De Ziekenzaal

Arianna's ogen werden groot. 'Wég?' vroeg ze met hakkelende stem. Haar angsten voor dat beest waren eindelijk minder geworden.. maar nu

Nathan keek Winter fronsend aan. "Weg?" herhaalde hij op ongelovige toon.

"En toch is het verdwenen. Het spijt me zo, ik kan niet geloven dat ik dat ding niet meteen gemold heb toen ik de kans kreeg! Ik ben ook zo ontzettend stom!" ze kon zichzelf wel voor de kop slaan. Waarom had ze daar neit aan gedacht?

Nathan dacht even na. "Het stomme ding is versteend, het kan niet lopen," zei hij verward.

"Maar degene die het dier heeft bevrijd kan het gevonden hebben en misschien met magie meegekregen.." zei Winter zacht. "Of misschien heeft diegene zelfs een mandragoradrankje weten te bemachtigen." ze ging somber zitten. Waarom had ze niet beter haar bet gedaan om het dier dood te krijgen in plaats van versteend?

Camiël keek naar Winter. 'Trek het je niet te veel aan. Jij kon niet weten dat iemand een tonnen zware slang mee zou kunnen krijgen. Zelfs voor iemand met magie is dat een hele klus. Daarbij komt. De enige die dat drankje heeft is de zuster hier. En je weet niet hoeveel je voor zo een slang nodig hebt. Dat komt echt onopgemerkt door de gang gelopen.'

jesse had gekinkt. jah het gaat wel alleen alles is wat vaag. en hij was recht gaan zitten en had afwezig naar het gesprek geluistert. wat is die weg onmogelijk. zegt hij verbaast tegen winter hij kon het niet geloven, maar hij werd wat rustiger toen hij door kreeg tot hij nog versteent was dat was tenminsten nog iets, en hij keek naar de kleren van zich zelf die op de stoel lagen en hij begon ze wat stijfjes van de spierpijn aan te doen, maar dan merkt hij tot hij iets kwijt is. winter heb jij mijn staf vraagt hij schor.

Winter keek naar Camiel en knikte. "Ik hoop het..." zei ze en ze keek weer naar Jesse. Ze haalde zijn stok uit haar mantel en gaf hem aan hem. "Ik zag hem liggen dus had hem maar meegenomen." glimlachte ze flauwtjes.

jesse slaakte een zucht van opluchting. gelukkig je hebt hem....ik zou niet weten wat ik moest zonder mijn stok geeft hij toe en hij nam hem dankbaar aan. trouwens nog bedankt voor het redden van mijn leven. zegt hij dan

"Ik heb je leven niet gered, je was al van steen.." zei Winter en ze keek hem aan. "Als ik eerder was had ik het kunnen voorkomen en was het ons samen misschien gelukt dat beest te doden.."

als jij me niet optijd had gevonden wie weet wat dat dier allenmaal wel niet had kunnen doen. zegt jesse dan. dus je was alles behalve telaat glimlacht hij naar haar en hij ging recht staan en het leek net of hij spierpijn had.

Winter wist dat het geen zin had om in discussie te gaan. Dus daarom liet ze het maar voor wat ze was en keek ze naar Jesse. "Gaat het verder met je?" vroeg ze.

alleen wat spierpijn, grijnst jesse dan en hij met een hand door zijn haren, en je zag hem na denken, winter welke dag is het vraagt hij dan hij het namelijk een vreemd gevoel tot hij iets was aant vergeten

het is begin vakantie zeg maar

Winter dacht even na. "het is vrijdag" zei ze toen en ze glimlachtte. "eindelijk weekend"

jesse trok op slag bleek weg, dan begint de kerst vakantie...ik moet mijn spullen pakken en voor 8 uur bij mijn vader zijn. zegt hij dan somber hij wist tot hij er niet onder uit kwam alleen met zijn eigen dood dan.

Winter keek hem aan en slikte. Zijn vader zal wel niet blij zijn aangezien Denahi niet meer zomaar overal kon komen zonder het gevaar te lopen in Azkaban te komen. "Zal ik meegaan?" vroeg ze zacht.

jesse keek met een ruk winter aan. nee absoluit niet, als een van jullie er is dan krijgt hij alles voor elkaar wat hij van me wilt, en daarbij het is maar een vakantie nog en dan ben ik voor goed van hem af. glimlacht hij waterig en hij gaf winter een vluchtige knuffel

Nathan keek Jesse bezorgd aan. "Weet je zeker dat je het gaat redden in je eentje?" vroeg hij.

Winter keek Jesse aan en toen naar Nathan. Ze was behoorlijk bezorgd over het idee dat het de laatste vakantie zou zijn daar. Wie wist wat die vader wel niet allemaal zou uitvreten.

jesse keek nathan aan en knikte, dat is het beste jah. hij weet tot ik mijn vrienden wil beschermen dus is het het beste als jullie er niet bij zijn. zegt hij maar zijn ogen stonden wel bezorgt hij wist niet hoe kwaad zijn vader ging zijn laat staan denahi maar die durfde toch niks tegen hem te doen nu. en ik red het wel, onkruid vergaat niet zegt hij en hij probeerde ze gerust te stellen en ook zich zelf wel een beetje. en het is geen grote vakantie het is maar 2 weekjes, zegt hij dan

Arianna keek bezorgd naar Jesse. 'Ja maar na wat er allemaal vorige keer is gebeurd denk ik niet dat jij je hartelijk thuis zal verwelkomen.'

dat weet ik ook arianna maar als ik niet ga ga ik sowizo dood, ik heb een eed gelecht jaren en jaren terug weet je nog, zegt hij en hij liep naar haar toe, ik kom terug echt, belooft hij haar en dan loopt jhij de ziekenzaal uit.

Arianna wou hem nog veel zeggen maar hij was al weg, ze slikte, hopelijk kwam het echt goed.

Winter keek hem zwijgend na en zuchtte. "Ik haat het om hem elke keer weer te moeten laten gaan terwijl ik weet dat hij een rotvakantie vol ellende krijgt.." zei ze en ze keek naar de andere. "Ik wil er iets tegen doen.."

Nathan keek Jesse na. "Je kunt er niks aan doen," zei hij tegen Winter.