Verboden bos

david lachte "dat is precies wat ik bedoelde. je voelt mij in je neus prikken dus je hebt geen gif in je....spinnen gif doelt op het verlammen van de prooi. en wat een liteken betreft..." hij keek nog eens naar de huid op camiels neus. "ik zie het niet goed in dit licht...maar volgens mij waren we op tijd met het genezen van de wond." hij stond weer op en keek rond. "waar is dat heethoofd heen?"

Camiël liet zich met een ergerlijke zucht achterover vallen. 'Ik geef het op. Echt waar. Ze wil volgens mij niet gered worden.'

Arianna stond maar een paar meter verder, alleen uit het licht maar wel in de buurt. 'Dankjewel.' zei ze met een ijzige stem.

Winter keek hem met grote bruine kattenogen aan. Hoe wist hij nou weer wie ze was? Toch maakte ze met haar kopje een knikkende beweging.

david schrok van arianna die ineens wat zei en draaide om. "merlijns baard....ok goed, zullen we nu terug naar het kasteel...volgens mij word het zo licht..."

Camiël keek op naar Arianne. 'Geef toe je was behoorlijk koppig aan het doen.' Hij lachte.

"Goed wat jullie wllen!' snauwde ze. Ze was naar het bos gegaan om Winter en Nathan te volgen, geen van beide had ze gezien en in plaats daarvan zat ze met deze jongens opgescheept, ze werd gek. Toen keek ze naar Camiel en zuchtte. 'Ja ok, sorry' zei ze zacht.

Nathan glimlachte. "Nou kom," zei hij en begon te lopen richting het kasteel.

toen david righting het kasteel draaide zag hij hoed donker het was. "ok..." hij wees weer met zijn stok op zijn ogen. "supersensory"...hij kon nu alles duidelijk zien....maar een eindje verderop zag hij een gedaante lopen. "he....wie is dat daar?"

Winter ging op een drafje achter hem aan richting het kasteel. Ze was een slechte faunaat dat hij haar zo makkelijk herkende. Als ze binnen was moest ze maar opnieuw gaan proberen terug te veranderen. Voor een slim meisje was dit niet een erg slimme zet geweest.

Arianna probeerde goed te kijken. 'Zie je iemand?' vroeg ze. 'Misschien is het Winter of Nathan!' zei ze hoopvol.

hij tuurde door het duister. "het is wel een griffoendor....en....volgens mij een kat..."

'Ja!' riep ze, en ze sleurde David, die kon immers goed zien, mee richting Nathan en Winter. 'nate..?' vroeg ze. Misshien ook geen slimme zet maar ze kon niet echt nadenken.

Nathan keek naar Winter. "Waarom verander je niet gewoon terug?" vroeg hij fronsend. Hij keek om toen hij iemand zijn naam hoorde zeggen. "Wie is daar?" riep hij en richtte zijn toverstok op de onbekende personen.

Arianna zag opeens een lichtje in haar ogen schijnen en ze kneep ze half dicht. '"Ik.. wij... nouja ik en hij. apart. Ik weet niet wie het is eigenlijk.'

Winter keek hem treurig aan en hoorde toen de stem van Arianna. Ze stopte en draaide zich ook om. In de verte zag ze haar aan komen samen met nog iemand.

david struikelde bijna toen hij werd meegesleurd door arianna. "ho rustig...." zei hij. "david...david greenstone is de naam."

Nathan liet zijn staf wat zakken en zuchtte diep. "Waarom is iedereen in godsnaam in het verboden bos?!" bracht hij kwaad uit.

Camiël bleef op de grond liggen. Hij had geen energie meer over. 'Ja, leuk! Laat mij maar weer alleen...' mopperde hij,

david raakte los en trok zijn gewaad recht. "iemand moest haar toch van een horde spinnen redden...op slinkse wijze moet ik er bij zeggen."

"En wat deed je hier voordat je Arianna tegenkwam? Het verboden bos heet niet voor niets verboden, al ga ik er van uit dat je dat weet, of niet slimmerik?" zei Nathan spottend.

Arianna keek om zich heen. 'Waar is die hond, die jongen?' vroeg ze, toen keek ze naar Nathan. "Ik wisto ok niet dat half zweinstein heir rond zou lopen! Maar Winter sneekte weg en ik ging echt niet in mijn eentje doodleuk wachten of jullie nog heelhuids terug zouden komen.'

Winter kon niet anders dan het gesprek volgen. Wat irritant was want ze wilde praten. Maar ze moest toegeven, het was een wonder dat iedereen nog in leven was.

"err....ik uh...was geinterreseerd in het vreemde gedrag van de spinnen....en ben ze gevolgd...in de hoop een acromanutla tegen te komen...we zijn er een paar honderd tegen gekomen eigenlijk....." david keek naar zijn voeten. eigenlijk had hij best stom gehandeld....en nog een boom opgeblazen ook..

"Nou dat was dan knap stom van je," zei Nathan tegen David. Hij zuchtte weer, hij verbaasde zich soms om de domheid van zijn vrienden. "Nou bedankt, al had ik het best in mijn eentje gered. Bijna dan," zei hij tegen Arianna en wierp een blik richting Winter. Hij liep weer verder.