De Ziekenzaal

De verpleging keek naar Winter, zij zag er ook niet echt goed uit, ze bracht Winter een drankje waardoor ze zich beter zou moeten voelen. "Hier' zei ze, 'En eigenlijk zou je moeten slapen.'

Winter keek hem aan en knikte. "Ik ben er geloof ik het beste vanaf gekomen." zei ze zacht. Ze keek naar hem, alleen zijn gezicht al zat vol schrammen. "Gaat het weer een beetje?" ze keek naar de verpleging en nam het drankje aan. "Bedankt.." zei ze zacht. "Ik ga straks slapen.." ze wilde nu niet slape, ze had teveel spanning in haar lijf en ze wilde er voor Nathan zijn.

"Ja," mompelde Nathan terwijl.hij met de mouw van zijn gewaad over zijn wangen wreef. Hij strekte zich langzaam uit met een pijnlijk gezicht, hij had vast een paar ribben gekeusd. Maar voor zijn gevoel waren zijn verwondingen niks bij die van Winter en Arianna. Ze konden Arianna niet eens wakker krijgen.

Winter dronk stilletjes haar drankje op terwijl ze naar Nathan bleef kijken. Ze was bezorgd, hij zag er echt slecht uit en hij was daar een lange tijd langer dan haar en Arianna geweest, wie wist wat ze allemaal nog meer gedaan hadden bij hem. "Je ouders.." zei ze toen zacht. "Misschien moet je proberen in contact te komen met ze.. om te weten waar ze zijn."

Nathan zweeg even. "Ik weet niet zeker of ik dat wil.. Waarschijnlijk zijn ze dood," zei hij somber. Als ze echt bij de boosdoeners waren, dan zouden ze nu alsnog vermoord worden als straf naar hem toe.

Arianna lag daar nog steeds doodstil. ...

ik ga denk ik zo slapen heb toch niet veel te doen nu.

Winter slikte en keek hem aan. Ze hoopte dat het niet zo was al wist ze dat als de dooddoeners zijn ouders echt te pakken hadden het waarschijnlijk waar zou zijn. Ze wist niet zo goed wat ze daarop kon zeggen, wat ze kon doen om het beter te maken.. want dat kon ze niet. Daarom pakte ze stilletjes zijn hand vast en kneep ze er zacht in. Ze kon niks beters bedenken om te doen.

jesse kwam de ziekenzaal in en hed met de schouwers gesproken hij was dood op en toen hij net de schouwers vertelde wie de dooddoeners waren geweest geloofde ze hem niet die waren altijd zo keurig en netjes en werkte bij het ministerie zeiden ze, en hij keek naar winter en nathan en dan naar aianna en hij voelde een inorme brok in zijn keel zitten. en hij ging bij het 2 tal zitten. gaat het met jullie vroeg hij dan zachtjes wetent tot ze het vlink te voorduren hadden gehad
-------

sifra kijk je nog bij die andere site XD

oja, sorry XD

Nathan sloot zijn hand om die van Winter. Hij keek op naar Jesse. "Het gaat wel. En met jou?" vroeg hij. Hij liet Winter's hand los en stond op toen de zuster op hem af kwam. Hij tilde zijn shirt op om haar naar zijn ribbenkast te laten kijken waar al beginnende blauwe plekken op zaten.

Winter keek naar Jesse en knikte en ze wachtte zijn antwoord naar Nathan af. Vervolgens keek ze naar Nathan en de zuster en ze beet op haar lip. Dat zag er ook niet gezond uit. Ze zuchtte stilletjes, ze kon nog steeds niet helemaal bevatten wat er zojuist allemaal was gebeurt. Het was gewoon te erg.

Nathan klemde zijn kiezen op elkaar en maakte een geluidje van pijn toen de zuster met een zwiep van haar toverstok zijn gebroken rib recht zette, maar de drukkende pijn die hij zijn borstkas had gevoeld werd minder totdat het helemaal weg was. Het enige wat hij eraan overhield waren waren blauwen plekken. Hij liet zijn shirt zakken en draaide zich om naar Winter. "Misschien moet je gaan slapen," stelde hij voor.

