Huize Powell

Jesse hijgde even na en keek nathn aan. en dan naar de vrouw. laat iedereen gewoon metrus feeks, sist hij vel en rebels tegen haar en hij was voorbereid op wat ging komen en hij hoopte tot nathan er weestand tegen kon beiden en hij maakte zich zorgen om hem. waarom gebeurde dit.

De dooddoener keek naar Nathan. 'Je houd toch niet van je vriendinnetjes??' vroeg ze met een meisjes achtige stem, zogenaamd geschokt, en ze lachte vals. Ze keek naar Jesse. 'Moet ik je vader roepen!?' vroeg ze dreigend.

Nathan boog zijn hoofd en zweeg.

laat maar komen ik heb vorge week ook overleeft bij hem... aar ohja hij heeft het u nog niet vertelt is het niet, snauwt hij en hij doelde op zijn stief moeder dat was het zusje van haar geweest maar zijn vader had haar nog niks laten weten, en hij keek haar nu mete een twinkeling in zijn ogen aan

De vrouw moest moeite doen om niet in de aanval te gaan, ze wou heel graag weten wat er was maar moest zich concentreren op haar taak. 'Luister!' siste ze. 'Dit kan heel erg vervelend uitpakken als jullie niet snel gaan luisteren.' zei ze. 'Jij moet niet vergeten wie je familie is en wat je hebt beloofd. Bovendien houden wij jullie lieve roodjes in de gaten en een misstap betekend het einde van hen op een.. brute manier.' ze grijnsde. 'En jij' ze wende zich tot Natan. "moet niet vergeten dat we je ouders hebben, dus ik raad jullie voor de laatste keer aan om goed te luisteren.'

Het haardvuur laaide op en uit de groene vlammen stapte de grote sterke man, de vader van Jesse. Hij grijnsde kil en ging naast de vrouw staan. "Ik dacht al dat ik je hier zou treffen." zei hij kil tot zijn zoon. "Helaas blijkt nu dat je tegen mij hebt gelogen, Williams loopt nog steeds vrolijk rond terwijl jij haar zou breken en je probeert het op te nemen tegen een dooddoener.. Ik ben diep teleurgesteld in je."

Jesse begon nu te lachen. alsjeblieft laat me niet lachen denk je nu werkelijk tot mijn vader me gebroken heeft...nee hoogstens een paar littekens er bij..denahi was deze keer slimmer maar niet slim genoeg...ze hebben niks aan me als ze me naar azkaban sturen en daarbij mijn vrienden steunen me in wat ik ook doe...zegt hij tegen de vrouw en hij keek nathan aan. en laat hem metrust hij heeft jullie niks gedaan. zegt hij dan dreigender ook al wist hij tot hij niks kan doen. maar dna hoort hij een stem waar zijn nek haren van overeind gingen staan. hij probeerde niet in te gaan op de naam van winter en hij keek zijn vader niet aan. mooi ben ik tenminste nog ergens goed in zegt hij koppig

Nathan keek op naar de man. "Laat me raden, de gemene papa," zei hij droogjes. Hij wende zich weer tot de vrouw. "Ik weet niet eens of mijn ouders nog leven, of dat jullie ze uberhaupt hebben!"

De vrouw begon haar geduld te verliezen. "Laten we het eerst over jullie taken hebben.' mompelde ze, voordat ze over het hele 'waarom doen we dit' begonnen. "Goed, Jesse het lijkt mij handig dat jij de opdracht van je vader afmaakt.' zei ze kil, bijna zakelijk. Ze keek opzij naar de vader van Jesse. 'Breken, doden, het maakt mij niet uit daar moet je vader over beslissen.' zei ze. Toen keek ze naar Nathan. 'Dan richt jij je op die ander, als je geluk hebt is ze in de tussentijd al gedood door de basilisk, smerig modderbloedje.'

Er knapte iets in Nathan toen de vrouw het woord modderbloedje zei. Hij krabbelde overeind en liep woedend op haar af. "Zo noem je haar niet," siste hij en haalde uit met zijn voet.

