Verboden bos

"Geef het gewoon toe, je bent bang voor spinnen," verzuchtte Nathan geirriteerd. Hij had geen zin meer om spelletjes te spelen en Silver's irritante gedrag kwam hem de neus uit.

vast niet erg als ik er ook bij kom

david liep tuurend naar de grond over de grote trappen, weg van de school. hij had spinnen nog nooit zo vreemd zien gedragen....niet heel vreemd met die slang in de school....daar waren spinnen bang voor. hij wist heel goed dat hij hiermee in de problemen kon komen maar hij zag dit als een unieke kans om een agramantula te vinden, een wezen dat hem uiterst interreseerde en waarvan hij verhalen had gehoord dat er wel eens een paar in het bos konden bevinden. hij liep op een rustig tempo langs de spinnen...righting het bos...

'Rustig maar.' Camiël keek Arianne aan. 'Ik stalk je niet, ik achtervolg je niet. Was toevallig in het bos bezig en hoorde je schreeuwen.' Hij haalde een paar takjes uit Arianne haar haar. 'Gillen op dit tijdstip is niet slim. Er gebeuren erge dingen in het kasteel.' Hij bekeek haar nieuwsgierig. 'Ik vraag me af. Wat doe je op dit tijdstip hier met een waarschuwing gelost door het schoolbestuur?'

'Ik wou ook niet gillen.' zei Arianna een beetje gepikeerd, ze praatte nu was dat niet even gevaarlijk? 'Ik viel gewoon.' ze keek naar de grond. 'En ik..' maar daar had ze geen smoesje voor. 'Ik volg de spinnen.' zei ze toen.

hij liep zo geconcentreerd naar de spinnen te staren dat hij bijna tegen een boom op botste....hij bevond zich al ver in het bos...dat baarde hem zorgen...hij schudde zijn hoofd en liep verder...nu geen weg meer terug...

Winter had Arianna wel degelijk horen gillen en was terug gegaan. Ze had natuurlijk kunnen weten dat Arianna haar zou willen volgen, ze ging daar echt niet alleen wachten. Toen ze zag dat ze veilig was en er iemand bij haar was rende ze door de struiken terug naar Nathan en Silver. Ze werd een beetje moe van de katten gedaante maar ze kon niet zomaar terug in een mens veranderen, ze moest sterk blijven en wilskracht hebben.

Silver keek Nathan aan. 'Oke jij wint. Dat wil niet zeggen dat je alles van me gewonnen hebt ja?' Silver rolde met haar ogen. Ze had lumos gemompeld toen ze haar staf had getrokken om de weg wat te belichten en de spinnen duidelijker te kunnen zien in het donker.

Camiël knikte. Hij legde zijn vinger tegen zijn lippen en begon wat zachter te praten. 'Die spinnen vluchten voor dat ding daar in de school. Dat zegt genoeg. Je hoeft de spinnen niet te volgen. Die maken je niet wijzer, als je gewoon de bibliotheek door spit weet je het uiteindelijk ook nog. Dat is ten eerste veiliger en ten 2de weet je zeker dat je niet in de problemen komt.'

Arianna keek hem aan. "Wat kan het jou schelen of ik gevaar loop?' vroeg ze. 'En als ik hier niet mag zijn, wat doe jij hier dan??'

Nathan haalde zijn schouders op. "Ik zeg niks," mompelde hij. "Ik snap sowieso niet wat jouw probleem met me is. Je haakte me al vanaf het begin ookal ben ik een volbloed tovenaar," zei hij fronsend. Hij probeerde te vissen naar informatie op een zo onopvallende manier.

hij was al een tijdje aan het lopen, toen hij stemmen hoorde....hij herkende een van de twee...een jongen van zijn afdeling. volgden zij de spinnen ook? " hey wat doen jullie nu weer hier?"

