De tussenbrug

Winter keek naar hem. "Misschien. Ik denk dat er niet veel zijn die echt bij me passen. Het maakt niet zoveel uit.." zei ze toen.

"Kom op Winter, je bent een leuke meid. Ik weet zeker dat er zat jongens zijn die geïnteresseerd in je zijn," zei Nathan verbaasd. "Ik neem aan dat je niet van plan bent om eeuwig alleen te blijven?"

Winter keek hem aan. "Ik ben van plan alleen te blijven zolang mijn leven een gevaarlijk spel is. Ik ben echt niet van plan verliefd te worden en vervolgens die arme jongen mee te slepen in die ellende." zei ze en ze keek hem aan. "Dat zou gewoon egoistisch zijn."

"Zoals ik al eerder zei, verliefd worden is geen keuze Winter," zei Nathan rustig. "Bovendien, misschien wil die jongen het wel," voegde hij er schouderophalend aan toe. Hij kwam overeind en begon terug te lopen richting het kasteel.

"Wie zou er in vredesnaam vrijwillig in zo'n rotsituatie terecht willen komen? Niemand zit er echt op te wachten." riep Winter hem wanhopig na. Hij snapte het echt niet, dat was duidelijk. Niemand met een goed leven zou dat overhoop willen gooien.. Niemand met gezond verstand.

Nathan stond stil en draaide zich om. Hij zuchtte diep. "Snap je het dan niet winter? Dat is wat mensen doen als ze van iemand houden! Dan maak je offers. Dat is waarom wij je helpen! Omdat we je vrienden zijn en om je geven," zei hij.

"Ik snap het heel goed.. Maar dat geld ook voor mij." zei Winter en ze keek naar hem. "Wil je alsjeblieft nog even bij me blijven? Ik wil niet alleen zijn." voegde ze er zacht aan toe.

Nathan knikte. "Laten we een stukje lopen dan," stelde hij voor.

"Oke." zei Winter glimlachend en ze liep met hem mee. Ze besloot nu even haar drama uit te laten, daar hadden ze het wel genoeg over gehad. "En heb je al zin in de vakantie?" vroeg ze.

"Jahoor, en jij?" vroeg Nathan en keek Winter glimlachend aan. "Ik weet al wel wat ik ga doen."

Winter glimlachte. "ik heb er ook wel zin in. Even een weekje niks moeten. Bedoel je je date?" vroeg ze

Nathan schudde lachend zijn hoofd. "Nee ik denk niet dat ik dat ga doen. Ik ga in ieder geval wel veel zwerkballen," zei hij schaapachtig en ging met een hand door zijn haar.

Winter lachte. "Dat had ik natuurlijk kunnen weten." zei ze geamuseerd. "Ik denk dat ik ook weer ga trainen. Het seizoen begint bijna weer." ze was de jager van griffoendor

Nathan knikte. "Ik heb even geoefend met een paar van de jongens, en het ging echt barslecht," zei hij. Hij was ook een van de jagers van het team.

Winter zuchtte. Het team was afgelopen seizoen niet zo sterk geweest. "Ik denk dat we dit jaar meer met een complete groep moeten gaan trainen." zei ze. "Ik zou het echt niet overleven als we verliezen van Zwadderich."

Nathan grijnsde. "Het klinkt alsof iemand een wrok tegenover het andere team houd," zei hij plagend. 'Maar ja, je hebt helemaal gelijk. We moeten vaker met ze allen oefenen, en meer dan vorig jaar, anders falen we," zei hij.

Winter gaf Nathan een zachte duw toen hij die opmerking maakte en lachte. "Ik bedoel, aan ons licht het niet, wij zijn prima op elkaar ingespeeld." zei ze en ze rolde met haar ogen.

Nathan grinnikte en gaf Winter een duwtje terug. "Niet zo bijdehand jongedame."

"Beter bijdehand dan bijdevoet. Heb je anders zin om nu te gaan trainen?" vroeg Winter grijnzend.

Nathan's gezicht klaarde op. "Ja, waarom niet?" zei hij opgewekt.

"Nou, laten we dan maar snel onze spullen gaan halen" zei Winter glimlachend en ze begon terug te lopen naar school (verder op zwerkbalveld)

Stella liep de tussenbrug op en leunde tegen de leuning aan. Eigenlijk was ze zich een beetje aan het vervelen, ze zocht uitdaging die er momenteel niet was. Ze bekeek de mensen even die op de brug waren ook al waren dat er weinig.

Darren stond geleund tegen de reling van de brug en hij keek voor zich uit. Het weer was rustig, het uitzicht prachtig.

Stella's blik gleed na een tijdje over een jongen heen. Ze herkende hem ergens van maar ze zou echt niet weten in welke afdeling hij zat en hoe hij heette. Niet dat ze daar interesse in had, maar van de meesten wist de de afdeling nog wel.

Darren zuchtte en legde zijn armen op de reling. Hij dacht na over het monster wat was losgelaten op school. Hij piekerde er veel over, hij vreg zich af wie er in staat was zoiets toe doen.