De Ziekenzaal

Nathan keek Winter met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Je bloost," observeerde hij.

Winter keek hem weer aan. Niet echt wetend wat ze daar op moest zeggen dus ze knikte maar. "Sorry, dat gaat vanzelf." zei ze.

Nathan's mondhoeken krulden omhoog in een oprechte glimlach. "Dus ga je me nog vertellen wie het is?" vroeg hij nieuwsgierig. "Jesse?" voegde hij er gokkend aan toe.

En Camiël gaat even irritant doen want ik vind dat hij ook liefjes moet zijn in het rpg
------------------------------
De deur van de ziekenzaal ging zachtjes piepend open. Het was al laat en Camiël, die ze ziekenzaal binnen kwam met een bosje bloemen, vloekte zachtjes in zichzelf toen hij Nathan en Winter zag. Hij had gehoopt dat Arianne alleen zou zijn omdat het al zo laat was. Hij bleef staan en dacht er over na om terug te gaan en morgen bij Arianne te komen kijken.

Winter keek naar Nathan en schudde haar hoofd. "Nee, niet Jesse." zei ze toen langzaam. Ze ging nerveus met haar hand door haar haar. Ze vroeg zichzelf nu serieus af waarom ze er uberhaubt in eerste instantie op in was gegaan. Het had toch geen zin.

Arianna ving niks van het gesprek op en sliep.



aw sanne wat schattig xd!

Nathan keek verbaasd op. "Echt niet?" vroeg hij. Hij keek op toen hij de deur van de ziekenzaal open hoorde gaan en Camiël binnen zag komen. "Doe maar net alsof we er niet zijn," zei hij schouderophalend.

Winter schudde haar hoofd. "Echt niet." beaamde ze en ze glimlachte kort naar Camiël en ze keek weer naar Nathan.

ja hij moet toch ergens goed voor zijn
---------------------------
Camiël knikte. Het enige jammere aan het feit dat ze er wel waren was dat ze bij het bed van Arianne zaten. Langzaam liep hij eropaf. Camiël was altijd heel ontspannen en trok zich van niemand wat aan maar zodra het om een meisje ging werd hij zenuwachtig.

Nathan besefte dat Camiël voor Arianna was gekomen en stond op. "Nou ik ga naar de leerlingenkamer, ga je mee, of blijf je hier?" vroeg hij aan Winter.

Winter keek hem aan en knikte. "Ja ik ga mee." zei ze en ze kwam haar bed uit. Ze kende Camiël niet goed maar ze wist dat hij een goede was en bij Arianna zou blijven. Ze liep met hem mee de ziekenzaal uit.

Camiël keek de 2 na en ververste toen de bloemen die naast Arianne haar bed stonden met het boeketje dat hij mee had genomen. Daarna nam hij plaats op de stoen naast haar en bekeek haar. 'Waarom moest je dit overkomen?' vroeg hij zachtjes. "Wanneer is dat helse gedoe hier nou eens afgelopen?' vroeg hij zachtje ondanks dat hij wist dat ze hem waarschijnlijk niet kon horen.



weetje hoe geniaal! Ik heb gister nieuwe piercing binnen gekregen. Dus ik indoen. Toen mijn ma thuis kwam wilde die hem meteen zien. Je zag haar blik gewoon veraderen Het enige wat ze zei was: als ik mijn leven over mocht doen had ik er ook een genomen

Arianna hoorde wat en reageerde op het gepraat, ze mompelde iets.



hahah awesome!

echt he
------------
Camiël keek op toen hij Arianne hoorde mompelen. 'Arianne?' vroeg hij zachtjes. Hij raakte haar hand zachtjes aan maar trok zijn hand toen weer terug.

Arianna draaide een beetje in haar slaap, toen opende ze haar ogen en knipperde. Ze keek om zich heen en moest eerst nog wennen aan het licht.

Camiël kwam nog wat overeind maar bleef wel op zijn stoel zitten. 'Gaat het een beetje met je?' vroeg hij zachtjes.



Sanne gaat slapen. goodnight <3

Arianna keek naar Camiël, het duurde even voor ze besefte wie er zat. Aan de ene kant vond ze het niet leuk dat haar vrienden er niet waren maar haar gezicht klaarde toch een beetje op. 'He..' zei ze. 'Ik had echt niet verwacht dat jij hier zou zitten.' zei ze schor, maar ze glimlachte. 'Ehm... het kan beter.'


Goodnight! <3

'Ik heb Winter en Nathan afgelost zeg maar.' zei Camiël rustig. 'Die gingen weg toen ik binnen was. Ze hebben lang aan je bed gezeten.' Camiël glimlachte lichtjes. 'Ze hebben je aardig toe getakeld.' zei hij terwijl hij haar bekeek.

Arianna probeerde haar schouders op te halen. 'Ach ik leef nog.' mompelde ze, maar ze glimlachte licht. 'Wat lief dat je er bent..' zei ze toe zacht. Maar ze vroeg zich af waarom hij er was..

Camiël knikte. 'Jij en je vrienden hebben behoorlijk wat mee gemaakt.' zei hij rustig. 'Ik dacht het is tijd dat zij ook wat rust kregen.' Hij zij het alsof hij haar gedachten had kunnen lezen. Dan keek hij verder naar Darren die nog altijd versteend op het bed lag. 'En aangezien ik hier toch regelmatig kom voor Darren dacht ik laat ik ook eens bij jou langs gaan.' Natuurlijk was dat niet de echte reden. Sinds het voorval in het bos, haar koppigheid en zijn moeite om haar terug te krijgen in veiligheid voelde hij iets bij haar.

Arianna knikte, hij kwam dus eigenlijk voor Darren, maar nu zij er lag kon hij best hoi zeggen. Ze zuchtte lichtjes en keek om zich heen, ze zag de bloemen op haar nachtkastje en glimlachte, van Winter ofzo? Daarna keek ze weer naar Camiël. "Hoe is het met de andere?' vroeg ze angstig. Ze wist niet dat zij als enige hier lag, en dat Winter en Nathan gelukkiger waren dan éver.

'Winter en Nathan zijn terug gegaan naar de leerlingenkamer volgens mij.' zei Camiël rustig. Hij beet op zijn lip toen ze naar de bloemen keek. Zou ze ze mooi vinden? Van wie zou ze denken dat ze waren? Van Winter? Van Nathan? Van Jesse misschien zelfs wel? Wist ze dat hij in askaban zat? Moest hij gaan zeggen wat hij gehoord had over Jesse?

Arianna keek naar hem, hij keek bezorgd, hij dacht na. 'Waar denk je aan?' vroeg ze zacht, en ze ging nu toch maar overeind zitten.

Camiël keek op. 'Ik weet het niet. Ik heb wat dingen gehoord. Maar als ik dat zeg en het klopt niet dan maak ik je onnodig bezorgt en misschien is dat wel niet goed in je toestand.' Hij keek Arianne recht aan. 'Ik wil je niet bang maken begrijp je?'

Arianna knikte langzaam. 'Ok' zei ze. 'Wil je niet liever bij Darren gaan zitten anders?' vroeg ze zacht, misschien vond hij haar wel heel vervelend en wou hij alleen tijd met zijn vriend, en dan was zij weer wakker.