Huize Powell

De dooddoener begon hoog en kil te lachen. 'Denk je dat je mij aan kan Jesse?' vroeg ze, en ze keek hem hatelijk aan, ze zwiepte met haar staf en liet Jesse achteruit vliegen.

jesse keek de vrouw kil aan maar dan vliegt hij achter uit en belande op de grond maar binnen een paar seconden stond hij al weer recht en richte zijn stok op haar. wie niet waagt we niet wint.'zegt hij koppig maar ook heel rebels en hij deed een stap naar voren en nog een zwiep, crucio roept hij nu maar nu zette hij er meer kracht achter, hij moest dit doen hij zou alles maar dan ook alles doen om zijn vrienden te beschermen

Heel even werd de vrouw geraakt, maar ze reageerde neit tot nauwelijks. Ze wankelde kort en lachte toen, ze liet niks merken. 'Ik zou maar heel snel luisteren, anders gebeurd er iets met jullie roodharige vriendinnetjes.'

Jesse keek de vrouw aan en vond het jammer tot zijn spreuk zo niks bij haar deed of ze was er aan gewend. maar dan hoort hij hoe ze over arianna en winter begon en hij werd ietjes bleker maar hij probeerde niks te laten merken.RIPTUCEMTRA. schreeuwt hij dan en richt met zijn staf op haar. en van binnen maakte hij zich zorgen om hun.

Dooddoener blokkeerde de aanval direct. 'Rustig.' zei ze kil.

je zit mijn vriend lastig te vallen dus geef me eens een goede reden waarom ik uberouwt rustig zou moeten zijn'Sist hij dreigent en vel tegen de dooddoener en je merkte aan jesse tot hij pas lichtjes kwaad was, maar in zijn hoofd was het een gaos, hij dacht aan de 2 meisjes...en aan nathan daar was hij bezorgt over, en hij vroeg zich af of die vrouw hier alleen was en zijn ogen flitste even door de kamer heen waakzaam.

'Oh je bent opmerkzaam.' zei de vrouw lachend. 'Maar ik zou nu echt maar even rustig doen.' zei ze, en ze keek heel erg kil en gevaarlijk. 'Of de roodjes gaan er aan.'

Jesse voelde zich ongemakkelijk bij haar en hij bleef zijn staf op haar richten hij was niet van plan rustig aan te doen, en toen hij haar laatste zin hoorde knapte iets in hem en zijn woede kwam er meteen in een volle laag uit. JE LAAT ZE HIER BUITEN. schreeuwt hij en hij stuurt een aantal vervloekingen achter elkaar op haar af, ze mocht zijn vrienden niks doen hoe dan ook.

De dooddoener moest moeite doen om een goed schild te plaatsen. 'Als je nu niet snel ophoud, zal ik er voor zorgen dat hen iets overkomt.' zei ze kil.

JE KANT ZE NIKS MAKEN ZE ZIJN OP ZWEINSTEIN, schreeuwt jesse woedent en hij beelf maar vloeken op de vrouw af sturen hij was woedent op haar ze moest zijn vrienden hoe dan ook metrust laten en daar ging hij voor zorgen

De vrouw keek hem nu kwaad aan. 'Wil je vechten!?' riep ze, en ze stuurde een hele rits vervloekingen op hem af, gevaarlijke duistere vervloekingen.

Nathan vuurde een paar nonverbale vervloekingen op d vrouw af. "Laat die twee er gewoon buiten en zeg gewoon waarvoor je gekomen bent!" riep hij.

jesse blokkeerde de vervloekingen zo goede mogelijk en hij verbergde de angst voor zij vrienden te verliezen of iets in de trans achter zijn woede. KOM MAAR OP. zegt hij en hij begon ook gewoon duistere magie te gebruiken hij kendeze dat kwam door zijn familie en hij keek even naar nathan

De dooddoener was het zat en liet touwen op de jongens afvliegen die ze vastbonden. 'Ik zal zeggen waarvoor ik kom.' zei ze, en ze grijnsde vals. 'Jesse, je weet wat je vader wil dat is geen nieuws. Nathan, we hebben je.. bestudeerd..' mompelde ze. 'Ik denk dat jij het prima bij ons kan vinden.. Het enige probleem zijn die roodjes.'

jesse hoorde de spreuk en wilde hem blokkeren maar het lukte niet en hij voelde hoe de touwen zich ronde hem wikkelde, eb hij keek de dooddoener rebels aan maar zei er niks van en hij keek naar nathan toen ze over hem begon en hij voelde een knaap in zijn maag ze mochten hem niet aandoen wat ze allenmaal met hem hadden gedaan, maar toen ze roodjes zei ging zijn blik weer naar haar toe. ze zitten op zweinstein jullie kunnen daar niet binnen komen, blufte hij zo goed mogelijk

Nathan probeerde zich verwoed uit de touwen te worstelen. "Ik kan me niet bij jullie vinden en dat zal ook niet gebeuren," beet hij de dooddoener toe. "Dus laat ons gaan en laat mij, mijn vrienden en mijn familie met rust!"

De dooddoener stootte een hoge schelle lach uit. 'Tuurlijk, ik laat jullie gaan.' zei ze schamper. 'En hoe weet jij dat we niet op zweinstein binnen kunnen komen, ben jij je broertje vergeten Jesse?' ze grijnsde vals. 'Bovendien, jij hebt ze nu onbeschermd achtergelaten, en deze touwen zorgen ervoor dat je niet kan verschijnselen.'

jesse keek de vrouw doddelijk aan maar van binnen voekde hij de angst groeien en zijn woede nam toe. en hij keek weg toen ze over denahi begon. Maar dit kan ik wel. schreeuwt hij woedent tegen haar en hij liet zich op zijn rug vallen en trapte met een voet zo hart hij kon recht tegen haar knie holte aan, en je merkte tot hij zich nog altijd sterk voelde en hij keek even naar nathan en grijnsde kort

De vrouw vloekte en keek Jesse aan, ze liet de touwen strakker gaan en vuurde een crucio op hem af, toen ging ze maar op veilige afstand staan, vervelend ventje. Ze liep wankel.

jesse voelde hoe de touwen strakker kwamen te zitten, maar dan voelt hij de crucio en hij begon te kronkelen maar schreeuwen deed hij niet dat gunde hij haar niet

"Stop!" riep Nathan uit. "Wat wil je dat ik doe?" vroeg hij wanhopig. Hij kon niet langer aanzien hoe Jesse pijnleed.

'Je bij ons voegen.' zei ze rustig. 'En dan de roodjes uitschakelen.' ze grijnsde vals.

Nathan schudde driftig zijn hoofd. "Nee. Dan sterf ik nog liever!" zei hij fel.

De dooddoener kreeg een lichte glimlach op haar gezicht. "nathan toch dat zou sonde zijn.' zei ze. 'Bovendien kan een simpele imperiusvloek dit ook oplossen.' ze streelde haar staf. 'Maar ik ga eerst maar eens kijken of ik jullie bij zinnen kan krijgen.' zei ze. "Expeliarmus.' het leek haar een goed idee ze te ontwapenen.

Nathan probeerde krampachtig aan zijn staf vast te houden, maar uiteraard lukte dat niet en hij keek wanhopig toe hoe zijn toverstok naar de dooddoener toe vloog. "Ik kan jullie niet helpen.. Dus geef het gewoon op," smeekte hij.