De Ziekenzaal

Camiël schudde zijn hoofd. 'Ik kwam even kijken hoe het met hem ging. Hij is nog altijd versteend en praat niet terug. Vind dit wel gezellig zo. Tenzij jij natuurlijk zoiets hebt van: ga alsjeblieft weg.' Hij keek haar aan. 'Dan moet je dat eerlijk zeggen echt waar.' Hij wachtte haar antwoord af. Benieuwd wat ze ging zeggen.

Arianna keek hem niet aan, in plaats daarvan keek ze naar de bloemen. "Ik vind het fijn dat je er bent.. ' zei ze.

Camiël volgde haar blik naar de bloemen. 'Vind je ze mooi?' vroeg hij zachtjes. Hopend dat ze zou begrijpen dat hij ze er neer had gezet en niet een van griffoendor.

Arianna keek hem onderzoekend aan. "Komen ze van jou? Ze zijn prachtig..' zei ze. Toen zweeg ze een tijd. 'Vind je mij niet heel vervelend?' vroeg ze zacht.

Camiël keek Arianne aan en schudde zijn hoofd. 'Ik red me wel. En daarbij komt in de leerlingenkamer is het nog saaier.' Hij grinnikte. 'Niet dat het hier saai is! Voordat je dat gaat denken.' zei hij snel toen hij besefde dat het wel heel kinderachtig over zou moeten komen.

Ik red me wel, zei hij. Arianna zuchtte, hij verveelde zich en hij zou zich hier wel doorheen slaan. 'Oh ok' zei ze zacht. Ze keek naar de lakens.

';e moet nu niet gaan denken dat ik het niet leuk en gezellig vind om hier te zijn hoor. Ik vind het heel gezellig, ben ook heel blij dat je bent bij gekomen en dat het goed gaat.' Camiel kon zichzelf momenteel wel voor zijn kop slaan. Had hij de kans om met haar te praten en dan was hij het zo aan het verknallen bij haar. Goed bezig Camiel!

Arianna keek hem aan en glimlachte lichtjes, hij was zo lief bezig, hij kwam niet eens uit zijn woorden. 'Niet dat ik heel gezellig ben, want ik lig hier maar een beetje.' zei ze en ze lachte zachtjes. Toen fronste ze. 'Ik dacht dat je me stom vond.. en een heethoofd enzo.' ze beet op haar lip en keek weer naar haar dekens.

Camiel grinnikte. Dan schud hij zijn hoofd. 'Dat valt wel mee. .aar ik moet toegeven dat je behoorlijk eigenwijs was in het bos. .aar dat begreep ik ook wel weer, je wilde achter je vrienden aan en dat in het donkere bos.' Hij keek Arianne rustig aan. 'En ik moet toegeven als hond is het nou niet bepaald makkelijk om je duidelijk te maken wat ik wilde.'

Arianna keek hem onderzoekend aan, toen betrok haar gezicht. 'Het spijt me zo dat je gewond bent geraakt.' mompelde ze.

Camiël ging kort met zijn vinger over zijn neus heen waar het litteken zat. 'Ach weetje vroeg of laat zou ik toch wat qua verwonding krijgen. En daarbij komt. Zo lelijk ziet het er toch niet uit? Het was mijn eigen stomme rot schuld. Ik moest die spin die 2 keer zo groot was aanvallen, niet jij.' Hij glimlachte naar haar. 'Verwijt het jezelf niet oke?'

Arianna glimlachte. 'Nee het ziet er niet lelijk uit' zei ze toen, ze grinnikte. 'Je bent hartstikke stoer hoor!' ze stak haar tong plagend uit, en toen hapte ze naar adem, het lachen deed zeer. 'Ik zal het proberen' zei ze toen.

Camiël grinnikte maar toen werd zijn blik bezorgd. 'Gaat het wel?' vroeg hij toen hij haar gezicht zag vertrekken van de pijn.

Arianna zakte weer terug in de kussens. "jawel' zei ze, alsof er werkelijk niet aan de hand was. Ze legde haar hand op haar zij, alles deed zeer nu maar dat liet ze niet merken. Ze wou niet dat hij een verpleegster zou roepen dan moest hij weg.

ga je btw nog met gabe reageren of niet??
----------------------------------------------------------
Camiël keek Arianne aan. Hij geloofde haar niet helemaal maar liet het maar zoals het was. Als zij vond dat het ging dan moest hij dat maar gewoon geloven. Hij knikte met tegenzin en keek toen de zaal rond. Het was hier altijd zo kaal en saai...

oja hahha, waar precies?

Arianna zuchtte, hij vond er kennelijk niet veel aan, ze staarde naar het plafond en wist eigenlijk helemaal niet wat ze moest zeggen, misschien had hij er wel iets heel anders van verwacht.

'Het is saai hier.' zei Camiël doelend op de inrichting van de ziekenzaal en hoe alles er zo grauw uit zag. 'Misschien moeten we zodra je uit bed mag maar eens gaan kijken of we het wat vrolijker kunnen maken.' Hij keek Arianne aan .'Wat denk jij?'


heb bij het meer gereageerd met haar

Arianna voelde een steek in haar buik die niks met haar verwondingen te maken had, hij vond het saai.. Toen keek ze naar hem en glimlachte toen ze doorhad wat hij bedoelde. "Ik vind het een goed idee' zei ze lachend. "Maar dat kan nog wel even duren..' ze keek niet echt blij. 'Ik lig hier nog wel een tijdje alleen..'

Camiël keek met een blik vol medeleiden naar Arianne. 'Dan kom ik toch vaker langs?' stelde hij voor. Hij glimlachte naar haar. 'Kunnen we dan alvast gaan overleggen hoe de we ziekenzaal een opknap beurt kunnen geven. Niet dat madame daar blij mee zal zijn. Maar dat maakt mij niet uit.

david had gehoord van wat er gebeurd was in huize powel en dat arianna in de ziekenboeg lag....hij voelde zich een beetje verplicht om minimaal 1 keer te gaan vragen hoe het met dr was....na wat er gebeurd was in het bos was hij dat haar wel verschuldigd....net voordat hij de deur binnen liep hoorde hij stemmen...'is dat camiel' dacht hij en keek m het hoekje...om toen direct weer achter de deur te gaan staan....camiel en arianna zaten daar...alleen...hij zou hier niet moeten zijn....

Arianna keek naar hem. "Lijkt me wel gezellig ja.' zei ze zacht.

Camiël keek haar aan. 'Nou dan doen we dat toch?'

Arianna glimlachte en knikte, ze bekeek hem een tijdje.

Camiël keek rond en dacht na wat ze konden doen om de ziekenzaal wat vrolijker te maken.


ik ga slapen aangezien mijn spatiebalk er geen zin meer in heeft.

:C byee xx


Arianna zag de verpleegster naar haar toe komen en was bang dat Camiël nu weggestuurd zou worden.