Arianna keek op en lachte naar hem, ze was blij dat hij er was. Ze streelde zachtjes over zijn kop en keek naar de ogen van de hond, die herkende ze natuurlijk.

Camiël keek Arianne met grote ogen aan. Hij genoot duidelijk van de aanhalingen van Arianne. Ach hij was nu dan ook een hond dus nu mocht het.

Arianna streelde zachtjes zijn vacht en bleef naar hem kijken, ze glimlachte. 'Ik ben blij dat je er bent.' zei ze zacht.

Camiël legde zijn kop op de schoot van Arianne. Zo was er geen mens op bezoek en was ze toch niet alleen. Hij blafde zachtjes.

Arianna glimlachte. 'Wel jammer dat je niet kan praten.' mompelde ze, al maakte het alles wel makkelijker. Het leek nu hij een hond was zo veel logischer om zijn vacht te strelen dat dat ze in het echt zijn haar zou strelen. Ze legde haar hoofd in de kussens en dacht na terwijl ze hem aaide.

Dan maar via de tablet. Typ nu alleen misschien niet zo snel en mischien met foutjes maar goed spatie doet het tenminste.


Camiel keek Arianne aan. Hij vond momenteel bij haar zijn fijner dan ook daadwerkelijk tegen haar praten. Als mens was hij anders allang de ziekenzaal weer uitgejaagd. Nu kon hij haar tenminste ongestoord gezeldschap houden en zodra de zuster kwam kijken kon hij zich makkelijk en bijna geluidsloos verstoppen. Hij keek haar met grote ogen aan en duwde toen zachtjes met zijn kp tegen haar aan.

Arianna sloot glimlachend haar ogen, ze voelde zich veel veiliger nu. Ze was niet alleen, en hij zou haar ook niet alleen laten. Na een tijdje opende ze haar ogen en keek rond, haar ogen bleven rusten op Darren, arme jongen. "Denk je dat de slang zich in de ziekenzaal laat zien?' fluisterde ze opeens, en je hoorde de angst.

Camiel keek op. Hij hielt zijn kop schuin enkeek arianne aan. Dan jankt hij zachtjes en schud zijn kop. Hij keek rond maar zag nergens buizen. Hij had gehoord dat de basilisk door pijpleidingen van plaasts veranderde. Zo edn grote slang ou anders allang gezien zijn in de school. Erlagen nu ondertussen 5 leerlingen versteend in de ziekenzaal.

Arianna geloofde hem maar en keek naar hem. "het spijt me zo voor je van Darren.' mompelde ze toen.

Camiel keek naar Arianne en schudde toen zijn kop. Zij kon er niets aan doen dat Darren daar nu zo lag als dat hij er lag. Hij was zelf allang blij dat Darren niet dood was maar gewoon versteend. Hij wist zeker dat het goed met Darren ging komen. Hij had er de volste vertrouwen in. Zijn grootste zorg nu, of ze het wilde of niet, was Arianne. Ze had gelijk gehad toen ze laatst zij dat de slang hoogst waarschijnlijk achter modderbloedjes aan ging en als het klopte wat er gezegt/beweerd werd en Silver dat dier echt opdracht gaf moesten ze gaan oppassen. Het dier zou dan binnen kort echt achter een van hun aan komen.

Arianna keek in Camiëls ogen en fronste. Hij maakte zich zorgen, ze kon het zien. Ze streek met haar hand over zijn kop. 'Het komt wel goed.'

Camiel hielt zijn kop schuin en duwde zachtjes tegen Arianne haar hand terwijl zij hem aaide. De aanraking voelde heerlijk. Al wist hij niet of dat nu extra was omdat hij een hond was of omdat hij om haar begon te geven, echt begoin te geven.

Arianna glimlachte lichtjes en keek naar hem, ze kon uren in zijn ogen kijken, ze waren precies hetzelfde als wanneer hij mens was, echte hondenogen. En zeker nu hij puppy was was hij extra schattig. Ze grinnikte zachtjes.

Camiel keek arianne vragend aan. Hij hielt zijn kp schuin en een oor zo omhoog. Waar grinnikte ze om. Was het iets grappigs wat hij had gedaan? Of gewoon het feit dat hij nu een pupoy was in plaats van een jongen van 17?

Arianna glimlachte naar hem. "Vertel ik nog wel een keer.' zei ze, ze sloot haar ogen, soms had ze nog best wat pijn.

Camiel liet het er maar bij. Hij legde zijn kop tegen arianne haar borst en sloot zijn oogjes.



Sanne gaat eten totzo<3

Arianna viel na een tijdje in een onrustige lichte slaap.

xx eetsmakelijk!

Camiel ging wat verliggen en viel toen tegen arianne aan in slaap.

Arianna werd wakker, ze keek verwildert om zich heen, ze had gedroomd van grote gele ogen, maar het was pikdonker en ze voelde het warme hondenlijf van Camiël tegen zich aan.

Camiel ademde rustig. Dan heft hij zijn kop op en keek hij Arianne aan. Hij voelde de spanning in haar lichaam en duwde met zijn neus tegen haar hand aan. Hij likte zachtjes en keek hem toen weer aan. Hij wist waar ze zo bang voor was maar zij moest begrijpen dat als die enge slang zijn kop liet zien dat hij dan niet hond zou blijven maar haar zou beschermen. Eigenlijk moesten ze zo snel mogelijk er proberwn achter te komen hoe de basilisk te doden was.