Verboden bos

Winter tuurde naar de spinnetjes en voelde opeens een onuitstaanbaarde drang om deze te gaan vangen.Ze had niet verwacht last te krijgen van een katten instinct en ze moest haar uiterste best doen om niet gewoon achter de beestjes aan te rennen.

Hahhaa Hell yeah! Anniek is niet bang voor spinnen.


Jachtopziener keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Silver. 'Ik neem aan dat je niet bang bent voor kleine spinnetjes?' vroeg hij met een lichte grijns. "Kom hoe langer we wachten hoe sneller we moeten lopen om ze weer in te halen.'

Nathan keek om naar Silver met een grijns op zijn gezicht. Stilletjes ging hij naast haar staan en leunde voorover. "Maak je niet druk, ik bescherm je wel," fluisterde hij in haar oor, de spottende toon nauwlijks opmerkbaar. Hij begon zonder verder nog iets te zeggen te lopen achter de spinnetjes aan.

hahaha

Silver haalde uit met haar elleboog naar Nathan zijn maag toen hij achter haar stond. 'Ach donder toch op Nathan.' siste ze waarna ze ook achter de kleine spinnetjes aan begon te lopen. Deze vond ze niet eng maar de grote versie waar ze over gehoord had wel. Die wilde ze liever niet tegen komen in deze bossen.

Jachtopziener liep achter de spinnen aan, een tijdje liepen ze rechtdoor.

Arianna keek naar de grond omdat ze niet op de spinnen wou staan, vervolgens liep ze tegen een boom aan. 'He verdomme!' mompelde ze.

Nathan grinnikte. "Doe je altijd zo tegen jongens? Dat vriendje van je zal zijn handen wel vol aan je hebben. Oh wacht, dat was ik vergeten, hij is je vriendje niet, hij gebruikt je natuurlijk alleen maar," zei hij vals. Hij keek om toen hij een meisjesstem dacht te horen, maar zag niks.

Jachtopziener had niks door, kennelijk was hij doof.

Arianna keek om zich heen, nog meer spinnen. Ze keek nerveus en liep door, struikelde bijna en werd nu echt steeds kwader. Rot bos. Omdat ze niet terug wou richting Denahi liep ze maar achter de spinnen aan.

Silver keek Nathan uitdagend aan. 'Alleen maar jongens die ik niet mag dus beschouw het als een compliment.' Ze keek hem liefjes aan. 'Dit is nog maar een opwarming.' zei ze rustig waarna ze rustig door liep en haar uiterste best deed niet op de kleine rot spinnetjes te stappen.

"Weet ik, ik ben ook nog maar hoor," zei Nathan liefjes. Hij had heel erg de neiging om een spinnetje op te pakken en in Silver's nek te liggen, maar besloot dat hij dat beter maar niet kon doen.

Arianna werd onrustig, ze had nog steeds niemand gezien en het was nu bijna echt pikdonker. Ze wist niet of het slim was om haar licht aan te doen met haar stok.

Jachtopziener kon toveren en trok zijn stok. 'Lumos.' mompelde hij en hij liep verder. 'Ik denk dat we er bijna zijn.' zei hij, terwijl hij niks van Silver en Nathan had gemerkt.

Winter volgde de twee tussen de struiken door. Ze kon haarscherp alles verstaan wat er gezegd werd.

Silver rolde met haar ogen en ging naast de jachtopziener lopen. 'Hoelang nog want het worden er steeds meer...' Silver keek wat schuchter om zich heen. 'En ik haat die kleine rot beestjes.' mompelde ze erachteraan.

Nathan stond stil en wees naar de grond. "Ze spliten.." zei hij en keek naar de groep spinnetjes die ieder een andere kant op gingen.

Jachtopziener keek naar Silver. 'We komen er vanzelf.' zei hij. Toen keek hij naar Nathan. "Dan splitsen wij ook. Jullie gaan daar heen.' hij wees. 'En als je iets ziet kan je rode vonken sturen.. anders zie ik jullie hier weer."

Arianna deed toch maar haar stok aan. 'Lumos' fluisterde ze, en ze stopte haar mantel half over het licht heen, zodat het heel zwak was, en hopelijk verder niet te zien. Ze hoorde verder niemand praten en maakte zich zorgen om haar vrienden.

Silver keek naar Nathan. 'Ooh nee echt niet. No way! Geen denken aan!' Ze schudde haar hoofd. 'Nee, nee, nee en nog eens nee.' Haar ogen vernauwde zich. Hij mocht dan nu het voordeel hebben dat zij bang was voor spinnen maar ze wist zeker dat hij een stuk banger was voor haar huisdiertje in de rioleringen van de school.

Nathan keek Silver onschuldig aan. "Oke, we redden ons wel, we zien u zo wel weer," zei hij vriendelijk tegen de jachtopziener en trok Silver aan haar arm mee. Zodra ze buiten het zicht van de jachtopziener waren liet hij haar arm los. "Begin je al spijt te krijgen?"

Arianna liep verder, de spinnen gingen sneller lopen en zij dus ook.

'Pas maar op jongen. Als je me wat aandoet zul jij de eerste zijn die sterft.' siste ze kwaad. Dan begon ze rustig door te lopen. Ze volgde de spillen en bedacht zich dat de spinnen simpelweg vlindertjes waren ofzoiets. Ze kreeg Nathan nog wel. Hij mocht haar nu dan ook zo veel sarren als hij wilde. Hij ging boeten. Echt waar.

Winter sloop achter ze aan.Ze was bezorgd om de opmerkingen van Silver. Ze vond dat ze verdacht, ze kon alles koppelen met die slang die los was. Het moest Silver wel zijn.

Nathan haalde zijn schouders op. "Je dreigementen hebben geen invloed op me. Ik kan je ook gewoon hier achterlaten, weet je," opperde hij. "Of ik voer je aan de koningin van het nest.."

Arianna lette niet op en viel van een heuveltje, ze gilde, zacht, en koprolde over de grond over die vieze spinnetjes heen. "oh baah' riep ze uit.

Camiël was eigenlijk opzoek naar de kat maar toen hij een meisjes stem in de buurt hoorde rende hij erop af. Hij hielp haar overeind en legde zijn hand voor haar mond waarna hij het meisje, Arianne, achter een boom trok. Hij keek haar aan. 'Ben je je doodvonnis aan het tekenen ofzo?'

Silver keek Nathan aan. 'Zou ik maar wel zijn als ik jou was.' siste ze vel. Ze keek op toen ze iemand hoorde mopperen en trok haar stok maar toen ze niemand zag liep ze door. 'Ja ik denk niet dat die daar vorlijk van word. Ik ben nogal taai.' zei ze emotieloos.

Arianna's ogen werden enorm groot en keek naar de jongen achter zich, niet wetend wat te doen. Goed of slecht?