Huize Powell

-

Nathan stapte bij zijn huis uit de open haard en klopte het stof van zijn mantel af. Hij keek de woonkamer rond en fronste. Op de een of andere manier kreeg hij niet het vertrouwde gevoel wat hij normaal gesproken had als hij na een lange tijd thuiskwam. Het was best donker in de kamer en er was helemaal geen leven. "Hallo?" riep hij.

Een bellatrix achtige dooddoener stond in een donker hoekje en hield zich stil terwijl ze grijnzend toekeek, ze zou hem eerst maar even laten panieken ofzo.

Nathan zette zijn hutkoffer op de grond en liep van de woonkamer de gang aan. "Hallo?" riep hij weer. "Ik ben thuis!" Toen er nog steeds geen reactie kwam liep hij het hele huis door, alleen maar om te beseffen dat zijn ouders er niet waren. Hij ging met zijn vingers over een tafel en keek naar de dikke lage stof die eraan kleefde. Een vervelend gevoel begon zich te vormen in zijn maag.

De dooddoener sloop grinnikend naar hem toe. 'Voelt Nate zich alleen?' vroeg ze met een vals kinderstemmetje.

Nathan draaide zich geschrokken om en staarde de dooddoener aan. "Expelliarmus!" riep hij gelijk en richtte zijn toverstok op haar.

Met een simpele zwaai van haar stok blokkeerde ze de aanval met een krachtig schild. 'Zo zo, je hebt geleerd hoe je moet ontwapenen, heel knap.'

Nathan keek haar kwaad aan. "Waar zijn mijn ouders!" schreeuwde hij.

'Tut tut..' zei de dooddoener. 'Wel een beetje kalm blijven, je bent tenslotte de gastheer.'

Nathan's gezicht betrok, hij kon haast niet geloven dat dit echt gebeurde. Zijn handen balde zich tot vuisten. "Vertel me waar ze zijn."

'Nee...' zei de dooddoener bedachtzaam. 'Nee ik denk niet dat ik dat doe.'

Nathan keek de dooddoener woedend aan. "Zeg op!" riep hij en vuurde een vervloeking op haar af.

De dooddoener blokkeerde de vervloeking, ze glimlachte liefjes naar hem. 'Nathan, wat zei ik nou over kalm blijven?' vroeg ze.

"Als je denkt dat ik naar je ga luisteren heb je het goed mis," zei Nathan en vuurde weer een vervloeking op haar af. Hij zette een sprint richting de voordeur.

Met een zwiep van haar toverstok viel de dooddoener hem aan met een nonverbale crucio.

Nathan werd door de vloek geraakt en zakte op handen en knieen op de grond. Hij had zijn kiezen stijf op elkaar geklemd om het niet uit te schreeuwen maar zijn lichaam schokte en er stonden tranen in zijn ogen van de pijn.

De dooddoener stopte meteen weer. 'Zo.' zei ze. "Daar zal je van leren, en tenzij je ouders niet meer terug wilt zien zal ik maar snel doen wat ik zeg.' haar stem werd killer.

Nathan haalde opgelucht adem. Moeizaam kwam hij overeind totdat hij op zijn knieen zat en keek omhoog naar de dooddoener. "Wat wil je van ons," zei hij.

"Van jou' verbeterde ze.

arme nathan DX

"Fijn, wat wil je van me? Als dit jullie manier is om ons tot dooddoeters te bekeren, dan gaat dat niet lukken," benauwde Satan. Hij krabbelde overeind en richtte zijn toverstok op haar.

Sifra wtf, de site doet het weer half. Als je op een titel drukt zie je ALLE topics.. alleen er missen een aantal berichten.

De dooddoener grinnikte en keek hem aan. 'Ik wil dat je wat klusjes voor me opknapt..'

ik mocht van sifra binnen komen vallen dus hier komt jesse.(hij heeft gewoon stiekem de haart gepakt)
-----

De vlamen van de haart gloeide groen en hoog op en jesse kwam er uit gelopen met een dodelijke blik in zijn ogen hij had net in zijn spiegel gekeken na de lessen en hoorde de stemmen vaag van het gesprek en toen hij dooddoener had gehoort was hij meteen in actie gekomen. Nu liep hij op de geluiden af en zag de vrouwelijke dooddoener staan en nathan tegenover haar.
die knap je maar mooi zelf op.'snauwt jesse vel tegen haar

De vrouwelijke dooddoener begon te lachen. 'Kijk daar hebben wemijn grote vriend.'

jesse herkende de vrouwelijke dooddoener ze was ook al vaker bij hen geweest en hij voelde een rilling over zijn rug lopen maar zo merkte je niks aan hem. ik ben veel maar niet je vriend'sist hij en met een zwiep van zijn toverstok stuurde hij zonder ook maar te aarzelen ceucio op haar af. hij wist tot je nooit mocht twijfelen anders ging je er zelf aan onder door