Verboden bos

david stompelde achter arianna aan. "hey, wil je weten wat voor een kans dit is? deze wezens zie je nog zelden in het wild. stell je eens voor hoe gaaf het zou zijn als we een levende agramantula konden bestuderen tijdens verzorging van fabeldieren?!?...je weet dat we alleen maar verder het bos in gaan zo....toch?" hij zag dat de spin het opgegeven had en was verdwenen tussen de struiken....vanbinnen baalde hij zwaar en met een zuur gezicht rende hij achter arianna aan.

'Wat ben jij voor een idioot!?' vitte Arianna op hem. "een beetje spinnetjes gaan knuffelen? Midden in de nacht?? ik heb wel betere dingen te doen.' zei ze, en ze sleurde hem nog steeds mee. Ze bleef abrupt stilstaan toen ze omringt werden door meerdere spinnen. 'Nou nu heb je je zin, jij blij!?' riep ze uit.

"erm....ik heb vrolijkere momenten gehad eerlijk gezegd..." mompelde david terug...hij keek naar de tientalle spinnen. "we zouden ze kunnen verdoven....ken jij de paralitis spreuk?" hij righte zijn stok van de ene naar de andere spin.

Arianna knikte. 'Ja maar haalt dat iets uit, ze zijn gigantisch!' ze wees met haar stok op een van de spinnen. "Paralitis!' riep ze.

"paralitis" riep hij ook. maar het had geen nut...het hield de insecten well op afstand. hij keek om zich heen...toen kwam er een lichtje op "ok....als ik roep ren...ren dan voor je leven....begrepen?" hij wees met zijn stok op een boom midden tussen de spinnen.

'Waarheen!?' riep Arianna, ze leken wel overal vandaan te komen, en ze stuurde lamstralen af. 'Vieze rotbeesten!'

hij rolde met zijn ogen....deze grifoendor had totaal geen respect voor natuurlijke zeldzaamheden..."je zal wel zien waarheen" riep hij. hij zwaaide met zijn stok "bombarda maxima!!!". met een oorverdovend kabaal explodeerde de boom en door het geweld vlogen de spinnen erom heen alle kanten op. door de knal en de rook raakten de andere spinnen in de war en begonnen weg te rennen. "REN" riep hij en hij sprintte naar het gat dat hij in de spinnen muur van spinnen had geslagen.

Arianna schrok ontiegelijk, zat die gek het bos nou op te blazen? 'Ik zie niks!' schreeuwde Arianna en ze keek om zich heen, ren? waarheen dan? Toen uiteindelijk zag ze het gat en ze rende er naar toe, achtervolgd door een paar spinnen die hun avondeten voorbij zagen rennen.

hij hoorde hoe de bom kraakend om viel en met een doffe dreun op de grond terecht kwam. hij sloeg zichzelf tegen het hoofd. " verdommen....die boom had wel honderden jaren oud kunnen zijn...ik en mijn stomme ideeën..." hij zag arianna de rook pluim uit komen, gevolgd door een paar spinnen.

Arianna kon niet geloven dat nu er zoveel mensen in het bos waren niemand hen kennelijk hoorde en dat ze nu zat opgescheept met een of andere natuurlover die iets tegen zijn eigen principes in had gedaan. Ze draaide zich om naar de spinnen en vuurde een lamstraal af.

ook david vuurde lamstralen af op de spinnen. toen de laatste spin was afgedropen ging hij hijgend tegen een boom zitten...voor zijn voeten langs liep het spoor van kleine spinnetjes, maar hij kon de energie om het te volgen niet meer opbrengen..."pfff....ik denk dat we beter terug kunnen gaan...straks word het dag en dan missen ze ons."

"Ja dag' zei Arianna. Ze was met een reden naar het bos gekomen, bovendien wist ze niet eens wáár ze was. Ze moest weten dat Winter en Nathan in orde waren, aangezien ze zelf nog maar net aan de spinnen was ontsnapt. Ze hoorde nog meer geritsel in de verte en slikte. "Wat voor wezens wonen hier eigenlijk?'

"klopgeesten, goblins, aardmannetjes, piksies....eigenlijk teveel om op te noemen..." toen drong door wat ze eerst zei. "wacht...warom gaan we niet terug?"

'Aha' mompelde Arianna. 'Jij gaat wel terug.' zei ze toen.

"ik kan toch zeker een meisje niet alleen in het bos laten rondlopen?" hij probeerde dapper te klinken. hij keek om zich heen. "daarbij weet ik niet waar ik dan heen zou moeten. er is vast wel iets waar ik mee kan helpen? je kunt blijkbaar wel iemand gebruiken die het bos kent." hij grijnsde.

Een geel/gouden labrador kwam uit de bossen gesprongen. Als ware gedaante was het Camiël niet gelukt hun te volgen en te vinden. Maar als hond wel. En dan was het hem ook nog eens gelukt om een volwassen dier te worden. Hij trok zachtjes maar dringend aan het gewaad van Arianne en daarna die van David. Ze moesten hier weg en snel.

Silver hoorde van alles in het bos. Ze keek Nathan aan. 'Je gaat me niet zeggen dat je zo kinderachtig bent geweest en je vriendjes erbij hebt geroepen he?' ze rolde met haar ogen. De spinnen was ze aan gewend en negeerde nu. 'En ja ik negeer je volkomen. Waarom zou ik naar je luisteren?'

david keek vreemd op toen hij de hond zag. "wat doet een hond nu weer hier?" dehond bleef maar aan zijn gewaad trekken. "volgens mij will hij dat wij hem volgen....dat of mijn gewaad lijkt op een hondenspeeltje."

Nathan schudde zijn hoofd. "Nee, maar het zou me niet verbazen als ze me toch gevolgd zijn," zei hij. Zijn ogen werden plotseling groot en hij staarde naar iets achter Silver. "Geen onverwachtse bewegingen maken.. Er staat een grote spin achter je."

Arianna keek naar de hond. "Zeg, ben jij niet een beetje misplaatst in dit grote bos?' rvoeg ze, ze trok haar gewaad los en liep verder zonder verder nog te reageren op David's opmerking. Ze moest óf de uitgang hier vinden óf haar vrienden.

"he wacht!! weet je eigenlijk wel waar je heen gaat?" david trok zich ook los en holde achter arianna aan.

"Nee, en laat je me nu met rust?' zei Arianna terwijl ze stevig doorstapte.

"in dit soort situaties is het beter om bij elkaar te blijven...twee paar ogen zien meer dan een." david haalde zijn staf weer tevoorschijn en righte op zijn ogen. "supersensory" mompelde hij, en tuurde door het donker.

Arianna ergerde zich kapot aan die jongen die alles dacht te weten, ze negeerde hem en liep door. Ze kreeg een onheilspellend gevoel en werd steeds onrustiger.

De hond rende achter Arianne aan en duwde haar de andere kant op. Hij wist de uitgang. Camiël wist hoe je hier weg kon komen maar hoe kon hij dat Arianne duidelijk maken zonder dat ze erachter kwam dat hij het was? Hij keek haar met grote ogen aan. Alsjeblieft vertrouw me dacht hij. Hij wilde haar alleen maar in veiligheid brengen.