huize rabb

Denahi knikt soals u wilt, en ik ben het met u eens dat word een hele op gaven.'zegt denahi en hij vond het niet leuk aardig tegen zijn broerdje te moeten doen, maar hij deed altijd wat zijn vader wou.

----
ik was aant denken tot het dadelijk heel erg uit de hand loopt en tot jesse bijna dood gaat aan zijn verwondingen, en tot hij daarna zeg maar doet luisteren naar zijn vader,

"Maak je maar geen zorgen Denahi, als het uit de hand loopt gaan we voor een hele strenge aanpak." zei de vader kalm. "Je mag hem naar boven halen als je wil. Dan kunnen we meteen gaan beginnen."

Denahi knikte maar hij vond het niks en stond op en liep naar de kelder deur en maakte hem open en zag jesse niet en hij ging naar binnen maar dan voelt hij een klap op zijn hoofd en alles werd zwart voor zijn ogen toen hij viel en de trap af donderde
jesse had hem een klap met de stoel gegeven zo hart hij kon, nu hij richting zijn verjaardag van 17 jaar ging werd hij rebelser en hij durfde ook meer dan eerst. en hij ging de kelder uit en had de toverstok van denahi gepakt

De vader had niks door en wachtte geduldig tot Denahi terug zou komen met Jesse.

Jesse kwam de woon kamer in en richte op zijn vader die niks vermoedend op de bank zat dit was zijn ultime kans hem te doden en van de eed af te zijn en nooit meer gedwongen te worden of geslagen en anderen gemartel dingen en hij ademde in en riep, avada kedavra. en een groene straal verlichte de kamer meet net voor de spreuk zijn vader raakte kwam zijn stief moeder er voor de moeder van denahi, nee riep ze nog en de vloek raakte haar en ze viel neer op de grond met grote weiden ogen.
-----

ben nu weg vanavond rond 8 uur of later pas weer on

De vader kwam met een ruk overeind en keek naar zijn vrouw. "Jij!" riep hij woedend uit en hij keek Jesse vernietigend aan. "Welkom bij de club, je hebt de spreuk gebruikt, je bent nu net als ons. Maar omdat je die spreuk op mijn vrouw hebt toegepast spijt het me voor je maar zal ik je moeten straffen, dat is hoe het hoort." en hij stuurde een rits akelige vervloekingen op Jesse af.

Je zag jesse aanzienlijk schrikken toen zijn stief moeder dood neer viel en helemaal toen zijn vader hem dat voor zijn voeten wierp, en hij probeerde de vervloekingen weg te kaatsen maar hij ging te langzaam en werd geraakt en kreeg toen de volle laag over zich heen met allerlij vloeken en zo nu en dan schreeuwde hij van de pijn

"Maak je geen zorgen ik zal je niet doden." zei zijn vader al was hij woedend. Tot slot na een rits van martelingen riep hij. "Rictu Sempra!" hij wist precies hoe ver hij kon gaan. Hij wist precies wat er voor nodig was om iemand te doden, en ook precies hoe je iemand net niet kon doden. Terwijl zijn zoon lag te bloeden knielde hij neer bij zijn vrouw. Het deed hem pijn, het verscheurde hem. Maar het betekende één ding. Ze gaf haar leven voor het zijne, Jesse zou sowieso geen kwaad meer kunnen doen, wat hem dus sterker maakte.

Jesse had ondertussen zijn longen uit zijn lief geschreeuwt van de pijn en lag nu zwaar hijgent op de grond. alles deed hem pijn en hij keek suff zijn vader aan, hij begon langzaam het bewust zijn teverlijzen, en hij voelde hij de grond warm werd van het bloed onder zich.
Denahi kwam nu aan gelopen er liep een straaltje bloed langs zijn hoofd en hij keek jesse minachtent aan maar dan ziet hij zijn moeder en rent er heen en knielt er bij neer, moeder...vraagt hij dan en hij kreeg tranen in zijn ogen van verdriet maar ook van woede. nee...nee....NEE. schreeuwt hij uit

De vader sloeg zijn armen om Denahi heen. Samen deelde ze het verdriet. Jesse kon wel even wachten. "Het spijt me.. Het ging allemaal te snel. Ze sprong ervoor." zei de vader zacht terwijl hij naar zijn vrouw keek.

Denahi huilde zachtjes en heild zijn vaders armen vast, en bij het verdriet om zijn moeder begon ook een woede voor jesse omhoog te komen, en hij snikte nog even door.maar dan zegt hij´ik maak hem af,´snauwt hij woedent en hij wilt overeind komen, hij moest zijn moeder wreken.
jesse lang op de grond zwaar adement en hij zag denahi nog recht komen maar toen werd alles zwart zijn ademhaling ging moeizaam en llangzaam en zijn wonden waren ernstig maar hij zou er niet aan doodgaan met juiste zorg.

