De Ziekenzaal

"Ik had het kunnen weten." zei Winter grijnzend en ze keek naar Camiël. "Is hij de hele tijd al bij je? Wat lief van hem." zei ze.

De hond kwam overeind en ging op de rand van het bed zitten. Nog geen 5 seconde later zat camiel er in eigengedaante. 'Ik ben soms wel lief.' Grinnikte hij'

Nathan keek vol afgrijzen naar Camiel."Euh ik ben zo juist besnuffeld door een jongen," zei hij.

Arianna lachte, ze vond het fijn om Camiël weer in zijn normale gedaante te zien. 'Ik vind het erg fijn dat je bent gebleven.' zei ze tegen hem, toen keek we weer naar Nate en Winter.

Winter grinnikte even om de opmerking van Nathan. Daar had hij wel een punt. "Als je er maar geen gewoonte van maakt." zei ze grijnzend tegen Camiël.

' zal ik hoger opbieden? Ik ben zojuist geaaid door een jongen over mijn hoofd!' Hij grinnikte. 'Sorry daarvoor ben half hond? Heb dan zo mijn trekjes?'

Arianna grijnste. 'Ik heb je ook geaaid' zei ze, ze lachte naar Winter. "nee straks moet Nathan nog opgenomen worden wegens een trauma.'

Nathan lachte. "Ik zal het wel overleven," zei hij geamuseerd.

"Als je geen trauma krijgt van akelige gevechten moet dit ook wel te doen zijn lijkt me." glimlachte Winter. Ze keek naar de bloemen op Arianna's nachtkastje. "Van wie heb je deze mooie bloemen?" vroeg ze.

'Dat is anders dan een jongen-' gaf Camiel eerlijk toe. Dan kijkt hij naar Nathan. ' ik zal wel zo blijven voordat je neervalt." Hij grinnikte. Zelf had hij 2 jaar geleden eens in de ziekenzaal gelegen en vond hetmaar niets zo allen. Vanzelf sprekend dat hij nu bij Arianne bleef. 'Die had ik mee genomen toen jullie, eehm hoe zeg je dat goed. Aan het kwijlen waren naar elkaar.' Hij trok een serieus gezicht

Arianna trok haar wenkbrauwen op. "Pardon?' vroeg ze, en ze begon naar Winter en Nathan te staren. 'Zeg jullie gaan me niet buitensluiten van jullie liefdes leven alleen maar omdat ik toevallig een keer op de ziekenzaal lig hoor!' riep ze uit.

Nathan voelde hoe zijn wangen rood werden. "Shut up," mompelde hi tegen Camiel en merkte dat zijn accent weer naar overkwam, wat vanzelf gebeurde als hij zich niet op zijn gemak voelde.

Winter moest ook blozen doordat Camiël het zo stom op tafel gooide. "We zouden je het heus nog wel vertellen hoor." zei Winter sussend naar Arianna.

Arianna fronste en sloeg haar armen over elkaar terwijl ze weer in de kussens leunde.

'Ja soory hoor maar hoe wilde je anderrs dat ik het kon omschrijven? Ik ben gewoonnrecht toe recht aan. Klaar kan ik ook niets aan doen.' Hij haalde met een grijns zijn schouders op

Winter keek naar Arianna. Ze vond het niet leuk dat ze zo reageerde. "Je bent toch niet boos he?" vroeg ze onzeker. Ze reageerde maar even niet op Camiel

Nathan haalde schaapachtig zijn schouders op naar Arianna.

Arianna haalde haar schouders op, ze vond het niet leuk dat ze weg waren gegaan, kennelijk zo'n belangrijke stap hadden gezet en dat het dan zo lang duurde voor ze het kwamen vertellen, al gebeurde dat eigenlijk via Camiël. 'nee.' zei maar, om er van af te zijn. Ze keek naar Camiël.

Camiël keek haar aan. 'Sorry.' vormde zijn lippen geluidsloos. Maar het was de reden waarom winter niet had gezien dat hij de bloemen bij zich had gehad.

Winter keek naar Arianna, ze wist dat het niet goed was. Maar hopelijk zou het wel weer beter worden.. Ze snapte toch ook wel dat ze niet meteen naar de ziekenzaal zouden rennen om het te vertellen.. Dat zou Arianna zelf toch ook niet doen?

Arianna keek even naar hem en toen weer naar haar vrienden, niet wetend wat te doen of te zeggen. "Waarom is Jesse nog niet bij me geweest?' vroeg ze toen opeens, verbaasd.

Camiël keek naar Winter en Nathan. Hij had het niet gezegt omdat hij niet zeker had geweten of het klopte wat hij gehoord had.

Winter keek haar aan. "Maak je maar geen zorgen. Jesse was gearresteerd en heeft in Azkaban gezeten." vertelde Winter. "Maar hij heeft weten te ontsnappen en zit nu ondergedoken in de school." ze keek naar Camiel. "En jij houd je mond daarover" zei ze waarschuwend.

'Azkaban?' vroeg ze met een zacht stemmetje. Toen keek ze naar Camiël en naar Winter. "Wat?? Waar gaat dit over?' ze vond het niet leuk dat ze zo tegen hem deed.

"Ik zeg soms veel maar ik ken mijn grenzen heus wel.' zei Camiël rustig.