Arianna rolde met haar ogen, het leek wel alsof de hele school in het bos liep. Toch kon ze Nathan niet vinden. 'Wij volgen de spinnen.. Of ik in elk geval.' zei ze een beetje kortaf en ze liep verder. Ze wist dat ze hier niet moest zijn, ze moest nergens zijn behalve in de leerlingenkamer want ze was een 'modderbloedje.' het kon haar niks schelen. Het ging haar om haar vrienden. Ze liep door en keek om zich heen, hoorde ze nou stemmen? Ze vergat haar licht te verbergen en dat was nu duidelijk zichtbaar.

Silver stopte op een gegeven moment. 'Ik zie ze niet meer.' zei ze zacht.

'Ik had zo mijn reden en en niet: ik volg de spinnetjes.' zei Camiël eerlijk. 'Wat mij zorgen baard is dat onschuldige dreuzelkinderen aangevallen worden of versteend raken of sterven. En ik weet dat je van dreuzelouders bent.' Hij keek op toen hij iemand hoorde praten. 'David zachtjes.' zei hij waarschuwend. Hij keek Arianne aan. 'Klopt het dat jullie die griet van Zwadderig beschuldigen?' Hij trok haar terug toen ze verder liep. 'Je hebt echt een doodwens hier' mompelde hij geïrriteerd.

Arianna fronste. 'Hoe weet jij dat nou weer?' vroeg ze fluisterend, geirriteerd. 'En nee, ik wil gewoon mijn vrienden vinden! Want die lopen hier ook ergens rond!' siste ze.

david keek verbaast...."wie beschuldigen jullie waarvan en wie will er dood? en wie zit er allemaal nog meer in het bos?" hij liep achter hen aan.

Nthan keek Silver fronsend aan. "Waarom heb ik het gevoel alsof je niet eens naar me luisterd?" vroeg hij geërgerd. Hij stond stil en keek rond. "Je hebt gelijk, misschien zijn we bij het nest," mompelde hij vervolgens en liep behoedzaam verder. Hij keek rond.

Sanne gaat slapen. totmorgen!

Winter hoorde duidelijk dat er meerdere mensen druk aan het praten waren. Fijn die kattenoren, dan hoor je nog eens wat. Ze kon niet geloven dat ze nu werkelijk met z´n zessen doodleuk in het verboden bos waren. Wat zocht iedereen hier in godsnaam?

welterusten!


hahaha XD

Arianna liep gepikeerd verder, al die idioten in het bos. 'Ik weet niet wie er dood wil, maar ik bied me niet aan.' zei Arianna, en ze kwam op een open plek uit. 'Ok.. en nu?' ze hoorde geritsel, en geklik. Grote spinnen?

david hoorde geklik en geritsel. vlug keek hij om zich heen. zou er echt een agrumantula in het bos wonen?...hij begon te twijfelen aan de doordachtheid van zijn plan. hij pakte zijn toverstok en righte die op zijn ogen. "supersensory" mompelde hij. ineens zag hij heel scherp en tuurde hij rond, om te kijken of er iets was.

Arianna trok haar wenkbrauwen op, had ze hier natuurlijk weer een of andere geniale leerling voor haar neus die het allemaal reuze spannend vond. 'zeg ehm, wat doe je?' fluisterde ze. Ze hoorde het geklik nu veel sterker en hield haar stok in de aanslag. Ze keek om zich heen.

david verstijfde...er ging een mixed gevoel van angst en opwinding door hem heen. " AGRAMANTULA!!!!" uit de bosjes sprong een spin ter grote van een flinke hond. "hmmm...en het is nog een jonkie ook" merkte hij calm op. hij righte zijn stok op het wezen. "nu vorzichtig zijn....dit insect word met uitsterven bedreigd..."

'Voorzichtig zijn met dat díng!?' riep Arianna uit, het kon haar niks meer schelen. David had toch al hard genoeg geschreeuwd. Ze greep die jongen bij zijn arm en sleurde hem mee. 'Wegwezen.' mompelde ze, en ze liep de enige andere richting uit, richting Nathan en Silver, en Winter.