"Rustig Denahi, ik heb heb al laten voelen." zei de vader sussend en hij keek naar Jesse. "Ik ga nu zijn wonden helen, ik denk dat hij zijn lesje wel geleerd heeft." zei de vader kalm en hij pakte zijn toverstok weer. "Wil jij wat van die magische zalf voor me halen?" hij moest door, rouw zou later komen, als hij alleen was. Hij begon met zijn stok de bloedingen te stelpen zodat hij niet meer bloed zou verliezen.

denahi was nog steeds woedent maar ondangs dat luisterde hij naar zijn vader. en hij knikte en liep weg en de tranen liepen over zijn wangen en hij pakte de zalf uit een kastje en hij liep naar zijn vader en gaf hem de zalf en hij ging bij zijn moeder zitten en aaide haar door haar haren.
Jesse ademde steeds zachter en dan stopt zijn ademhaling en zijn hart er mee.(na deze dood ervaring gaat hij anderster zijn, banger voor dingen en zo)

De vader merkte dat en pakte zijn stok en gaf met een spreuk een aantal borstcompressen om het hart weer op gang te krijgen. Het was misschien een spannende actie maar hij had er genoeg vertrouwen in.

jesse habte gelijk weer naar adem en het hart deed het weer.

"Goedzo jongen." mompelde zijn vader en hij begon de verwondingen in te smeren met de verzorgende zalf. "Dat was niet zo'n slimme actie van je.. Ik weet niet of ik en je broer je ooit volledig kunnen vergeven voor wat je gedaan hebt, maar dat begrijp je natuurlijk wel."

Jesse hoorde lichtjes de woorden en kreeg niet alles mee hij was uitgeput en zakte de heletijd weg.

Met zijn toverstok tilde de vader Jesse op en bracht hem zo naar bed. Daarna ging hij terug en knielde hij weer neer bij zijn vrouw. "We moeten haar een mooi plekje geven." zei hij zacht tegen Denahi.

Jesse viel niet veel later weg en in zijn bewustzijn zag hij weer allen beelden van net voor bij flitsen zijn stiefmoeder dood, en de pijn
denahi keek zijn vader aan en knikte en slikte de brok in zijn keel weg,'het spijt me als ik beter had op gelet was dit niet gebeurt, zegt hjj omdat het met zijn stok was gebeurt

De vader legde zijn hand op Denahi's schouder. "Het is niet jou schuld." zei hij kalm. "Als ik had opgelet had ik Jesse ontwapend voor hij uberhaubt die spreuk had kunnen uitspreken." hij keek zijn zoon doordringend aan. "Het enige wat we kunnen hopen is dat hij nu wel doet wat we willen."

Dat hoop ik maar anders zorg ik er wel voor zegt hij tegen zijn vader en pakte zijn hand even stevig vast en liep hem daarna los en hij stond op

ik laat jesse nu dadelijk een paar dagen later wakker worden

Jesse werd wakker en voelde nog steeds de pijn maar minder dan eerst, en hij wist ook waarom hij deze erge straf had gekregen dat zag hij steeds in zijn droom, hoe ze wanhopig er voor sprong om haar geliefde te beschermen. de lakens zaten ook lichtjes onder het bloed van zijn wonden. het waren er veel veel te veel en hij stond wankelent op en bekeek zich in de spiegel een kant van zijn gezicht was blauw en aan de anderekant bij zijn slaap zat een diepe snee. net als over zijn linker arm en over zijn borst, ook zaten er nog andere blauwe plekken en soort gelijken wonden die waren veroorzaakt door een spreuk. en hij klede zich langzaam om in nieuwe kleren

De vader had zijn vrouw een dag eerder begraven samen met Denahi en vrienden en familie. Nu zat hij in de woonkamer emotieloos voor zich uit te staren. Hij was er kapot van, al kon hij dat natuurlijk niet zomaar laten merken, hij moest hard zijn. Net als de wereld.

jesse had zich aan gedaan en liep langzaam en pijnlijk naar onder en in de woon kamer bleef hij staan met gebogen hoofd.'u...u wilde me spreken vader. zegt hij dan en je hoorde voor het eerst in 10 jaar tijd geen rebelsheid er meer in. en hij keek naar de grond hij voelde zich niet op zijn gemak hij had iets vreselijks gedaan, en daarna nog de volle laag gekregen.

De vader keek langzaam naar zijn zoon. "Hoe gaat het met je." vroeg hij eerst. Zijn stem en gezicht stonden emotieloos. Maar hij was tevreden, tot nu toe in ieder geval.

Jesse keek zijn vader aan.'het gaat al beterder, vader'zegt hij dan tegen zijn vader en hij bleef netjes stan hij was alles behalve rebels of op standig. en hij wachte af hij zou vanavond weer naar school vertrekken