De tussenbrug

Stella bedacht zich op eens dat hij in Ravenclauw zat en trok even haar wenkbrauw op. Ze was aan het twijfelen of ze uit zou vallen naar hem toe of niet. Ze had wel de behoefte om zo iets te doen.

Darren streek met zijn hand door zijn halflange haar, totaal in gedachten verzonken. Hij had niet door dat er iemand naar hem keek.


--
Hoezo?

Wat hoezo?
--
Stella zuchtte even en keek nog even verder rond. Het was leuker om tegen een zwadderaar te keer te gaan maar die bevinden zich nooit lang hier, dit is geen plek voor ze om rond te hangen.

Hoezo wil ze uitvallen.?
--

Darren keek wat om zich heen en zag toen dat Stella naar hem keek. "Is er wat?" wilde hij weten.

Soms heb je daar behoefte in.
--

Stella schudde haar hoofd. Er was in elk geval niets wat hem of iemand anders iets aanging.

Darren haalde zijn schouders op en draaide zich weer terug naar zijn vorige positie. Hij zou het wel verkeerd gezien hebben ofzo.

Het was eigenlijk vreemd dat ze iedereen wel mocht behalve andere zwadderaars, haar ouders hadden dan ook beide in griffondor gezeten en eigenlijk groeide ze steeds meer uit haar afdeling. Ze keek nog heel even Darren aan en zuchtte even.

Darren keek vanuit zijn ooghoeken naar het meisje van Zwadderich, ze leek niet erg gelukkig. "Gaat het wel goed met jou?" vroeg hij toen voorzichtig

Stella wou net zeggen dat het hem helemaal niets aanging maar ze besefte dat ze niet zo gek veel redenen had om zo te reageren op hem. Hij bedoelde het goed, nam ze aan. "Oh, ja hoor." zei ze niet volledig overtuigend.

Darren bekeek haar onderzoekend. "Zeker weten?" vroeg hij. "Niet dat het me iets aangaat hoor.."

Stella glimlachte even. "Het gaat je inderdaad niet zoveel aan maar ja, ik weet het zeker." Dus niet.

Darren knikte naar haar. "Dus, mag ik vragen wat je hier brengt vandaag?" vroeg hij nieuwsgierig.

Stella glimlachte, hij was wel oké. "Het is niets bijzobders hoor. Gewoon even uit de benauwdheid van de leerlingenkamer." En waarom vertelde ze dit?

Darren glimlachte naar haar. "Ik ken het gevoel." zei hij kalm. Hij werd soms ook gek van de drukte daarbinnen. Hij was veel liever buiten.

Stella glimlachte ook even kort en knikte toen. Dat was een meevaller. Bleek ze tenminste nog redelijk normaal te zijn. Niet dat ze normaal was.

Darren glimlachte ook. "Je lijkt me zo anders dan de andere mensen van je afdeling." merkte hij toen op.

"Ben ik ook. Volgens mij." Misschien dat ik daarom zo anders leek. "De rest is veel gemener." ik zuchtte even en dacht aan een paar zwadderaars.

"Maar als je niet gemeen bent.. en dat wel vind van de anderen... voel je jezelf dan wel thuis?" vroeg Darren

"Oh. Ik kan wel gemeen zijn hoor of agresief. Maar inderdaad. Dat is een goede vraag." Natuurlijk weet ik het antwoord al.

"En wat is het antwoord op die vraag?" vroeg Darren langzaam en hij keek haar doordringend aan.

"Wat denk je zelf?" ik kijk even weg.

Darren keek naar haar en legde toen voorzichtig zijn hand op haar schouder. "Ik denk dat je niet gelukkig bent." zei hij toen.

Stella zuchtte even maar sloeg zijn hand niet weg. Ze knikte haast onmerkbaar als teken dat hij het goed had

"In welke afdeling zou je dan willen zitten?" vroeg Darren zacht

"Geen idee. Ik pas nergens echt bij." Ik denk even na. Maar dit antwoord klopt echt.