Winter keek Nathan aan. Ze had helemaal geen zin om te gaan slapen na wat er gebeurt was. Maar ze wist dat ze zichzelf alleen maar voor de gek hield. Haar hoofd was zwaar en haar lijf vermoeid. Ze knikte en ze ging op het bed zitten. "Ik denk dat jij ook wat slaap kan gebruiken." zei ze toen.

Nathan knikte. "Ik ga straks wel slapen," zei hij en ging in een stoel zitten bij het raam. Hij keek de ziekenzaal rond.

"Oke" zei Winter zacht en ze ging onder de dekens liggen en keek nog even naar hem. Maar al vrij snel vielen haar ogen dicht. Ze was moeier geweest dan ze had verwacht.

jesse glimlachte waterig, ik kan onderhand wel wat hebben ik maak me meer zorgen over jullie. zegt hij eerlijk en hij ging naast nathan op een stoel zitten en hij keek naar winter die ging slapen en dan naar arianna en hij slikte de brok in zijn keel weg. dan zag hij de zuster aan komen en ze wilde hem na kijken en hij schudde zijn hoofd, geef me maar een drankje dat is goed genoeg...ik heb niet veel te voorduren gehad. zegt hij simpel maar toch wat rebels en de zuster keek hem boos aan maar ze wilde nu niet nog meer trabbelant maken dan hun al hadden gehad en ze liep weg en kwam terug met een drankje en zette het neer. jesse keek nathan aan. ga maar slapen ik blijf toch wakker zegt hij dan tegen hem

Winter krulde zich in haar slaap klein op onder de dekens.

jesse leunde onderuit in zijn stoel en pakte het dronkje en nam er een flinke slok van en hij keek naar winter. hij vond het zo erg tot dit gebeurt was. waarom had dit moeten gebeuren,

Nathan knikte langzaam. Hij zat wat onderuit gezakt in de stoel en langzaam vielen zijn ogen dicht.

jesse keek naar nathan en zag hoe die ook langzaam in slaap viel en nu hij wist tot niemand keek legde hij een hand op zijn keel die wat blauw was en hij liet zijn tranen langzaam lopen, dat had niet veel gescheeldt

Winter was slechts in diepe slaap.

paar uur later.

jesse staarde enkel voor zich uit en bij een geluidje keek hij meteen op, hij vertrouwde het niet de schouwers geloofde niet tot het zijn vader was geweest en daar baalde hij inorm van en hij zuchte weer diep

Een schouwer liep de ziekenzaal in en keek rond. Zijn blik viel op Jesse en hij liep naar hem toe. "Jij bent Jesse toch?" vroeg hij.
Nathan werd wakker toen hij een stem hoorde. Slaperig keek hij op.

Jesse werd wakker uit zijn gedachten stroom toen hij een deur hoorde open gaan en hij keek op en zag een schouwer aan komen lopen en die stopte bij hem, jah ik ben jesse, hoezo. vraagt hij en hij keek even naar nathan toen hij hoorde tot die wakker werd.

denahi kwam ook de ziekenzaal in lopen met een triomvolle glimlach op zijn gezicht.

De schouwer keek over zijn schouder naar Denahi en dan weer terug naar Jesse. "We hebben wat vragen voor je," zei hij.
Nathan keek van Jesse naar de schouwer. "Waarom?" vroeg hij fronsend.

waarom moest ie ook alweer naar azkaban, voor de moord op zijn moeder?

jah
------
denahi bleef ruistig mar op ruime afstand van de rest staan
jesse bleef denahi eerst even aan kijken maar dan kijkt hij de schouwer aan, en hij had al een vermoude wat ging komen. vraag maar wat u wilt vragen. zegt hij dan en hij was al gaan recht staan want toen nathan zij waarom wist hij zelf het wel al.