De vader knikte. "Strak plan." zei hij. "Zoals je weet willen de ouders van Wiliams dolgraag dat ze een van ons wordt, maar als dat niet binnenkort lukt trekken ze net zo makkelijk de stekker eruit en dan zal je haar moeten doden." zei hij kalm. "Als je het niet uit jezelf doet mag Denahi het doen en dan zal ze heel veel pijn hebben voor ze sterft."

De vrouw deed simpelweg een stap uit zijn richting. 'Rustig rustig..' zei ze kil. 'Ik zal verder geen woorden aan haar vuil maken, ze is het niet waard.' Ze keek naar de vader van Winter en grijnsde, hij was een briljante man.

Nathan keek kwaad van de vrouw naar Jesse's vader. "Ik doe het niet," zei hij koppig.

'Goed' zei de vrouw kil. "Dan zal jij, je ouders, het modderbloedje.. iedereen, sterven.' zei ze. 'Of het blijft bij het modderbloedje en jij leeft veilig verder, samen met je mammie en papa.'

jesse keek zijn vader woedent aan. ik dood haar niet dat weetje, snauwt hij en hij keek hem aan, hij zou alles doen om zijn vrienden te beschermen maar hij ging niet iets doen om haar pijn te doen en hij keek zijn vader aan en dan naar de vrouw ze wist het nog steeds niet en toen hij zag wat nathan deed moest hij haar af leggen.'weetje waarom je zusje geen kontakt meer met je on neemt nou, zegt hij en hij keek even naar zijn vader wetent tot hij met vuur speelde nu en hij krabbelde al ocvereind

Nathan keek om naar Jesse. Zijn blik stond zoekend. Hij wist niet wat hij nu moest doen, en hoopte stiekem dat Jesse het misschien wel wist. Zijn armen schuurden langs de touwen maar hij merkte dat ze wat losser zaten als voorheen, waarschijnlijk omdat ze afgeleid was.

De vrouw keek naar de jongens. 'Ben je bereid om je ouders.. iedereen te laten sterven?? Of laat je het alleen bij het modderbloedje?? Ze loopt in de weg en ze vervuild de wereld.'

"Jesse als ik jou was zou ik me gedragen, of ik laat die meisjes direct hier brengen zodat we het meteen kunnen afhandelen." zei de vader duister.

jesse keek de vrouw aan en even naar nathen en hij frunikte aan de spiegel, Ik heb je zus vermoord. roept hij dan naar de vrouw en toen hij riep brak hij het spiegeltje met zijn handen en hij ging dichter bij nathan staan en maakte de touw los door het door te snijden bij hem.
jesse werd op slag bleek van woede en angs tegelijk en hij maakte bij zich zelf de touwen los en vloog zijn vader naar de keel, je blijft van haar af. schreeuwt hij dan woedent

De vrouw schrok en vuurde een enorm sterke vervloeking op Jesse af. 'Het is niet waar!' krijste ze, en ze stuurde vervloeking na vervloeking op Jesse af,

De vader greep beide van Jesse's polsen stevig vast en keek hem met gevaarlijke ogen aan. "Dat is helaas niet aan jou om te beslissen jongen." siste hij en hij duwde hem naar achter.

Nathan kwam overeind en beschermde Jesse tegen de vloeken van de vrouw . Hij vuurde nonverbale vloeken op haar af.

De vrouw was zo ongelooflijk kwaad. 'Ik stel voor dat we de meisjes laten komen..' zei ze hatelijk. Toen werd ze naar achter geblazen door Nate.


(... ze had zijn stok afgepakt.)

De vader knikte en stuurde een patrones naar Denahi met de opdracht om Winter en Arianna te brengen.

Jesse keek zijn vader woedent aan en wist te voorkomen tot hij viel toen hij hem achteruit duwde. en hij stond tegen nathan aan. dankje fluistert hij. ga door de haart terug naar zweinstein breng de meisjes in veiligheid....mij dode ze niet. sist hij heel zachtjes en hij keek dan na de vrouw die was heel kwaad zo te zien dan ziet hij wat zijn vader deed, NEE schreeuwt hij luid en angstig.