De tussenbrug

Winter stond op de brug en staarde voor zich uit naar het berggebeid wat om Zweinstein heen lag. Ze glimlachte en genoot van het prachtige uitzicht. De wind liet haar rode lokken speels bewegen. Af en toe waaide het in haar gezicht zodat ze met haar vingers de lok weer achter haar oren deed.

Gabe liep rustig de brug op, hij voelde hoe de wind zijn haren door de war maakte, maar hij vond het niet erg. Hij keek om zich heen en stak zijn handen in zijn zakken terwijl hij een beetje over de brug slenterde.

Winter hees zichzelf een beetje op zodat ze op de rand van de brug kon zitten. Ze ging natuurlijk wel zitten naast een paal zodat ze zich nog enigzins kon vasthouden. Niemand moest haar nu laten schrikken want dan zou het vermoedelijk mis gaan. Maar waarschijnlijk was er niemand zo stom om dat te doen en ze had ook geen aardsvijanden op zweinstein rondlopen.

Gabe zag verderop een meisje op de brug zitten, hij fronste, dat was natuurlijk vet gevaarlijk. Hij wist niet goed of hij langs moest lopen, straks schrok ze.. en als ze zou vallen..

Winter hoorde voetstappen en ze keek op. Ze zag dat er iemand aan kwam lopen. Ze glimlachte even en keek weer voor zich uit. Nu ze wist dat er iemand aan kwam zou ze ook wel niet schrikken.

Gabe glimlachte en liep gewoon door nu hij wist dat ze hem had gezien. 'He, waarom zit je daar?' vroeg hij nieuwsgierig.

Winter draaide zich naar hem toe. "Ik vraag jou toch ook niet waarom je daar loopt?" vroeg ze glimlachend. "Ik zit hier om te kijken naar het uitzicht. Dus maak je maar geen zorgen, ik was niet van plan eraf te springen."

Gabe grinnikte. 'Ik vroeg het niet omdat ik bezorgd was, maar omdat ik nieuwsgierig was. Niet veel mensen gaan bovenop de reling van de brug zitten.' zei hij. Hij keek uit over het uitzicht. 'Het is inderdaad mooi.'

Winter glimlachte knikte. "Ik kan hier wel uren zo zitten." zei ze en ze bekeek hem. "Ik heb jou nog nooit echt gesproken. Hoe heet je?" vroeg ze terwijl ze hem in zich op nam.

Gabe scheurde zijn blik los van het uitzicht en keek Winter aan. "Gaberial.' zei hij. "Maar iedereen noemt me Gabe.' hij glimlachte. 'En hoe heet jij?' Hij was haar wel eens opgevallen, ze zat in griffoendor. Nou waren er niet veel mensen met rood haar, en zij ging om met een meisje die ook rood haar was. Hij had ze wel eens zien lopen.

Winter glimlachte. "Ik heet Winter." beantwoorde ze zijn vraag. "Leuk je te ontmoeten Gabe. Mag ik misschien vragen wat jou hier brengt vandaag? Was je gewoon aan het wandelen of ging je ergens heen?" Ze was nieuwsgierig, zoals altijd.

Gabe kreeg een kleine grijns op zijn gezicht, een nieuwsgierig meisje blijkbaar. 'Ik was gewoon aan het wandelen.' zei hij lachend. 'Het was eindelijk droog, dus het gevaar om van de brug afgeblazen te worden was ook meteen een stuk kleiner.'

Winter moest even lachen om zijn opmerking. "Inderdaad." zei ze grijnzend. "We moeten ervan genieten op de momenten dat het kan, vind je niet?"

'Ja precies' zei Gabe. Hij leunde met zijn armen op de reling van de brug naast haar. 'Kijk zie je, de zon breekt door!' hij wees naar een paar wolken. Het zou ook eens tijd worden, het was al dagen koud en vies weer.

Winter volgde zijn vinger en toen ze de zon zag glimlachte ze. Het voelde meteen een beetje warmer aan. "Heerlijk" zei ze tevreden. "Vooral in die kou kan ik de zon waarderen." ze grijnsde breed.

Gabe lachte. 'Dat is redelijk logisch ja.' hij grijnsde. 'Al kan ik de zon altijd wel waarderen.' zei hij. Hij dacht even na. 'Alhoewel, ik heb liever te koud dan te warm..' zei hij toen.

Winter keek heb geïntereseerd aan. "Ojaa?" vroeg ze nieuwsgierig. "Waarom?"

Gabe lachte naar haar. 'Als het erg koud is kan je nog 100 lagen kleding aandoen, naar binnen gaan, vuur aanzetten.. Als het warm is kan je je wel uitkleden en in het water gaan zitten, maar meer ook niet.' zei hij.

Winter dacht na over zijn beredenering en grijnsde. "Daar heb je een punt, maar ik vind het soms wel lekker om bij het water te kunnen zitten, de zon op mijn huid te voelen branden. Het is zo ontspannend. Maar ik heb ook geen problemen met de kou hoor." zei ze.

Gabe lachte. 'Op dat soort momenten heb ik ook liever warmte hoor.. maar ik bedoelde te warm of té koud..'

"Jaa dat snap ik." zei Winter glimlachend. "Maar dat doet er niet toe. Van mij mag het gewoon normaal weer zijn, vooral niet te extreem"

Gabe glimlachte. 'Ok' zei hij, en hij keek weer naar het uitzicht.

Winter keek ook weer voor zich uit. Raakte in gedachten verzonken, ze hoopte dat alles goed zou uitpakken voor haar. Waarschijnlijk kon ze in de zomer beter bij iemand anders logeren. Ze vertrouwde de zaken thuis niet meer zo. Ze had gezien hoe Denahi naar haar keek. Ze moest er maar voor zorgen dat ze niet alleen met hem was.

Gabe keek even naar Winter, ze keek erg bedenkelijk, ongerust. "gaat het wel?'